Εξωτερικό πτυχίο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ένα εξωτερικό πτυχίο είναι ένα πτυχίο που προσφέρεται από ένα πανεπιστήμιο σε φοιτητές που δεν απαιτείται να έχουν φυσική παρουσία στο γεωγραφικό έδαφος του ιδρύματος. Οι προπτυχιακοί αυτοί μπορούν να ονομάζονται εξωτερικοί φοιτητές και μπορούν να σπουδάσουν σε τάξεις που δεν συνδέονται με το πανεπιστήμιο, ή ανεξάρτητα ή με εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Οι φοιτητές μπορούν να αποκτήσουν το πτυχίο επιτυχώς, είτε από τις εξετάσεις που έχουν περάσει μόλις φτάσουν στο απαιτούμενο επίπεδο, είτε από το να έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς ένα πρόγραμμα που συντάσσεται από διάφορα μαθήματα ή ενότητες.

Το 1858 το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου έγινε το πρώτο αγγλικό πανεπιστήμιο που προσέφερε εξωτερικά πτυχία, διεξάγοντας εξετάσεις ανοιχτές για ανθρώπους σε άλλες πόλεις, ή σε μαθητές του Λονδίνου που είχαν παρακολουθήσει βραδινές τάξεις. Σε διάφορες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου ιδρύθηκαν πανεπιστημιακά κολέγια, όπου οι φοιτητές μπορούσαν να σπουδάσουν για ένα εξωτερικό πτυχίο του Λονδίνου. Τα κολέγια ήταν μεταξύ των "εγκεκριμένων κέντρων" για τις εξετάσεις του Λονδίνου. Σύντομα εγκρίθηκαν κέντρα στο εξωτερικό, ξεκινώντας από ένα στον Μαυρίκιο το 1865. Το Πανεπιστήμιο του Ντέρχαμ προσέφερε εξωτερικό πτυχίο από το 1871.[1]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]