Εμμανουήλ Κελαϊδής

Εμμανουήλ Κελαϊδής
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1900;
Θάνατος	26 Ιανουαρίου 1989;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός; στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Ελληνική Πολεμική Αεροπορία
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Έλληνας υφυπουργός Αεροπορίας‎; Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας της Ελλάδας (1950–1955)
Βραβεύσεις	Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα; Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄‎; Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα; Ανώτερος ταξιάρχης του τάγματος του Γεωργίου Α΄; Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικα; Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄ Τάξεως
	δεδομένα

Ο Εμμανουήλ Κελαϊδής (1900- 26 Ιανουαρίου 1989) ήταν Έλληνας ανώτατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και πολιτικός.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στα Μεγάλα Χωράφια Καλαμίου Χανίων. Αποφοίτησε από τη Σχολή Υπαξιωματικών του Στρατού Ξηράς με το βαθμό του Δεκανέα το 1920. Κατόπιν φοίτησε και επιτυχώς αποφοίτησε στην Αεροπορική Σχολή Σέδες και στην Αγγλική Σχολή Εκπαιδευτών Πτήσεων. Συμμετείχε στον πόλεμο 1940-1941 ως διοικητής της Αεροπορίας Διώξεως. Διέφυγε στη Μέση Ανατολή (Δεκέμβριος 1941). Σμήναρχος το 1941. Διοικητής Αεροπορικού Αποσπάσματος στη Γάζα (1941-1942) και διευθυντής της Διοικητικής Υπηρεσίας στο υπουργείο Αεροπορίας στο Κάιρο (1942-1944). Σε ειδική αποστολή του Συμμαχικού Στρατηγείου στην Κρήτη (Φεβρουάριος 1944). Επιτελάρχης Στρατιωτικής Διοικήσεως Κρήτης (Οκτώβριος 1944-Φεβρουάριος 1945). Ανώτερος διοικητής Αεροπορίας (Ιούλιος 1946-1949). Υποπτέραρχος (1947). Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (1950-1955). Αντιπτέραρχος το 1951, ο πρώτος αξιωματικός εν ενεργεία που κατέλαβε το βαθμό αυτό στην Πολεμική Αεροπορία. Αποστρατεύτηκε το 1955 με τη συμπλήρωση οκταετούς υπηρεσίας στους ανώτατους βαθμούς. Υφυπουργός Αεροπορίας (8 Ιανουαρίου 1950-23 Μαρτίου 1950 και 24 Μαρτίου 1950-15 Απριλίου 1950). Διετέλεσε Γενικός διευθυντής του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς. Πέθανε το 1989 και κηδεύτηκε στις 27 Ιανουαρίου από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Είχε 2 κόρες.^[1]

Προαγωγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεκανέας: 1920
Λοχίας: 1921
Έφεδρος Ανθυπασπιστής Πεζικού: 1922
Μόνιμος Ανθυπολοχαγός Πεζικού: 1924
Ανθυπολοχαγός: 1925
Υπολοχαγός: 1927
Λοχαγός: 1930
Επισμηναγός: 1934
Αντισμήναρχος: 1939
Σμήναρχος: 1941
Υποπτέραρχος: 1947
Αντιπτέραρχος: 1951

Παράσημα - Μετάλλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αριστείον Ανδρείας
Σταυρός Ιπταμένου
Σταυρός Αεροπορίας
Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων
Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄ Τάξεως
Χρυσός Σταυρός Τάγματος του Φοίνικα
Χρυσός Σταυρός Τάγματος Γεωργίου Α΄
Ανώτερος Ταξιάρχης Τάγματος του Φοίνικα
Ανώτερος Ταξιάρχης Τάγματος Γεωργίου Α΄ μετά Ξιφών
Μεγαλόσταυρος Τάγματος του Φοίνικα
Ανώτατο Αμερικανικό Παράσημο
Διασυλλογικό Μετάλλιο Νίκης
Μετάλλιο της Λεγεώνας της Αξίας Τάξεως Διοικητικού
Μετάλλιο του Τάγματος Αφανών Ηρώων

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναμνήσεις από την Αεροπορίαν. Η συμμετοχή της εις τους Εθνικούς αγώνας 1924-1954 (Αθήνα, 1972).
Η αναδιοργάνωση της Αεροπορίας μετά τον Συμμοριτοπόλεμον (Αθήνα, 1984).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, εκδόσεις Γραφικαί Τέχναι Πάπυρος, τόμος 33, σελ. 83.

↑ Τα Νέα, 27-1-1989, σελ. 54.

Πολεμική Αεροπορία

[1] Τα Νέα, 27-1-1989, σελ. 54.

[1]