Ελεύθερη μοναχική αναρρίχηση
Η ελεύθερη μοναχική αναρρίχηση, απλούστερα ελεύθερη μοναχική ή μοναχική στο Ηνωμένο Βασίλειο ειναι η αναρρίχηση χωρίς μποντριέ ή άλλον προστατευτικό εξοπλισμό κατά την ανάβαση και εξαρτάται μόνο από τη φυσική του/της δύναμη και αναρριχητική ικανότητα. Η ελεύθερη μοναχική αναρρίχηση δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ελεύθερη αναρρίχηση, στην οποία ο εξοπλισμός χρησιμοποιείται τυπικά για ασφάλεια σε περίπτωση πτώσης, αλλά όχι για την υποβοήθηση της αναρρίχησης.
Κίνητρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι λόγοι τους οποίους ασχολούνται με την ελεύθερη μοναχική αναρρίχηση αθλητές υψηλού επιπέδου είναι η απλότητα και η ταχύτητα αναρρίχησης, για παράδειγμα η ελεύθερη μοναχική του Άλεξ Χόνολντ στη νοτιοδυτική όψη του Χαφ Ντομ (Half Dome), στο Γιοσέμιτι, 678 μ. σε 2 ώρες και 50 λεπτά, διαδρομή που συνήθως απαιτεί πολλές ημέρες πάνω στον βράχο[1]. Άλλοι λόγοι τους οποίους προβάλλουν οι αναρριχητές είναι η έντονη συγκέντρωση που απαιτείται και για ορισμένους η έκκριση αδρεναλίνης. Η ελεύθερη μοναχική αναρρίχηση γίνεται τις περισσότερες φορές σε διαδρομές γνωστές στους αναρριχητές, και η δυσκολία τους βρίσκεται μέσα στα όρια των ικανοτήτων των αναρριχητών. Ωστόσο, εγγενείς κίνδυνοι όπως οι χαλαροί βράχοι ή η ξαφνική αλλαγή του καιρού είναι πάντοτε παρόντες. Ορισμένοι αναρριχητές υψηλού επιπέδου σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια ελεύθερων μοναχικών αναρριχήσεων, ανάμεσά τους οι: Τζον Μπάτσαρ, Ντέρεκ Χέρσι, Βικ Χέντρικσον, Ρόμπερτ Στηλ, Ντουάιτ Μπίσοπ, Τζίμι Ρέι Φόρεστερ, Τζίμι Τζούελ, Τόνι Γουίλμοτ και Τζον Τέιλορ[2][3][4][5][6]
Solo αναρριχητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ελεύθερη μοναχική αναρρίχηση είχε αρκετούς υποστηρικτές, που έγιναν διάσημοι από τις φωτογραφίσεις των αναρριχήσεών τους. Ένας από διασημότερους σολίστες είναι ο Αλαίν Ρομπέρ ("Ο Γάλλος Άνθρωπος-Αράχνη"), που έχει αναρριχηθεί σε δεκάδες ουρανοξύστες σε όλο τον κόσμο — άθλημα γνωστό ως μπίλντερινγκ (buildering) (για να μη συγχέεται με το μπούλντερινγκ (bouldering) — και πολλούς τοίχους σε βράχο, χωρίς τη χρήση εξοπλισμού ασφαλείας.
Ορισμένοι από τους αναρριχητές που ώθησαν τα όρια της μοναχική αναρρίχησης είναι οι: Πιερ Αλαίν, Χάνσγιοργκ Άουρ (Hansjörg Auer), Τζον Μπάτσαρ, Χένρι Μπάρμπερ, Patrick Berhault, Thomas Bubendorfer, Ρενάλντο Κλαρκ, Πήτερ Κροφτ, Στεφ Ντέιβις, Μπιλ Ντενζ, Τιμ Ντερόεν, Κατρίν Ντεστιβέλ, Πατρίκ Έντλινγκερ, Μάικ Γκράχαμ, Βόλφγκανγκ Γκούλιτς, Κόλινσ Χέλεϊ, Ντέρεκ Χέρσι, Λυν Χιλ, Άλεξ Χόνολντ, Αλεξάντερ Χιούμπερ, Τζίμι Τζούελ, Έρικ Τζόουνς, Κέβιν Γιόργκεσονn, Ρον Κοκ, Ματ Λόιντ, Τζον Λονγκ, Ντέιβ Μακλάουντ, Ράινχολντ Μέσνερ, Νταν Όσμαν, Ντιν Πότερ, Πολ Πρέους, Αντρέας Προφτ, Χέρμπερτ Ρανγκεντάινερ, Μάικλ Ρίαρντον, Αλαίν Ρομπέρ, Κρις Σάιερζαντ, Τόμπιν Σόρενσον, Ουέλι Στεκ, Ακιχίρα Ταβάρα, Τζον "Γιάμπο" Γιαμπλόνσκι και Μαουρίτσιο "Μανόλο" Ζανόλα.
Ατυχήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πολ Πρέους, 3 Οκτωβρίου 1913, σε μια προσπάθεια για την πρώτη ανάβαση στη Βόρεια Κόψη του Μαντλκόγκελ, θανατηφόρα πτώση περίπου 300 μέτρων.
- Τόμπιν Σόρενσον Θανάσιμη πτώση σε ελεύθερη μοναχική στη βόρεια όψη του όρους Αλμπέρτα, 5 Οκτωβρίου 1980.
- Τζίμι Τζούελ, 31 Οκτωβρίου 1987, Τρέμαντογκ, Βόρεια Ουαλλία.
- Ντέρεκ Χέρσι 28 Μαΐου 1993 στη διαδρομή Steck-Salathé στο Γιοσέμιτι.
- Μάικλ Ρίαρντον αναφέρθηκε αγνοούμενος στις 5 μμ στις 13 Ιουλίου 2007, αφού παρασύρθηκε στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια καταρρίχησης 180 metres (590 ft) (Φόγκερ Κλιφ, 51°55′25″N 10°21′20″W / 51.9236°N 10.3556°W)
- Τζον Μπάτσαρ 5 Ιουλίου 2009, στο Ντάικ Γουόλ Καλιφόρνια.
- Ακιχίρα Ταβάρα 13 Σεπτεμβρίου 2011 στην Directissima 5.8 στη Γιάμνουσκα
Εναλλακτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εναλλακτικές λύσεις της ελεύθερης μοναχικής αναρρίχησης:
- ελεύθερη αναρρίχηση με τη χρήση σκοινιού για αποτροπή της πτώσης.
- μπούλντερινγκ: αναρρίχηση σε δύσκολα μεν περάσματα, αλλά σε χαμηλό ύψος, με τη χρήση ειδικού προστατευτικού στρώματος για την περίπτωση πτώσης.
- μοναχική αναρρίχηση σε βαθύ νερό: μοναχική αναρρίχηση πάνω από σώμα νερού.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Honnold Free-Solos Half Dome's NW Face». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2014.
- ↑ Perrin, John (2006). The Climbing Essays. Neil Wilson Publishing Ltd. σελίδες 320. ISBN 9781903238479.
- ↑ Pearsons, Neil. «Abandon all rope part 2». The Guardian. http://film.guardian.co.uk/reelexperiences/story/0,14617,1269561,00.html. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012.
- ↑ «Jimmy Ray Forester Killed in Solo Fall». Rock and Ice. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-20. https://web.archive.org/web/20130120141344/http://www.rockandice.com/articles/how-to-climb/article/895-jimmy-ray-forester. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012.
- ↑ Ghiglieri, Michael Patrick (2004). Off The Wall: Death in Yosemite. Puma Press. σελ. 608. ISBN 9780970097361.
- ↑ Staff (25 July 2004). «Dwight Bishop, 48». The Montana Standard. http://mtstandard.com/news/local/obituaries/dwight-bishop/article_8ad3b1cc-5304-5ac4-8ed2-0ac96a596184.html. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012.
Περαιτέρω μελέτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- John Long, The High Lonesome: Epic Solo Climbing Stories, ISBN 1-56044-858-X
- Ament, Pat (2001). A History of Free Climbing in America
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Edge of Oblivion - Free-solo rock climbers feel spiritual lure, Sheila Mulrooney Eldred. Fresno Bee, 8 April 2004