Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Aurilios(συζήτηση | συνεισφορές) στις 19:13, 13 Ιουλίου 2020. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Η ελληνική απογραφή του 1870 ήταν η δέκατη έκτη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους από ιδρύσεώς του. Η απογραφή διήρκεσε 15 μέρες, από 2 έως 17 Μαΐου.[1] Κατέγραψε 1.457.894 άτομα, ενώ ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 361.084 κατοίκους σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή του 1861. Η αύξηση οφείλεται εν μέρη στην προσάρτηση των Επτανήσων στον εθνικό κορμό, που πραγματοποιήθηκε το 1864, με πληθυσμό 229.516. Ο αστικός πληθυσμός και σε αυτήν την απογραφή παραμένει χαμηλός. Μόλις 9,6% των κατοίκων μένουν σε αστικές περιοχές ενώ το 13,6% και το 76,8% σε ημιαστικές και αγροτικές περιοχές αντίστοιχα. Η έκταση του Ελληνικού Βασιλείου την εποχή της απογραφής είναι 50.211 τ.χλμ. και περιλαμβάνει μόνο την Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες και τα Επτάνησα. Η πυκνότητα του πληθυσμού είναι 29 κατ/τ.χλμ.[2][3]
Την απογραφή διεύθυνε ο Αλέξανδρος Μανσόλας και ήταν η πρώτη φορά που προστέθηκε ερώτημα για τη γλώσσα του πληθυσμού. Συλλέχθηκαν στοιχεία και για τη θρησκεία. Για πρώτη φορά επίσης δημοσιεύτηκε μαζί με τον αριθμό των κατοίκων (πραγματικό πληθυσμό) και ο αριθμός των δημοτών (νόμιμος πληθυσμός).[4]
Παραπομπές
↑Πληθυσμός 1907 - Υπουργείο των Εσωτερικών Στατιστικά αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής Πληθυσμού κατά την 27 Οκτωβρίου 1907, Αθήνα, 1909
Απογραφές Πληθυσμού