Εμίλιο Αλάρκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εμίλιο Αλάρκος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση22  Απριλίου 1922[1][2]
Σαλαμάνκα[3]
Θάνατος26  Ιανουαρίου 1998[1][4][2]
Οβιέδο
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά[5][6]
Αστουριανή γλώσσα
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Βαγιαδολίδ
University of Madrid
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλωσσολόγος[7]
διδάσκων πανεπιστημίου
φιλόλογος
συγγραφέας
λατινολόγος
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Οβιέντο
Περίοδος ακμής1944
Οικογένεια
ΣύζυγοςJosefina Martínez Álvarez
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθηγητής πανεπιστημίου[8]
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Αστικού Τάγματος του Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού (1987)[9]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Βαγιαδολίδ (1990)[10]
επίτιμο διδακτορικό του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα
επίτιμο διδακτορικό του Πανεπιστημίου της Βαλένθια (1996)[11]
honorary doctorate of Seville University (13  Μαΐου 1998)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Εμίλιο Αλάρκος Λιοράκ (Emilio Alarcos Llorach, Σαλαμάνκα, 22 Απριλίου 1922 – Οβιέδο, 26 Ιανουαρίου 1998) ήταν Ισπανός ακαδημαϊκός, γλωσσολόγος και φιλόλογος. Θεωρείται ο εισηγητής στην Ισπανία των ευρωπαϊκών ρευμάτων του λειτουργισμού και του δομισμού. Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας της Ισπανίας και της Ακαδημίας της Αστουριανικής Γλώσσας.

Βιογραφία και έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπούδασε αρχικά στο Βαγιαδολίδ και έπειτα στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης υπό τον Ντάμασο Αλόνσο. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Ρομανική Φιλολογία το 1947. Με την παραμονή του στη Βέρνη και τη Βασιλεία ήρθε σε επαφή με την ευρωπαϊκή γλωσσολογία της εποχής, την οποία θα μετέφερε σύντομα στην Ισπανία. Κατείχε την έδρα Ιστορικής Γραμματικής στο Πανεπιστήμιο του Οβιέδο. Έχοντας λάβει την υποστήριξη των Σαμουέλ Ζίλι Γκάγια, Αντόνιο Τοβάρ και Μανουέλ Αλκόν (οι δύο τελευταίοι στενοί φίλοι του φρανκιστή πολιτικού Ραμόν Σεράνο Σουνιέρ) εντάχθηκε στη Βασιλική Ακαδημία το 1973. Ιδεολογικά υπήρξε φιλελεύθερος και διανοητικά ανεξάρτητος και υπέρμαχος της επιστημονικότητας, με αποτέλεσμα πολλάκις υπήρξε θύμα λεκτικών επιθέσεων από μέλη του καθεστώτος.[12]

Όπως και τα υπόλοιπα μέλη της Ισπανικής Σχολής Γλωσσολογίας δεν διαχώρισε ποτέ τη γλωσσολογία από τη φιλολογία, κάτι που γίνεται εμφανές από τις πολυάριθμες δημοσιεύσεις και το ποιητικό του έργο. Όσον αφορά την γλωσσολογία, αρχικά επηρεάστηκε από τον Γλωσσολογικό Κύκλο της Πράγας, έπειτα από τη Σχολή της Κοπεγχάγης και τέλος από τον λειτουργισμό του Αντρέ Μαρτινέ. Αναφορικά με τη φιλολογία και την λογοτεχνική κριτική, αρχολήθηκε με ποιητές όπως τον Μπλας ντε Οτέρο, Άνχελ Γκονθάλεθ, Ντάμασο Αλόνσο και Χόρχε Γκιγιέν.[12]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 6  Μαΐου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0001591.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2014.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12424443w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12424443w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990000072. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17  Μαρτίου 2015.
  8. BOE-A-1950-12802.
  9. BOE-A-1987-27220.
  10. www.uva.es/export/sites/uva/1.lauva/1.15.doctoreshonoriscausa/index.html.
  11. www.uv.es/uvweb/rectorado/es/premios-distinciones/doctores-honoris-causa/doctores-honoris-causa-siglo-xx/fecha-investidura/-acto-investidura-doctor-honoris-causa-del-excm-sr-dr-emilio-alarcos-llorach-1285872205498/Honoris.html?id=1285878415353.
  12. 12,0 12,1 «Emilio Alarcos Llorach» (στα es). http://www.rae.es/academicos/emilio-alarcos-llorach. Ανακτήθηκε στις 2017-02-27. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]