Εκκλησία Αγίου Δημητρίου (Νοβοτσερκάσκ)
Συντεταγμένες: 47°24′50.843″N 40°4′5.999″E / 47.41412306°N 40.06833306°E
| Εκκλησία Αγίου Δημητρίου | |
|---|---|
| Свя́то-Дими́триевский храм | |
 | |
 | |
| Είδος | εθνικό ιστορικό μνημείο, ορθόδοξη εκκλησία και ορόσημο |
| Αρχιτεκτονική | νεορωσική αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 47°24′51″N 40°4′6″E |
| Θρήσκευμα | Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Θρησκευτική υπαγωγή | επισκοπή του Ροστόφ και Νοβοτσερκάσκ |
| Διοικητική υπαγωγή | Νοβοτσερκάσκ |
| Χώρα | Ρωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 1859 |
| Προστασία | regional cultural heritage site in Russia[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου (ρωσικά: Свя́то-Дими́триевский храм) είναι ρωσική ορθόδοξη εκκλησία στο Νοβοτσερκάσκ της Ρωσίας, αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο. Βρίσκεται εντός του κοιμητηρίου της πόλης, λόγος για τον οποίον, ορισμένες φορές, αναφέρεται και ως Κοιμητηριακή Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 1810, μία ξύλινη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο καθαγιάστηκε εντός του χώρου του κοιμητηρίου της πόλης. Η συγκεκριμένη ξύλινη εκκλησία υφίστατο έως το 1861. Το 1857, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας του Αταμάνου των Κοζάκων του Ντον, Τσομούτοφ, και του Αρχιεπισκόπου του Ντον και Νοβοτσερκάσκ, Ιωάννη, ξεκίνησαν εργασίες κατασκευής λιθόδμητης εκκλησίας, η οποία, στη συνέχεια, θα αντικαθιστούσε την παλαιότερη ξύλινη. Η ανέγερση της συγκεκριμένης εκκλησίας χρηματοδοτήθηκε από Κοζάκους του Ντον, καθώς και αριθμό εμπόρων, ενώ οι σχετικές εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1859. Υπεύθυνος για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της νέας εκκλησίας ήταν ο εγνωσμένης αξίας αρχιτέκτονας Ιβάν Βάλπρεντε.[2][3]
Το 1901, ενοριακή σχολή εγκαινιάστηκε εντός των χώρων της εκκλησίας, η οποία και συνεχίζει, έως σήμερα, την λειτουργία της. Παράλληλα, εντός των χώρων της εκκλησίας, υπήρχε, επίσης, παρεκκλήσιο αφιερωμένο στη μνήμη των Κοζάκων οι οποίοι απεβίωσαν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[2][4]
Εντός του παρακείμενου κοιμητηρίου ήσαν θαμμένοι, μεταξύ άλλων, ο πρώτος εκλεγείς Αταμάνος των Κοζάκων του Ντον από την περίοδο βασιλείας του Πέτρου Α΄, Αλεξέι Καλέντιν (ο τάφος του οποίου δεν έχει διασωθεί), ο ιστορικός της Περιοχής του Ντον, Β. Σουχορούκοφ, ο υιός του Αταμάνου, Μ. Γ. Τσομούτοφ, καθώς και άλλοι. Μεταξύ των σωζόμενων έως σήμερα τάφων περιλαμβάνονται, παρότι λεηλατημένοι ή κατεστραμμένοι, εκείνοι του Στρατηγού Χρεστσατίσκι, του Στρατηγού Λιουτένσκοφ, καθώς και άλλων.[2][4]
Το 1920, έπειτα από την εγκαθίδρυση του σοβιετικού καθεστώτος στο Νοβοτσερκάσκ, η εκκλησία δεν έπαυσε την λειτουργία της, συνεχίζοντας, αδιαλείπτως, τη θρησκευτική δραστηριότητά της. Το 1999, η εκκλησία καθαγιάστηκε, ενώ, παράλληλα, κοσμήθηκε περαιτέρω με την προσθήκη έξι νέων καμπανών, και εργασίες αναπαλαίωσης του συνόλου του κτιρίου έλαβαν χώρα.[2][4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Решение Малого совета Ростовского областного совета народных депутатов № 325 от 17.12.1992
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 (Ρωσικά) «Храмы Новочеркасска». История постройки Вознесенского Собора. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2020.
- ↑ (Ρωσικά) «Свято-Димитриевский храм в Новочеркасске. Описание места». RuTraveller. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 (Ρωσικά) «Описание Храма Димитрия Солунского в г. Новочеркасск». Православные паломничества. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2020.