Εξέγερση στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας το 1304
Η Εξέγερση στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας το 1304 αποτέλεσε κυρίως τοπικής κλίμακας γεγονός εντός των εδαφών του Πριγκιπάτου της Αχαΐας στην Πελοπόννησο, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την εξέγερση της άρχουσας τάξεως της περιοχής των Σκορτών, της σημερινής Αρκαδίας, καθώς και της Μάνης[1].
Κατά τη γαλλική έκδοση του Χρονικού του Μορέως, ως αίτιο της εξεγέρσεως αναφέρεται η επιβολή επιπρόσθετης φορολόγησης προς τους τοπικούς άρχοντες της περιοχής των Σκορτών από τους Φράγκους, καθώς οι τελευταίοι τους θεωρούσαν ως ιδιαιτέρως εύπορους[1]. Κατά τη διάρκεια της εξεγέρσεως, οι εξεγερθέντες πέτυχαν την κατάληψη του Κάστρου της Αγίας Ελένης, καθώς και του Κάστρου Κρεπακόρε, επί της Μίνθης[1].
Ως ηγέτες της εξεγέρσεως αναφέρονται οι Ιωάννης και Γεώργιος Μικρονάς, καθώς και οι τοπικοί άρχοντες Γουλιέλμος Μακρής και Νικόλαος Ζιλλιαμάρης, οι οποίοι και εστάλησαν εκ μέρους των εξεγερθέντων προς τον Δεσπότη του Μοριά Δεσπότη του Μυστρά, με απώτερο σκοπό την αναζήτηση περαιτέρω στρατιωτικών ενισχύσεων[1]. Ως υποκινητές της εξεγέρσεως κατηγορήθηκαν οι οικογένειες των Μακριανών, των Ζιλλανιτάδων, καθώς και των Παπανικολοπουλέων, των οποίων η περιουσία και δημεύτηκε υπό την κατηγορία της προδοσίας κατά του άρχοντά τους, του Πρίγκιπα της Αχαΐας[1].
Παραπομπές
Πηγές
- Παπακοσμά, Κωνσταντίνα (2010). Η αγροτική ζωή στην Πελοπόννησο κατά την ύστερη βυζαντινή εποχή (κοινωνικο-οικονομικά στοιχεία για τους 13ο-15ο αι.). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. doi:10.12681/eadd/18648.
