Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εθνικό Πάρκο του Γκολεστάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°13′48.000″N 55°48′36.000″E / 37.23000000°N 55.81000000°E / 37.23000000; 55.81000000

Εθνικό Πάρκο του Γκολεστάν
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Εθνικό Πάρκο του Γκολεστάν
37°13′48″N 55°48′36″E
ΤοποθεσίαΙράν
ΧώραΙράν[1]
Διοικητική υπαγωγήΓκολεστάν
Χαρακτηρισμός1976
Κατηγορία πρ. περιοχήςΔΕΠΦ κατηγορία 2: Εθνικό Πάρκο
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Εθνικό Πάρκο του Γκολεστάν (περσικά: پارک ملی گلستان‎‎) είναι εθνικό πάρκο στα βόρεια του Ιράν, η έκταση του οποίου είναι μοιρασμένη μεταξύ των επαρχιών του Γκολεστάν, του Χορασάν και του Σεμνάν. Παλαιότερα γνωστό ως Πάρκο Μοχάμαντ Ρεζά Σαχ, αποτελεί το πρώτο εθνικό πάρκο της χώρας[2].

Το πάρκο βρίσκεται στα ανατολικά της οροσειράς του Ελμπούρζ, εντός ορεινής περιοχής εκτεινόμενης μεταξύ του Γκονμπάντ-ε Καμπούς και του Μποτζνούρντ. Έχει έκταση της τάξεως των 91.895 εκταρίων[3], ή, ακόμη, των 155.804 εκταρίων, σύμφωνα με στοιχεία προερχόμενα από την UNESCO, καθώς και λαμβάνοντας υπόψη την ζώνη ανάσχεσης[4], ενώ το υψόμετρό του ποικίλει μεταξύ 450 μέτρων, στο Τανγκράχ, και 2.411 μέτρων, στην κορυφή του Όρους Ντιουρκοτζί[5].

Ευρισκόμενο μεταξύ της ύφυγρης περιοχής της Κασπίας Θάλασσας και της ημιξηρότητας του Ιρανικού Υψιπέδου, το πάρκο χαρακτηρίζεται από μια ποικιλόμορφο κλιματική κατάσταση, καθώς οι βροχοπτώσεις εντός της έκτασής του κυμαίνονται μεταξύ 150 και 1000 χιλιοστόμετρων ετησίως[6].

Χλωρίδα και πανίδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πάρκο χαίρει σημαντικής βιοποικιλότητας. Στην πανίδα του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ουριάλ, αρκούδες, καθώς και πλατώνια. Ωστόσο, με εξαίρεση τα αγριογούρουνα, ο πληθυσμός των οπληφόρων υποχώρησε μεταξύ 68 και 89 % μεταξύ των περιόδων 1970-1978 και 2011-2014 εξαιτίας της λαθροθηρίας, σύμφωνα με σχετική έρευνα η οποία δημοσιεύθηκε το 2017[7]. Το πάρκο περιλαμβάνει ποσοστό της τάξεως του 5 % επί του συνόλου των δασών του Ιράν, ενώ τουλάχιστον 1362 φυτικά είδη έχουν καταγραφεί[8]. Η δυτική δασική έκταση του πάρκου, χαρακτηριστική του υρκανικού ορεινού όγκου, φιλοξενεί αριθμό πλατύφυλλων, μεταξύ των οποίων πανχρονικά είδη, όπως βελανιδιές και σφένδαμοι, ενώ η ανατολική στεπική έκταση περιλαμβάνει, κυρίως, αειθαλείς θάμνους, όπως η άρκευθος και η αρτεμισία[5] · [6].

Κληρονομική προστασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος νόμος προστασίας της φύσης στο Ιράν, η ψήφιση του οποίου χρονολογείται στο 1956, όρισε προστατευόμενες περιοχές, ενώ, παράλληλα, περιόρισε την πρακτική του κυνηγιού. Ήδη προστατευμένη από τον συγκεκριμένο νόμο του 1957, η προστασία της περιοχής ενισχύθηκε περαιτέρω μέσω της ψήφισης του νόμου του 1967 με αντικείμενο τις προστατευόμενες περιοχές και την περαιτέρω προστασία των οικοσυστημάτων, ενώ, παράλληλα, κατέστη ως το πρώτο εθνικό πάρκο της χώρας[2]. Το 1976, η UNESCO χαρακτήρισε το πάρκο ως απόθεμα βιόσφαιρας[9]. Το κεντρικό τμήμα του πάρκου είναι ακατοίκητο, με εξαίρεση το εργαζόμενο προσωπικό. Επίσης, διασχίζεται από τμήμα του Τείχους του Γκοργκάν[4].

  1. www.unesco.org/new/en/natural-sciences/environment/ecological-sciences/biosphere-reserves/asia-and-the-pacific/islamic-republic-of-iran/golestan/.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Eskandar Firouz (2013). «National Parks of Iran». Encyclopædia Iranica. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2018. 
  3. (Αγγλικά) Mohammad Sohrabi (2005). «Lichens from Golestan National Park (Iran)». Folia Cryptogamica Estonica (41): 105-108. http://ojs.utlib.ee/index.php/FCE/issue/view/921/9. 
  4. 4,0 4,1 (Αγγλικά) «Golestan». UNESCO. Απρίλιος 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2018. 
  5. 5,0 5,1 (Γαλλικά) Babak Ershadi (Οκτώβριος 2015). «Le Parc national du Golestân : Une réserve de biosphère mondiale». La Revue de Téhéran (119). http://www.teheran.ir/spip.php?article2147#gsc.tab=0. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2018. 
  6. 6,0 6,1 (Γαλλικά) M. Djamali, J.-L. de Beaulieu, P. Campagne, Y. Ajani, V. Andrieu-Ponel, P. Ponel, M. Cheikh Albassatneh, S.A.G. Leroy (2008). «Relations pluie pollinique-végétation sur un transect forêt-steppe dans le parc national du Golestan, nord-est de l'Iran». Ecologia Mediterranea (34): 36. https://www.naturalia-publications.com/pdf/Ecolo-med-34-int.pdf. 
  7. (Αγγλικά) Arash Ghoddousi, Mahmood Soofi, Amirhossein Kh. Hamidi, Sheyda Ashayeri, Lukas Egli, Siavash Ghoddousi, Julian Speicher, Igor Khorozyan, Bahram H. Kiabi, Matthias Waltert. «The decline of ungulate populations in Iranian protected areas calls for urgent action against poaching». Oryx: 1-8. doi:10.1017/S003060531600154X. 
  8. (Γαλλικά) Mojgan Jamshidi (2008). «Iran. Le Golestan doit rester le "pays des fleurs"». Courrier international. 
  9. (Αγγλικά) «Biosphere Reserve Information. Iran. Golestan». UNESCO. 2000. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2018.