Φαινόμενο Μάισνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ διόρθωση, αντικατέστησε: {{Reflist}} → {{παραπομπές}} με τη χρήση AWB |
||
| Γραμμή 17: | Γραμμή 17: | ||
}}</ref> |
}}</ref> |
||
Τα δείγματα αυτά, υπό την παρουσία εξωτερικού μαγνητικού πεδίου, ψύχθηκαν κάτω από την ονομαζόμενη [[θερμοκρασία]] μετάβασης τους στην υπεραγώγιμη φάση (T<sub>c</sub>). Κάτω από την θερμοκρασία Τ<sub>c</sub> τα δείγματα ακύρωσαν το μαγνητικό πεδίο στο εσωτερικό τους. Η παρατήρηση αυτή έγινε με έμμεσο τρόπο: επειδή το συνολικό μαγνητικό πεδίο διατηρείται σταθερό, όταν το εσωτερικό πεδίο μειώθηκε κατά την μετάβαση στην υπεραγώγιμη φάση, αυξήθηκε αντίστοιχα το εξωτερικό πεδίο που περιβάλει τα δείγματα. |
Τα δείγματα αυτά, υπό την παρουσία εξωτερικού μαγνητικού πεδίου, ψύχθηκαν κάτω από την ονομαζόμενη [[θερμοκρασία]] μετάβασης τους στην υπεραγώγιμη φάση (T<sub>c</sub>). Κάτω από την θερμοκρασία Τ<sub>c</sub> τα δείγματα ακύρωσαν το μαγνητικό πεδίο στο εσωτερικό τους. Η παρατήρηση αυτή έγινε με έμμεσο τρόπο: επειδή το συνολικό μαγνητικό πεδίο διατηρείται σταθερό, όταν το εσωτερικό πεδίο μειώθηκε κατά την μετάβαση στην υπεραγώγιμη φάση, αυξήθηκε αντίστοιχα το εξωτερικό πεδίο που περιβάλει τα δείγματα. |
||
Το πείραμα απέδειξε ότι οι υπεραγωγοί ήταν κάτι παραπάνω από απλώς σχεδόν τέλειοι αγωγοί του [[ηλεκτρικό ρεύμα|ηλεκτρικού ρεύματος]] και πως διαθέτουν μια επιπλέον μοναδική ιδιότητα χαρακτηριστική για την υπεραγώγιμη φάση. |
Το πείραμα απέδειξε ότι οι υπεραγωγοί ήταν κάτι παραπάνω από απλώς σχεδόν τέλειοι αγωγοί του [[ηλεκτρικό ρεύμα|ηλεκτρικού ρεύματος]] και πως διαθέτουν μια επιπλέον μοναδική ιδιότητα χαρακτηριστική για την υπεραγώγιμη φάση. |
||
== Πηγές == |
== Πηγές == |
||
{{παραπομπές}} |
|||
{{Reflist}} |
|||
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Meissner effect}} |
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Meissner effect}} |
||
{{Φυσική-επέκταση}} |
{{Φυσική-επέκταση}} |
||
Έκδοση από την 09:43, 17 Δεκεμβρίου 2015
Το Φαινόμενο Μάισνερ περιγράφει την απώθηση του μαγνητικού πεδίου από το εσωτερικό ενός υπεραγώγιμου υλικού κατά την μετάβαση από την κανονική στην υπεραγώγιμη φάση.
Οι Βάλτερ Μάισνερ και Ρόμπερτ Όξενφελντ ανακάλυψαν το φαινόμενο το 1933 όταν μέτρησαν την κατανομή του μαγνητικού πεδίου υπεραγώγιμων δειγμάτων κασσίτερου και μολύβδου.[1]
Τα δείγματα αυτά, υπό την παρουσία εξωτερικού μαγνητικού πεδίου, ψύχθηκαν κάτω από την ονομαζόμενη θερμοκρασία μετάβασης τους στην υπεραγώγιμη φάση (Tc). Κάτω από την θερμοκρασία Τc τα δείγματα ακύρωσαν το μαγνητικό πεδίο στο εσωτερικό τους. Η παρατήρηση αυτή έγινε με έμμεσο τρόπο: επειδή το συνολικό μαγνητικό πεδίο διατηρείται σταθερό, όταν το εσωτερικό πεδίο μειώθηκε κατά την μετάβαση στην υπεραγώγιμη φάση, αυξήθηκε αντίστοιχα το εξωτερικό πεδίο που περιβάλει τα δείγματα.
Το πείραμα απέδειξε ότι οι υπεραγωγοί ήταν κάτι παραπάνω από απλώς σχεδόν τέλειοι αγωγοί του ηλεκτρικού ρεύματος και πως διαθέτουν μια επιπλέον μοναδική ιδιότητα χαρακτηριστική για την υπεραγώγιμη φάση.
Πηγές
- ↑ Meissner, W.; R. Ochsenfeld (1933). «Ein neuer Effekt bei Eintritt der Supraleitfähigkeit». Naturwissenschaften 21 (44): 787–788. doi:. http://www.springerlink.com/content/l69w054091n24j14/?p=d517b9e40b344f9bb3fc19ee23a823b3&pi=4.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Meissner effect της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Φυσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |