Είρωνας
Στο θέατρο της αρχαίας Ελλάδας, ο είρων (αρχαία ελληνικά: εἴρων) ως αποδομητής ήταν ένας από τους τυπικούς ρόλους στην αρχαία κωμωδία.[1] Ο είρων συνήθως κατάφερνε να καταρρίψει τον υπερήφανο (αλαζών) αντίπαλό του υποτιμώντας τις ίδιες του τις ικανότητες.[2]
Ο είρων αναπτύχθηκε στην αρχαία Ελληνική Κωμωδία και μπορεί να βρεθεί σε πολλά από τα έργα του Αριστοφάνη. Στους Βάτραχους, αφού ο Θεός Διόνυσος ισχυρίζεται ότι βύθισε 12 ή 13 εχθρικά πλοία με τον Κλεισθένη, ο Ξανθίας λέει: «Τότε, εγώ ξύπνησα».
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης αναφέρει τον είρωνα στα Νικομάχεια Ηθικά του ως φορέα αυτο-υποτίμησης, σε αντιπαράθεση με τον αλαζόνα, ο οποίος μεγαλοποιεί τις εξουσίες του.[3]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Carlson (1993, 23) and Janko (1987, 45, 170).
- ↑ Frye (1957, 172).
- ↑ 'ἡ δ' ἐπὶ τὸ ἔλαττον εἰρωνεία καὶ εἴρων (1108a12, emphasis added); Perseus Digital Library (2006). Aristotle, Nicomachean Ethics.