Εκλογές στο Σουρινάμ
Στο Σουρινάμ, το πολίτευμα του οποίου είναι συνταγματική δημοκρατία, διεξάγονται εκλογές για Πρόεδρο και για εθνοσυνέλευση σε εθνικό επίπεδο. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από εκλεκτορικό σώμα, με βάση το κοινοβούλιο, κάθε 5 χρόνια. Η εθνοσυνέλευση (Nationale Assemblée) έχει 51 μέλη, τα οποία εκλέγονται για 5 χρόνια. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Κυριαρχεί ο πολυκομματισμός και συχνές είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας.
Προεδρική εκλογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόσφατη (2020)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσαν Σαντόχι εξελέγη πρόεδρος διά βοής και χωρίς αντίπαλο (ως ο μοναδικός υποψήφιος) στις 13 Ιουλίου 2020. Αντιπρόεδρος εξελέγη ο πρώην αντάρτης Ρόνι Μπρούνσβαϊκ. Ανέλαβαν τα καθήκοντά τους στις 16 Ιουλίου.
1987[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για πρώτη φορά ο πρόεδρος εξελέγη από την Εθνοσυνέλευση το 1987, έπειτα από τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος που οδήγησε στην έγκριση ενός νέου συντάγματος και τη διεξαγωγή γενικών εκλογών.Πρώτος εκλεγμένος από την εθνοσυνέλευση πρόεδρος ορκίστηκε ο Ραμσεγουάκ Σανκάρ στις 25 Ιανουαρίου 1988.
1990[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έπειτα από το αναίμακτο πραξικόπημα του 1990, πρόεδρος εξελέγη από την εθνοσυνέλευση ο Γιόχαν Κράαγκ στις 29 Δεκεμβρίου 1990.[1]
1991[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τις γενικές εκλογές του 1991, πρόεδρος από την εθνοσυνέλευση εξελέγη ο Ρόναλντ Βενεσιάαν.
1996[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ενωμένη Λαϊκή Συνέλευση (VVV), η οποία απαρτιζόταν από 800 και πλέον εθνικούς και περιφερειακούς πολιτικούς, εξέλεξε τον Ζυλ Βάιντενμπος στις 5 Σεπτεμβρίου 1996 ως πρόεδρο της χώρας με 438 ψήφους υπέρ έναντι 407 για τον κάτοχο του αξιώματος, Βενεσιάαν. Ως αποτέλεσμα, στις 15 Σεπτεμβρίου ο Βάιντενμπος ορκίστηκε πρόεδρος και διόρισε αντιπρόεδρο τον Πρεταπναριάν Ραντακισούν.[2]
2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εθνοσυνέλευση εξέλεξε ξανά πρόεδρο στις 4 Αυγούστου 2000. Ο Ρόναλντ Βενεσιάαν εξελέγη με 37 ψήφους. Έτσι, ορκίστηκε πρόεδρος για δεύτερη φορά (μη συνεχόμενη θητεία).[3]
2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως έγινε το 1996, έτσι και το 2005 στις 3 Αυγούστου η Ενωμένη Λαϊκή Συνέλευση (VVV), η οποία απαρτιζόταν από 891 εθνικούς και περιφερειακούς πολιτικούς, εξέλεξε τον Ρόναλντ Βενεσιάαν ως πρόεδρο με ψήφους 560 επί 879 ψηφισάντων, έναντι 315 για τον αντίπαλό του, Ραμπίν Παρμεσάρ. Αντιπρόεδρος εξελέγη ο Ραμ Σάρτζο με 591 ψήφους έναντι 285 για τον Βίλφριντ Ρόζεβαλ. Η ορκωμοσία τους έγινε στις 12 Αυγούστου.[4]
2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρώην δικτάτορας Ντέσι Μπάουτερσε , του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος, εξελέγη πρόεδρος από το κοινοβούλιο στις 19 Ιουλίου 2010 με 36 επί συνόλου 50 ψήφων, ενώ η Τσαντρικαπερσάντ Σαντόκι έλαβε 13 ψήφους[5].
2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 14 Ιουλίου 2015 το κοινοβούλιο εξέλεξε ξανά στο αξίωμα του προέδρου τον Ντέσι Μπάουτερσε για μία ακόμη θητεία.[6].
Γενικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόσφατες γενικές εκλογές (2020)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιστορικό εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν την ανεξαρτησία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκλογές πριν την ανεξαρτησία έγιναν στην τότε Ολλανδική Γουιάνα τα έτη 1928, 1930, 1932, 1934, 1936, 1938, 1942, 1946, 1949, 1951, 1955, 1958, 1963, 1967, 1969 και 1973. Στις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 14 Φεβρουαρίου και στις 23 Μαρτίου 1938 εξελέγησαν 10 μέλη για το νομοθετικό σώμα (Estates). Η Γκρέις Σνάιντερς-Χάουαρντ (1869-1968) ήταν η μοναδική γυναίκα υποψήφια και πέτυχε να εκλεγεί (παρότι οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα του εκλέγειν). Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα βουλευτής στην ιστορία του Σουρινάμ.[7] Μόνο άντρες ψήφισαν στις εκλογές που έγιναν με το σύστημα των δύο γύρων και ψηφοφόροι ήταν αποκλειστικά όσοι είχαν καταβάλει τον εκλογικό φόρο. Μετά την εκλογή των 10, άλλα 5 μέλη διορίστηκαν από τον κυβερνήτη.
Το Εθνικό Κόμμα του Σουρινάμ κέρδισε τις εκλογές στις 30 Μαΐου 1949 και στις 14 Μαρτίου 1951, με 13 έδρες από τις συνολικά 21 της βουλής και στις δύο αναμετρήσεις.[8] Έπειτα, ηττήθηκε, καθώς στις εκλογές στις 29 Μαρτίου 1955 περιορίστηκε στις 2 έδρες, με μεγάλο νικητή το νεοσύστατο Μέτωπο Ενότητας, που κέρδισε συνολικά 11 έδρες επί συνόλου 21.[8] Στις επόμενες εκλογές το Εθνικό Κόμμα επέστρεψε στις νίκες, κερδίζοντας 9 από τις συνολικά 21 έδρες (1958), 14 από τις 36 έδρες (1963) και 17 από τις 39 (1967).Στις εκλογές του 1969 όμως ήρθε ξανά δεύτερο, καθώς κέρδισε το Μπλοκ VHP (Προοδευτικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα), με 19 έδρες από τις συνολικά 39.Τέλος, στις τελευταίες εκλογές πριν την ανεξαρτησία (19 Νοεμβρίου 1973) κέρδισε ξανά το Εθνικό Κόμμα, αυτήν τη φορά ως συνδυασμός (NPS–PNR–KTPI–PSV), καταλαμβάνοντας 22 από τις συνολικά 39 έδρες.
Γενικές εκλογές μετά την ανεξαρτησία (1975-σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1977[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συνδυασμός του Εθνικού Κόμματος (NPS–HPP–KTPI–PSV) κέρδισε τις πρώτες εκλογές μετά την ανεξαρτησία στις 19 Νοεμβρίου 1977. Από τις συνολικά 39 έδρες του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας του Σουρινάμ, το Εθνικό κόμμα κέρδισε τις 22 έναντι 17 για το Ενωμένο Δημοκρατικό Κόμμα.[8] Μετά το πραξικόπημα του 1980, οι εκλογές δεν θα ξαναγίνονταν παρά σε 7 χρόνια.
1987[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις πρώτες εκλογές έπειτα από 10 χρόνια στις 25 Νοεμβρίου 1987, νικητής (με 40 από τις συνολικά 51 έδρες στην Εθνοσυνέλευση αναδείχθηκε το Μέτωπο για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη, το οποίο αποτελούσε μια συμμαχία του Εθνικού Κόμματος με το Προοδευτικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα και το Κόμμα για Εθνική Ενότητα και Αλληλεγγύη.[9] Το ποσοστό συμμετοχής ήταν 85%. Για να σχηματιστεί κυβέρνηση αυτοδυναμίας, απαιτούνταν τουλάχιστον 26 έδρες, όπως και στις επόμενες εκλογές.
1991[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επόμενες εκλογές διεξήχθησαν με ποσοστό συμμετοχής σχεδόν 70% στις 25 Μαΐου 1991. Νικητής με 30 έδρες από τις 51 συνολικά στην εθνοσυνέλευση ήταν το Νέο Μέτωπο για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη με επικεφαλής τον Ρόναλντ Βενεσιάαν, το οποίο αποτελούσε μια συμμαχία του Εθνικού Κόμματος με το Προοδευτικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα , το Κόμμα για Εθνική Ενότητα και Αλληλεγγύη και το Σουριναμέζικο Εργατικό Κόμμα.[10] Πρόεδρος του Σουρινάμ έγινε για πρώτη φορά ο Βενεσιάαν.[11]
1996[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 23 Μαΐου 1996 στις εκλογές ο συνασπισμός που είχε κερδίσει τις προηγούμενες εκλογές δεν ενισχύθηκε, αλλά έλαβε 24 από τις 51 έδρες στην εθνοσυνέλευση έναντι 16 για το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα, του Ζυλ Βάιντενμπος, ο οποίος έγινε νέος πρόεδρος της χώρας. Η προσέλευση διαμορφώθηκε στο 66,7 %.[12]
2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με ποσοστό συμμετοχής 72% διενεργήθηκαν εκλογές στις 25 Μαΐου 2000. Λόγω του υψηλού πληθωρισμού, οι εκλογές διεξήχθησαν έναν χρόνο πριν την κανονική τους ημερομηνία.[11]Το Νέο Μέτωπο για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη κέρδισε ξανά, καταλαμβάνοντας τις 33 έδρες από τις συνολικά 51 της εθνοσυνέλευσης.[12] Αντίθετα, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα περιορίστηκε στις 7 έδρες και το κόμμα του προέδρου Βάιντενμπος έμεινε στις 5 έδρες. Το κόμμα εκείνο είχε αποσπαστεί από το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα και είχε ονομαστεί Λαϊκή Συμμαχία για Πρόοδο. Ως αποτέλεσμα, ο Βενεσιάαν έγινε πρόεδρος για δεύτερη φορά.[13]
2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κυβερνών κόμμα του προέδρου Βενεσιάαν δεν κέρδισε τις εκλογές που έγιναν στις 25 Μαΐου 2005. Καμία συμμαχία ή κόμμα δεν κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία των εδρών ή να προσεγγίσει τα απαιτούμενα 2/3 των εδρών που απαιτούνταν για να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος. Το Νέο Μέτωπο για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη κέρδισε 23 έδρες, 10 λιγότερες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, ενώ το αντιπολιτευόμενο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα αύξησε τον αριθμό των εδρών του σε 15. Η νέα συμμαχία A-Combination (Α-Συνδυασμός) έκανε την έκπληξη κερδίζοντας 5 έδρες, όσες και η Λαϊκή Συμμαχία για Πρόοδο του πρώην προέδρου Βάιντενμπος.[14]
2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 25 Μαΐου 2010, έλαβαν μέρος εννέα συνολικά κόμματα.[15] Ο συνασπισμός "Μέγας Συνδυασμός" ("Mega Combination") που συμπεριλαμβάνει το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του πρώην δικτάτορα Ντέσι Μπουτέρσε αναδείχθηκε νικητής των εκλογών.[16], με το κυβερνών κόμμα Νέο Μέτωπο (NF) να συγκεντρώνει γύρω στο 22,5%. Οι παρατηρητές ανέφεραν ότι οι εκλογές ήταν ειρηνικές.
2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 25 Μαΐου 2015. To Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε την αυτοδυναμία στη βουλή για πρώτη φορά στην ιστορία του.[17]
Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως σήμερα, ένα μόνο δημοψήφισμα έχει διεξαχθεί στο Σουρινάμ, το 1987.
1987[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοψήφισμα για την έγκριση ενός νέου συντάγματος διεξήχθη στις 30 Σεπτεμβρίου 1987.[18] Με βάση το νέο σύνταγμα, θεσπίστηκε μονοθάλαμη Εθνοσυνέλευση με 51 μέλη, η οποία εκλέγεται με απλή αναλογική, ενώ η εκλογή του Προέδρου αποφασίστηκε να γίνεται από την εθνοσυνέλευση.[19] Το νέο σύνταγμα υπερψηφίστηκε σε ποσοστό άνω του 96%, με τη συμμετοχή να φτάνει στο 62,7%. Μετά τη διεξαγωγή εκλογών, τον Νοέμβριο του 1987, για πρώτη φορά ο πρόεδρος της χώρας εξελέγη από την εθνοσυνέλευση. [20]
| Επιλογή | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Υπέρ | 114.719 | 96,9 |
| Κατά | 3.617 | 3,1 |
| Άκυρα/λευκά | 3.999 | – |
| Σύνολο | 122.335 | 100 |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 195.099 | 62,7 |
| Πηγή: Nohlen | ||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Nieuwe President vraagt Bouterse terug» (στα nl). 1990-12-31. https://leiden.courant.nu/issue/LLC/1990-12-31/edition/0/page/1. Ανακτήθηκε στις 2020-06-20.
- ↑ Rulers.org
- ↑ Rulers.org
- ↑ Rulers.org
- ↑ Rulers, Ιούλιος 2010.
- ↑ Suriname lawmakers OK Bouterse's re-election as president Αρχειοθετήθηκε 2015-07-17 στο Wayback Machine., AP, 14 Ιουλίου 2015.
- ↑ Edward Dew (2013) The Difficult Flowering of Surinam: Ethnicity and Politics in a Plural Society p53
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Dieter Nohlen (2005) Elections in the Americas: A data handbook, Volume I, p614 (ISBN 978-0-19-928357-6)
- ↑ Nohlen, p620
- ↑ «Consulytic». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022.
- ↑ 11,0 11,1 «Wednesday's Suriname Election: No Small Matter». Council on Hemispheric Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2009.
- ↑ 12,0 12,1 Nohlen, p615
- ↑ «SURINAME: Nationale Assemblee (National Assembly)». Inter-Parliamentary Union. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2009.
- ↑ «Suriname voters reject New Front coalition». Caribbean Net News. 27 Μαΐου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2009.
- ↑ McGowan, Mark (26-05-2010). «Bouterse coalition close to majority». Stabroek news. http://www.stabroeknews.com/2010/stories/05/26/bouterse-coalition-close-to-majority/. Ανακτήθηκε στις 26-05-2010.
- ↑ «Ex-dictator on likely comeback trail in Suriname vote». Caribbean Net News. 26-05-2010. http://www.caribbeannetnews.com/news-23335--36-36--.html. Ανακτήθηκε στις 26-05-2010.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ NDP Wins a Majority in Historic Suriname Election, 26-5-2015, telesurtv.net], 26 Μαΐου 2015.
- ↑ Nohlen, D (2005) Elections in the Americas: A data handbook, Volume I, p614 ISBN 978-0-19-928357-6
- ↑ Suriname, 30 Σεπτεμβρίου 1987: Σύνταγμα Direct Democracy (Γερμανικά)
- ↑ «Timeline Suriname». http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/country_profiles/1218515.stm. Ανακτήθηκε στις 2020-06-23.