Αστεροπαίος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7: Γραμμή 7:
===Πηγή===
===Πηγή===
* Κρουσίου: ''Λεξικόν Ομηρικόν'', διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
* Κρουσίου: ''Λεξικόν Ομηρικόν'', διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901

Το όνομα Αστεροπαίος βεβαίως είναι Ελληνικότατο και αναφέρεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα. Στον Όμηρο απαντά και η λέξη αστεροπή η οποία σημαίνει αστραπή λάμψη. Η λέξη αστεροπή απαντά και στον Ησίοδο.(Θεογονία) Ο Θεός Δίας αποκαλείται «στερεοπηγερέτας» κατά το «νεφεληγερέτα Ζεύς» και αστεροπητής που σημαίνει αστραπηβόλος. Ο Δίας αποκαλείται αστεροπητής και στον Ησίοδο (Θεογονία) Στον Τρωικό πόλεμο, οι Παίονες, πρωτεύουσα των οποίων ήταν η Αμυδώνα, χτισμένη στις όχθες του Αξιού, το σημερινό Αξιοχώρι, Κιλκίς συμμετείχαν ως σύμμαχοι των Τρώων με αρχηγό τους τον Πυραίχμη. Μαζί του πολεμούσε ακόμη ο Αστεροπαίος, ο γιος του Πηλεγόνα, ο οποίος ήταν παιδί του ποτάμιου Θεού Αξιού και της Νύμφης Περίβοιας. Κι οι δυο, ωστόσο, σκοτώθηκαν ο Πυραίχμης από τον Πάτροκλο και ο Αστεροπαίος από τον Αχιλλέα. O Αστεροπαίος ένας από τους αρχηγούς της Παιονίας λέγουν ότι ευλόγως ελέγετο υιός του Πηλεγόνος και ότι οι οι ίδιοι οι Παίονες εκαλούντο Πελαγόνες. Αυτό το οποίο γράφει και ο Στράβων είναι ότι ο Αστεροπαίος καταγόταν από την Παιονία της Μακεδονίας και ότι οι Παίονες εκαλούντο Πελαγόνες. Έλαβε μέρος στο πλευρό των Τρώων στον εμφύλιο Τρωικό πόλεμο.





Έκδοση από την 06:19, 4 Αυγούστου 2011

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αστεροπαίος (από την ομηρική λέξη αστεροπή = αστραπή, κεραυνός) είναι γνωστός ένας πολεμιστής που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ως ηγεμόνας των Παιόνων και σύμμαχος των Τρώων. Ο Αστεροπαίος, που ήταν γιος του Πηλεγόνα και εγγονός του ποτάμιου θεού Αξιού, σκοτώθηκε στον πόλεμο αυτό από τον Αχιλλέα. Ο Αστεροπαίος αναφέρεται στην Ιλιάδα (Μ 102, Φ 137 κ.ε.).



Πηγή

  • Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901