Σχολαστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δρθ συνδ |
VsBot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Ρομπότ: Προσθήκη: ml:സ്കൊളാസ്റ്റിസിസം |
||
Γραμμή 43: | Γραμμή 43: | ||
[[lv:Sholastika]] |
[[lv:Sholastika]] |
||
[[mk:Схоластика]] |
[[mk:Схоластика]] |
||
[[ml:സ്കൊളാസ്റ്റിസിസം]] |
|||
[[nl:Scholastiek]] |
[[nl:Scholastiek]] |
||
[[no:Skolastikk]] |
[[no:Skolastikk]] |
Έκδοση από την 16:18, 4 Μαρτίου 2010
Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:
- Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
- Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
- Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
- Μποναβεντούρα (1221-1274)
- Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)