Σχολαστικισμός

Οι επτά ελεύθερες τέχνες γύρω από το κέντρο της φιλοσοφίας, εικονογρ. περ. Hortus delicarium «ο κήπος των απολαύσεων» 1180 περ.

Ο Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.

Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:

• Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
• Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
• Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
• Μποναβεντούρα (1221-1274)
• Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)

Βιβλιογραφία

• Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371.
• Κ. Γ. Αθανασόπουλος, Ancillae Theologiae: Το φιλοσοφείν και Θεολογείν κατά το Μεσαίωνα και το Βυζάντιο, εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 2004, σελ.350 (με πίνακες και λεπτομερή βιβλιογραφία στην Ελληνική, Λατινική, Αγγλική, Γαλλική και Γερμανική) (ISBN: 960-7956-94-X)
• Κ. Γ. Αθανασόπουλος, Φιλοσοφία στην Ευρώπη, τόμος Α: Η Φιλοσοφία στην Ευρώπη από τον 6ο ως τον 16ο αι., Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Πάτρα 2001, σελ.203 (ISBN: 960-538-286-5)