Οικολόγοι Εναλλακτικοί

Οικολόγοι Εναλλακτικοί
Αρχείο:Oikologoi-enallaktikoi.jpg
Πρόεδρος	Μιχάλης Δερτούζος
Ίδρυση	1989
Ιδεολογία	Πολιτική οικολογία Οικοσοσιαλισμός Αντικαπιταλισμός
Πολιτικό φάσμα	Αριστερά
Εθνική προσχώρηση	ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Χρώματα	Πράσινο
Ιστότοπος
ecoalter.blogspot.gr
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Οι Οικολόγοι-Εναλλακτικοί ήταν ομοσπονδιακός φορέας οργανώσεων της πολιτικής οικολογίας, ο οποίος ιδρύθηκε το 1989 και εκπροσωπήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο κατά την περίοδο 1989-1993.

Ιστορικό

1980-1993

Κατά τη δεκαετία του '80 η πολιτική οικολογία γνωρίζει μια σχετική ανάπτυξη στην Ελλάδα βασιζόμενη κυρίως σε τοπικές οικολογικές ομάδες, όπως η Εναλλακτική Κίνηση Οικολόγων, η Νέα Οικολογία, η Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης κλπ, που θα φτάσουν τις 200 το 1987. Από το 1982 θα αρχίσουν οι προσπάθειες για συντονισμό της δράσης αυτών των οργανώσεων σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτές θα καταλήξουν, μετά από πρόταση της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης σε μια Ομοσπονδία Οικολογικών και Εναλλακτικών Οργανώσεων την περίοδο 1987-1989 με δομή δικτύου, η οποία θα υιοθετήσει μια σειρά από θεωρητικές θέσεις αλλά δεν θα ομοφωνήσει στην πιθανότητα συμμετοχής στις ευρωεκλογές του 1989.

Παράλληλα, μια ένωση πολιτών, στην οποία συμμετείχαν και αρκετά μέλη της Ομοσπονδίας, θα σχηματίσει μια λίστα επονομαζόμενη Οικολόγοι Εναλλακτικοί, που θα συμμετάσχει στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1989 και θα συγκεντρώσει 1,11% των ψήφων. Μπροστά σε μια τέτοια επιτυχία μιας λίστας που δεν είχε στηριχθεί από κανέναν, μέσα σε ένα γενικότερο ρεύμα υπέρ του οικολογικού κινήματος, αφού μαζί με δύο άλλες οικολογικές λίστες ξεπέρασαν το 2,5%, οι υπάρχουσες οικολογικές και εναλλακτικές οργανώσεις (στις δεύτερες συγκαταλέγονται και ομάδες όπως η Ρήξη, τα Άνθη του Κακού κ.α.) συναίνεσαν στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Οικολογικών και Εναλλακτικών Οργανώσεων-Οικολόγοι Εναλλακτικοί, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 100 οργανώσεις.

Στις εκλογές του Νοέμβρη 1989 οι ΟΕ θα συγκεντρώσουν 0,58% των ψήφων και θα εκλέξουν μια βουλευτή, την Μαρίνα Δίζη, στην Α' Αθήνας. Στις εκλογές του Απρίλη 1990 θα συγκεντρώσουν 0,77% και θα εκλέξουν μια βουλευτή, την Τασία Ανδρεαδάκη, στη Β' περιφέρεια Πειραιά. Οι διαφωνίες σε μια σειρά ζητήματα, όπως π.χ. στη στρατηγική των συνεργασιών στις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη 1990, θα την οδηγήσουν στα πρόθυρα της διάλυσης, παρ' όλες τις σχετικές επιτυχίες των οικολογικών συνδυασμών σε διάφορους δήμους (Θεσσαλονίκη 2,4% και Αθήνα 2,0%).

Η ελλιπής οργανωτική δομή και η έλλειψη συνοχής μεταξύ των οργανώσεων, καθώς και η υποστήριξη από ηγετικά στελέχη αντιδιαμετρικά αντίθετων απόψεων θα σημάνουν μια σειρά αποχωρήσεων και θα καταστήσουν τα όργανα του φορέα αδρανή. Η ομοσπονδία θα προτιμήσει τη διάλυση από τη συμμετοχή στις εθνικές εκλογές του 1993, στις οποίες είχε μπει πια πλαφόν του 3% για εκλογή.

Η περίοδος του 1989-1991 έχει χαρακτηριστεί για την πολιτική οικολογία στην Ελλάδα ως «μια περίοδος εφηβικού ενθουσιασμού αλλά και αναπόφευκτων λαθών, λόγω της έλλειψης πολιτικής κουλτούρας του οικολογικού χώρου και της διείσδυσης ετερόκλητων στοιχείων». Οι βασικοί συντελεστές του εγχειρήματος εκτιμούν ότι ήταν υπέρ το δέον ανοικτοί και δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν έγκαιρα ένα σαφές και αποτελεσματικό οργανωτικό πλαίσιο και ένα πράσινο πολιτικό πρόγραμμα. Η Ομοσπονδία των Οικολόγων Εναλλακτικών κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολύ νωρίς στην πορεία της μια σειρά από σημαντικά θέματα, για τα οποία δεν είχε ξεκάθαρη ή κοινή θέση: τη στήριξη ή όχι της οικουμενικής κυβέρνησης του 1989-1990, την οργανωτική δομή της, τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα κ.α. Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία άφησε στο κοινωνικό επίπεδο πολλά θετικά και κυρίως την περίοδο εκείνη ρίζωσαν πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις και άρχισε ο βαθύτερος και πιο ολοκληρωμένος προβληματισμός για τα οικολογικά θέματα. Πολλά από εκείνα τα στελέχη συμμετείχαν στην άνθηση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων της επόμενης δεκαετίας. Πολλές από τις σημερινές σημαντικές οργανώσεις ξεκίνησαν από άτομα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πρώτη φάση της πολιτικής ιστορίας των πρασίνων στην Ελλάδα. Πολιτικοί από άλλα κόμματα έχουν δηλώσει ότι οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί «έλεγαν σωστά πράγματα αλλά ήταν μπροστά από την εποχή τους».

Μετά τη διάλυση

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 διάφορες ομάδες και εκλογικές λίστες με την επωνυμία "Οικολόγοι Εναλλακτικοί" θα δημιουργηθούν, εκ των οποίων μια ομάδα (που στο παρελθόν διεκδίκησε τον τίτλο και το υπόλοιπο της κρατικής επιχορήγησης προς την Ομοσπονδία) συμμετέχει στο Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς, στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α..

Η Ομοσπονδία Οικολογικών και Εναλλακτικών Οργανώσεων υπήρξε η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας πράσινου κόμματος στην Ελλάδα. Μετά τη διάλυσή της θα γίνουν διάφορες προσπάθειες ανασυγκρότησης του χώρου, το 1994 με την «Πολιτική Οικολογία», το 1996 με την «Πράσινη Πολιτική», με πιο πρόσφατη την δημιουργία του κόμματος «Οικολόγοι Πράσινοι» το 2002.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημος ιστότοπος