Δοκιμασία Bloom
Η δοκιμασία Bloom είναι μια μέθοδος υπολογισμού της αντοχής μιας γέλης ή μιας ζελατίνης, η οποία αναπτύχθηκε και κατοχυρώθηκε το 1925 από τον Oscar T. Bloom.[1] Η δοκιμασία καθορίζει το βάρος σε γραμμάρια το οποίο απαιτείται για να παραμορφωθεί η επιφάνεια μιας γέλης από έμβολο διαμέτρου μισής ίντσας, κατά 4 χιλιοστά, δίχως αυτή να σπάσει. Ο αριθμός των απαιτούμενων γραμμαρίων για την οριακή μη - διάτρηση ονομάζεται "τιμή Bloom", με συνήθεις τις τιμές από 30 έως και 300 Bloom. Το μέγεθος αυτό είναι ευθέως ανάλογο με το σημείο τήξεως της γέλης, και αντιστρόφως ανάλογο με τον χρόνο πηκτωματοποίησης.[2]
Η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιείται συνήθως σε μαλακές γέλες. Για να πραγματοποιηθεί σε ζελατίνη, χρησιμοποιείται ένα διάλυμα ζελατίνης περιεκτικότητας 6.67%, το οποίο ψύχεται στους 10 °C για περίπου 18 ώρες.
Οι διάφορες ζελατίνες, οι οποίες είναι πολυμερή αποτελούμενα από πολυπεπτιδικές αλυσίδες διαφορετικών μηκών, κατηγοριοποιούνται ως "χαμηλού Bloom", "μέσου Bloom", "υψηλού Bloom". Όσο μεγαλύτερο το μήκος της πολυπετιδικής αλυσίδας, άρα μεγαλύτερη και η μέση μοριακή μάζα, τόσο υψηλότερη η τιμή Bloom.[3]
| Κατηγορία | Τιμή Bloom | Μέση Μοριακή Μάζα |
|---|---|---|
| Χαμηλό Bloom | 50 - 125 | 20.000 - 25.000 |
| Μέσο Bloom | 175 - 225 | 40.000 - 50.000 |
| Υψηλό Bloom | 225 - 325 | 50.000 - 100.000 |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Machine for testing jelly strength of glues, gelatins, and the like, 1923-04-11, https://patents.google.com/patent/US1540979A/en, ανακτήθηκε στις 2020-07-09
- ↑ Schrieber, Reinhard. (2007). Gelatine handbook : theory and industrial practice. Weinheim: Wiley-VCH. ISBN 978-3-527-61096-9. 181349559.
- ↑ «"Gelatins—product information sheet". Sigma-Aldrich» (PDF).