Δουκάτο του Σορρέντο
.svg)
Το Δουκάτο του Σορρέντο ήταν ένα μικρό κρατίδιο της Νότιας Ιταλίας, με πρωτεύουσα το Σορρέντο[1], το έδαφος του οποίου περιλάμβανε μόνο την περιοχή της χερσονήσου του Σορρέντο και την ομώνυμη πόλη[2].
Ιδρύθηκε το έβδομο αιώνα ως φέουδο του βυζαντινού Δουκάτου της Νάπολης[1], τότε ακόμα μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Νάπολη στη συνέχεια έγινε ντε φάκτο ανεξάρτητη από το Βυζάντιο, και τον ένατο αιώνα το Σορρέντο με τη σειρά του απέκτησε την ντε φάκτο ανεξαρτησία του από τη Νάπολη[3] αλλά και οι δύο παρέμεναν ονομαστικά βυζαντινές επαρχίες.
Η ιστορία του σημαδεύτηκε από συνεχείς πολέμους με τις γειτονικές χώρες, όπως οι Λομβαρδοί του Μπενεβέντο όταν τους πολιόρκησαν το 839 και χάρη στην υποστήριξη των Ναπολιτάνων κατάφεραν να τους αντιμετωπίσουν[4], ή της Δημοκρατίας του Αμάλφι[5]. Το Σορρέντο στη συνέχεια συμμάχησε με τον αντίπαλο του υπό των φόβο των Σαρακηνών[1].
Οι κυβερνήτες δεν ήταν απόλυτοι ή κληρονομικοί, αλλά εκλέγονταν από τον λαό. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας τους τίμησε με τίτλους όπως πρόξενος, ύπατος και πατρίκιος, που είχαν όμως μόνο ονομαστική αξία[6]. Μεταξύ των λίγων δουκών για τους οποίους έχουμε μια εικόνα, ο Ιωάννης είχε τον τίτλο του δούκα και προξένου το 933[5].
Το 1040 η εξουσία κατελήφθη από τον πρίγκιπα του Σαλέρνο Γουαϊμάριο, ο οποίος έδωσε την πόλη στον αδελφό του Γκουΐντο. Το 1072 το δουκάτο πέρασε για λίγο στον Δούκα της Νάπολης Σέρτζιο Ε΄ και στη συνέχεια επιστράφηκε σε λομβαρδικά χέρια και στον Γιζούλφο Β΄ του Σαλέρνο. Το 1077 το Σορρέντο καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς[5] και η ανεξαρτησία του χάθηκε για πάντα το 1137, όταν το Δουκάτο ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Σικελίας[1].
Γνωστοί δούκες ήταν οι :
- Σέργιος Α΄
- Σέργιος Β΄
- Ιωάννης, γύρω στο 933
- Γκουΐντο, το 1039
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Enciclopedia Treccani online, alla voce Sorrento; v. la pagina Sorrento nell’Enciclopedia Treccani
- ↑ Francesco Abbate,Storia dell'arte nell'Italia meridionale, Roma, Donzelli Editore, 1997. ISBN 8879893513.
- ↑ Vittorio Gleijeses, La regione Campania- storia ed arte, Libreria scientifica editrice, Napoli, 1972.
- ↑ Silvano Vinceti, Area marina protetta di Punta Campanella, Roma, Armando Editore, 2008. ISBN 9788860813626.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Matteo Camera, Annali delle Due Sicilie dall'origine e fondazione della monarchia fino a tutto il regno dell'augusto sovrano Carlo III. Borbone, Napoli, Stamperia e cartiere del Fibreno, 1841.
- ↑ Mario Camera, Annali delle Due Sicilie dall'origine e fondazione della monarchia fino a tutto il regno dell'augusto sovrano Carlo III. Capitolo VIII - Il Ducato di Sorrento.