Επιχείρηση Μπράντοκ
Η Επιχείρηση Μπράντοκ (αγγλικά: Operation Braddock) ήταν μυστικό πρόγραμμα που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τη Βρετανική Διευθύνση Ειδικών Επιχειρήσεων (SOE) από το 1943 κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[1] Ο στόχος αυτού του προγράμματος ήταν να δημιουργηθεί σύγχυση, φόβος, ανασφάλεια και αποθάρρυνση στο εχθρικό έδαφος, ρίχνοντας τα λεγόμενα «πακέτα επίθεσης». Τα ριφθέντα πακέτα περιείχαν ειδικές χειροβομβίδες, ένα μικρό πυροβόλο όπλο ή εμπρηστικές βόμβες. Οι αντιστασιακές δυνάμεις, οι αιχμάλωτοι πολέμου ή καταναγκαστικοί εργάτες, εξοπλισμένα με αυτά τα «πακέτα επίθεσης» θα δρούσαν στο εχθρικό έδαφος, όπου θα έπρεπε στη συνέχεια να πραγματοποιούν επιθέσεις που αποτελούσαν σημαντική απειλή για τον εχθρό.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βρετανική μυστική υπηρεσία κατέληξε αρχικά στο συμπέρασμα ότι η μαζική διανομή «κρυφών» εκρηκτικών ή εμπρηστικών βομβών σε εχθρικό έδαφος δεν ήταν καλή πρακτική. Από τη μία πλευρά, δεν υπήρχαν αρκετά αεροπλάνα για τη μεταφορά των δεμάτων, και από την άλλη υπήρχε ο φόβος ότι η γερμανική πλευρά θα μπορούσε στη συνέχεια να εκδικηθεί τους στρατιώτες που ήταν αιχμάλωτοι πολέμου. Επιπλέον, θεωρήθηκε ότι τα παιδιά που έπαιζαν θα μπορούσαν να τραυματιστούν ή ακόμη και να σκοτωθούν από αυτά τα εκρηκτικά. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του 1943, ο αρμόδιος για την επιχείρηση υπουργός, Λόρδος Σέλμπορν, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση του πολέμου είχε αλλάξει ριζικά εν τω μεταξύ και ότι ήταν πλέον απαραίτητο τουλάχιστον να παραλύσουν ή να εμποδίσουν τις επικοινωνίες στις περιοχές που καταλαμβάνει ο εχθρός. Επιπλέον, οι ακούσιοι τραυματισμοί στα παιδιά θα μπορούσαν εύκολα να προληφθούν με τεχνικά χαρακτηριστικά των χρησιμοποιούμενων μέσων.
Η SOE στη συνέχεια άρχισε να καταστρώνει δύο σενάρια ανάπτυξης. Το πρώτο πρόγραμμα «Μπράντοκ I»[2] σχεδίαζε να ρίξει 50.000 «πακέτα επίθεσης» με αλεξίπτωτο πάνω από το εχθρικό έδαφος. Εκτός από τις ειδικά σχεδιασμένες χειροβομβίδες, οι συσκευασίες περιείχαν ένα ειδικό πυροβόλο όπλο που ονομάζονταν πιστόλι «Liberator». Αυτό το πολύ απλά κατασκευασμένο όπλο θα μπορούσε να πυροδοτήσει μόνο ένα φυσίγγιο, αλλά μαζί με το πιστόλι παρασχέθηκαν 10 επιπλέον φυσίγγια. Ένα εκατομμύριο από αυτά τα πιστόλια παρήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες προς 2,10 δολάρια το καθένα.
Μόλις τον Φεβρουάριο του 1945, ορισμένα «πακέτα επίθεσης» έπεσαν σε διάφορα μέρη της Γερμανίας, με την τελευταία τέτοια ενέργεια να έλαβε χώρα πάνω από την πόλη Φυρτ (Fürth) στις 5 Απριλίου 1945. Μετά από αυτό, δεν εξετάστηκαν πλέον να πέσουν αλλά «πακέτα επίθεσης». Από τη μία πλευρά, η ήττα της Γερμανίας ήταν επικείμενη και από την άλλη πλευρά εξακολουθούσαν να υπάρχουν φόβοι ότι οι γερμανικές δυνάμεις ασφαλείας θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μέτρα αντιποίνων μεγάλης κλίμακας εναντίον των αιχμαλώτων πολέμου ή καταναγκαστικών εργατών.
Τελικά, το «Μπράντοκ I» εγκαταλείφθηκε, αλλά ένα μικρός αριθμός πιστολιώνν Liberator συμπεριλήφθηκε σε κανονικές πτώσεις εμπορευματοκιβωτίων στη γαλλική αντίσταση και άλλα διανεμήθηκαν από το OSS στην Άπω Ανατολή για χρήση από τις Φιλιππινέζικες ανταρτικές δυνάμεις εναντίον των Ιαπώνων. Μικρός αριθμός παραδόθηκε, επίσης, στους Κινέζους.[2]
Για το δεύτερο «Μπράντοκ II»[3] είχε προγραμματιστεί να διανεμηθούν περίπου 3 εκατομμύρια εμπρηστικές συσκευές στη Γερμανία και την Ιταλία, οι οποίες έπρεπε να χρησιμοποιηθούν με σκοπό να προκαλέσουν σαμποτάζ ξένοι καταναγκαστικοί εργάτες και αντάρτες της αντίστασης ενάντια στο ναζιστικό καθεστώς.Η SOE ισχυρίστηκε ότι εάν εφαρμοστεί επιτυχώς μόνο το 1% των εμπρηστικών συσκευών, θα υπήρχαν περίπου 30.000 πυρκαγιές σε όλη τη Γερμανία.
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η επιτυχία της "Επιχείρησης Μπράντοκ" είναι δύσκολο να εκτιμηθεί αναδρομικά. Δεδομένου του μεγάλου αριθμού πυρκαγιών που ξέσπασαν σε βομβιστικές επιθέσεις σε πόλεις, δεν μπορεί να προσδιοριστεί το ποσοστό επιτυχημένων επιχειρήσεων σαμποτάζ.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Lee Richards: The black Art: British clandestine psychological warfare against the Third Reich, East Sussex BN10 7UB, 2010, (ISBN 0-9542936-2-2).
- Peter Wilkinson, Joan Bright Astley: Gubbins & SOE, Pen & Sword Books Ltd, 2010, (ISBN 978 1 8488 4421 6).
- Denis Rigden: Kill the Führer: Section X and Operation Foxley, The History Press, 1999, (ISBN 978 0 7524 7574 5).
- Fredric Boyce, Douglas Everett: SOE the scientific secrets, The History Press, 2003, (ISBN 978 0 7524 7580 6).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Βρετανική Μαύρη Προπαγάνδα - Επιχείρηση Μπράντοκ». psywar.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020.(Αγγλικά)
- ↑ 2,0 2,1 «Επιχείρηση Μπράντοκ I». codenames.info. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020.(Αγγλικά)
- ↑ «Επιχείρηση Μπράντοκ II». codenames.info. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020.(Αγγλικά)