Κώνειο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μια λεξη
μ Αναίρεση έκδοσης 8060227 από τον 94.67.22.123 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 2: Γραμμή 2:
[[File: Conium maculatum MHNT.BOT.2005.0.956.jpg|thumb|'' Conium maculatum '']]
[[File: Conium maculatum MHNT.BOT.2005.0.956.jpg|thumb|'' Conium maculatum '']]


Το '''κώνειο''' (αγγλ. poison hemlock) είναι φυτικό [[δηλητήριο]]. Οφείλει την ονομασία του στο ρήμα "κωνάω", που σημαίνει "περιστρέφω" (αρχ. ελλ. παράγωγο "κώνος" = σβούρα). Παράγεται από το φυτό [[κώνειον το στικτόν|κώνειον το μουσταφιδα]]
Το '''κώνειο''' (αγγλ. poison hemlock) είναι φυτικό [[δηλητήριο]]. Οφείλει την ονομασία του στο ρήμα "κωνάω", που σημαίνει "περιστρέφω" (αρχ. ελλ. παράγωγο "κώνος" = σβούρα). Παράγεται από το φυτό [[κώνειον το στικτόν]] (Conium maculatum). Το φυτό είναι πολύ κοινό στην Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Στην Αρχαία Αθήνα χρησιμοποιούνταν για τις [[ναρκωτικά|ναρκωτικές]] του ιδιότητες από τους [[ιεροφάντης|ιεροφάντες]] (ως αναφροδισιακό).

(Conium maculatum). Το φυτό είναι πολύ κοινό στην Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Στην Αρχαία Αθήνα χρησιμοποιούνταν για τις [[ναρκωτικά|ναρκωτικές]] του ιδιότητες από τους [[ιεροφάντης|ιεροφάντες]] (ως αναφροδισιακό).


Η δραστική ουσία του κωνείου είναι το [[αλκαλοειδή|αλκαλοειδές]] κωνεΐνη (αναλγητικές ιδιότητες). Θεωρείται, μαζί με την [[νικοτίνη]], το ισχυρότερο των φυτικών δηλητηρίων. Το βασικό της μειονέκτημα είναι ότι είναι ισχυρά [[πτητικότητα|πτητική]] [[χημική ένωση|ένωση]] και, κατά συνέπεια, μη πρόσφατα παρασκευάσματα χάνουν σταδιακά την δηλητηριώδη ισχύ τους.Έχει αναλγητικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην θεραπευτική το εκχύλισμα των καρπών και υπό μορφήν εμπλάστρων σε νευραλγίες και πόνους από καρκίνο<ref>Γ.Φωκά, ''Μαθήματα Φαρμακογνωσίας'', σελ. 403</ref>.
Η δραστική ουσία του κωνείου είναι το [[αλκαλοειδή|αλκαλοειδές]] κωνεΐνη (αναλγητικές ιδιότητες). Θεωρείται, μαζί με την [[νικοτίνη]], το ισχυρότερο των φυτικών δηλητηρίων. Το βασικό της μειονέκτημα είναι ότι είναι ισχυρά [[πτητικότητα|πτητική]] [[χημική ένωση|ένωση]] και, κατά συνέπεια, μη πρόσφατα παρασκευάσματα χάνουν σταδιακά την δηλητηριώδη ισχύ τους.Έχει αναλγητικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην θεραπευτική το εκχύλισμα των καρπών και υπό μορφήν εμπλάστρων σε νευραλγίες και πόνους από καρκίνο<ref>Γ.Φωκά, ''Μαθήματα Φαρμακογνωσίας'', σελ. 403</ref>.

Έκδοση από την 17:00, 12 Φεβρουαρίου 2020

Το φυτό κώνειον το στικτόν
Conium maculatum

Το κώνειο (αγγλ. poison hemlock) είναι φυτικό δηλητήριο. Οφείλει την ονομασία του στο ρήμα "κωνάω", που σημαίνει "περιστρέφω" (αρχ. ελλ. παράγωγο "κώνος" = σβούρα). Παράγεται από το φυτό κώνειον το στικτόν (Conium maculatum). Το φυτό είναι πολύ κοινό στην Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Στην Αρχαία Αθήνα χρησιμοποιούνταν για τις ναρκωτικές του ιδιότητες από τους ιεροφάντες (ως αναφροδισιακό).

Η δραστική ουσία του κωνείου είναι το αλκαλοειδές κωνεΐνη (αναλγητικές ιδιότητες). Θεωρείται, μαζί με την νικοτίνη, το ισχυρότερο των φυτικών δηλητηρίων. Το βασικό της μειονέκτημα είναι ότι είναι ισχυρά πτητική ένωση και, κατά συνέπεια, μη πρόσφατα παρασκευάσματα χάνουν σταδιακά την δηλητηριώδη ισχύ τους.Έχει αναλγητικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην θεραπευτική το εκχύλισμα των καρπών και υπό μορφήν εμπλάστρων σε νευραλγίες και πόνους από καρκίνο[1].

Η κατάποση εκχυλίσματος (κυρίως φύλλων και βλαστών) κωνείου προκαλεί ανώδυνο θάνατο. Στην αρχή τα αισθητήρια νεύρα νεκρώνονται από την περιφέρεια προς το κέντρο. Υπάρχει απώλεια των μυικών δυνάμεων, αμβλύνονται οι περιφερειακές αισθήσεις, το ανακλαστικό τόξο του νωτιαίου μυελού προκαλεί τρόμο και σπασμούς. Τέλος, επέρχεται ύπνος, εγκεφαλική νάρκη και, τελικά, θάνατος.

Με παρασκεύασμα κωνείου θανατώθηκε ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης και ο Θηραμένης, Αθηναίος πολιτικός και ένας από τους Τριάκοντα Τυράννους.

Είδη

Στο γένος Κώνειον υπάγονται μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα είδη:


Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

"Κώνειο το στικτόν" από την Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας

  1. Γ.Φωκά, Μαθήματα Φαρμακογνωσίας, σελ. 403