Σχολαστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: ka:სქოლასტიკა |
||
Γραμμή 43: | Γραμμή 43: | ||
[[it:Scolasticismo]] |
[[it:Scolasticismo]] |
||
[[ja:スコラ学]] |
[[ja:スコラ学]] |
||
[[ka:სქოლასტიკა]] |
|||
[[kaa:Orta a'sir sxolastikası]] |
[[kaa:Orta a'sir sxolastikası]] |
||
[[kk:Схоластика]] |
[[kk:Схоластика]] |
Έκδοση από την 01:00, 15 Μαΐου 2012
Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:
- Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
- Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
- Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
- Μποναβεντούρα (1221-1274)
- Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371.