Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος (Ελληνικά)
Γέννηση1832
Θάνατος3  Δεκεμβρίου 1885
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συγγραφέας

Ο Ελισαβέτιος Μαρτινέγκος (1832 - 3 Δεκεμβρίου 1885[1]) ήταν Επτανήσιος ποιητής, γιος της Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου. Αναφέρεται και με το όνομα Ισαβέλειος Μαρτινέγκος[2]. Στην πατρίδα του τον φώναζαν με το χαϊδευτικό "Ζαμπελάκης".

Έλαβε σπουδαία μόρφωση και ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν ο ιερέας Κωστόπουλος[3].

Εξέδωσε την αυτοβιογραφία της μητέρας του, με τίτλο Η μήτηρ μου. Αυτοβιογραφία της κυρίας Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου (Αθήναι 1881). Ωστόσο, η δημοσίευση εκείνη έγινε με περικοπές και ο Ελισαβέτιος δεν κατάφερε να δημοσιεύσει και όσα έργα η ίδια ενέκρινε στην αυτοβιογραφία της. Έτσι, η μητέρα του παρέμενε σχεδόν άγνωστη ως τη δεκαετία του 1940[4]. Το 1956, την αυτοβιογραφία της Ελισάβετ, που είναι και το μόνο έργο της που διασώθηκε, επιμελήθηκε και δημοσίευσε ο ιστορικός και συγγραφέας Κ. Πορφύρης, καθώς όλα τα σωζόμενα χειρόγραφα της Ελισάβετ (που είχε σώσει ο Κονόμος) είχαν καεί στους μεγάλους σεισμούς στα Επτάνησα, το 1953[5].

Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κοιμητήρι (αποδόθηκε αρχικά στο Διονύσιο Σολωμό[2])
  • Λάμπρος (μελόδραμα, που ο Ελισαβέτιος εμπνεύστηκε από έργο του Σολωμού με τον ίδιο τίτλο)
  • Φροσύνη (μελοποιήθηκε από τον Παύλο Καρρέρ).

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ποιος είν' τρελλός από έρωτα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Με αφορμή το θάνατο του ποιητή κυκλοφόρησε φυλλάδιο
  2. 2,0 2,1 Εγκυκλοπαίδεια 2002, εκδ. 1984, τ. 12, σελ. 162.
  3. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμος 6, Αθήνα 1988.
  4. Επτανήσιοι και ποίηση του φακού, Ριζοσπάστης, 4-4-1997, ανάκτηση 9-7-2013.
  5. Νέα Εστία, τεύχη 1606-1610, σελ. 866 (1994).