Μετάβαση στο περιεχόμενο

Διασταυρούμενα πυρά (ταινία, 1947)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διασταυρούμενα πυρά
ΣκηνοθεσίαΈντουαρντ Ντμίτρικ[1][2][3]
ΠαραγωγήDore Schary και Adrian Scott
ΣενάριοΤζον Πάξτον
Ρίτσαρντ Μπρουκς (Μυθιστόρημα)
ΠρωταγωνιστέςΡόμπερτ Μίτσαμ[2][3], Γκλόρια Γκράχαμ[2][3], Ρόμπερτ Ράιαν[2][3], Robert Young[2][3], Πολ Κέλι[2], Σαμ Λεβίν[2], Tom Keene, Λεξ Μπάρκερ, Jacqueline White[2], Ρίτσαρντ Μπένεντικτ, Στιβ Μπρόντι[2] και William Edward Phipps
ΜουσικήΡόι Ουέμπ
ΦωτογραφίαJ. Roy Hunt
ΜοντάζHarry W. Gerstad
Εταιρεία παραγωγήςRKO Pictures
ΔιανομήRKO Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή1947
Διάρκεια88 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Διασταυρούμενα πυρά (αγγλ. Crossfire) είναι φιλμ νουάρ παραγωγής 1947 σε σκηνοθεσία Έντουαρντ Ντμίτρικ[4] με θέμα τον αντισημιτισμό[5][6] και βασίζεται στο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Μπρουκς The Brick Foxhole. Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπερτ Μίτσαμ, Ρόμπερτ Ράιαν, Ρόμπερτ Γιανγκ και Γκλόρια Γκράχαμ. Η ταινία έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Ήταν η πρώτη B-movie στην ιστορία του κινηματογράφου που λάμβανε υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας[7].

Αφού καλείται να ερευνήσει τη μυστηριώδη και φρικτή δολοφονία του Τζόζεφ Σάμιουελς (Σαμ Λιβάιν), ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, ο αστυνομικός Φίνλεϊ (Ρόμπερτ Γιανγκ) ανακαλύπτει ότι ο δολοφόνος μπορεί να βρίσκεται ανάμεσα σε μια παρέα στρατιωτών εν αποστρατεία, οι οποίοι λίγο νωρίτερα βρίσκονταν μαζί με τον Σάμιουελς και μια φίλη του στο μπαρ ενός ξενοδοχείου. Στο μεταξύ, ο λοχίας Κίλεϊ (Ρόμπερτ Μίτσαμ) ανήσυχος για το γεγονός ότι ο φίλος του Μιτς (Τζορτζ Κούπερ), είναι ο κύριος ύποπτος αποφασίζει να ερευνήσει κι εκείνος το φόνο για να τον ξελασπώσει. Και στους δυο ερευνητές, ο κάθε στρατιώτης λέει τη δική του εκδοχή για το ό,τι συνέβη εκείνη τη νύχτα. Οι δυο άνδρες ανακρίνουν πρώτα τον Μοντγκόμερι (Ρόμπερτ Ράιαν), στη συνέχεια τον Φλόιντ (Στιβ Μπρόντι) κι έπειτα τον Μιτς και την αυτόπτη μάρτυρα Τζίνι (Γκλόρια Γκράχαμ). Ενώνοντας μαζί τα κομμάτια οι δυο άνδρες διαπιστώνουν ότι υπήρχε μια πιθανή αιτία που να έδωσε το κίνητρο στο δολοφόνο να χτυπήσει θανάσιμα έναν αθώο, το κίνητρο αυτό ωθεί τον Φίνλεϊ να στήσει παγίδα για να τσακώσει τον δολοφόνο.

Πληροφορίες παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα The Brick Foxhole του μετέπειτα σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Μπρουκς. Ο Μπρουκς έγραψε το μυθιστόρημά του, όσο υπηρετούσε στο σώμα των Αμερικανών πεζοναυτών, όπου έφερε το βαθμό του λοχία. Το μυθιστόρημα του Μπρουκς εκδόθηκε ενώ εκείνος βρισκόταν ακόμα στο στρατό κι ένας συνάδελφός του στρατιώτης, ο Ρόμπερτ Ράιαν τον προσέγγισε θέλοντας να συμμετάσχει στην κατοπινή κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου[8][9]. Στο μυθιστόρημά του, το θύμα ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά η νύξη πάνω στις σεξουαλικές προτιμήσεις του θύματος αφαιρέθηκαν, εφόσον ο κώδικας Χέιζ του Χόλιγουντ που εφαρμόζονταν από το γραφείο λογοκρισίας, απαγόρευε οποιαδήποτε νύξη πάνω στο θέμα. Η ομοφυλοφιλία για τη εποχή εκείνη ήταν σεξουαλική διαστροφή και κάθε αναφορά επιβάρυνε τις κινηματογραφικές εταιρίες με πρόστιμο. Κατά συνέπεια η αναφορά στην ομοφοβία του μυθιστορήματος αντικαταστάθηκε από τον αντισημιτισμό. Η ταινία χαρακτηρίστηκε B-Movie, όσον αφορά το κόστος της παραγωγής και την ποιότητά της αλλά οι κριτικοί την εκθείασαν. Η θεματολογία της ήταν παρόμοια με εκείνη της ταινίας του Ηλία Καζάν Συμφωνία Κυρίων (Gentleman's Agreement, 1947) που προβλήθηκε την ίδια χρονιά. Η ταινία εκτίναξε την καριέρα του πρωτοεμφανιζομένου Ρόμπερτ Ράιαν, καθώς κι εκείνες των Ρόμπερτ Μίτσαμ και της Γκλόρια Γκράχαμ. Ο Μίτσαμ είχε ήδη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για τη δεύτερή του ταινία Ήρωες του Κασίνο (The Story of G.I. Joe) της προηγούμενης χρονιάς, ενώ η Γκράχαμ είχε συμμετάσχει στην ταινία του Φρανκ Κάπρα Μια Υπέροχη Ζωή (It's a Wonderful Life). Τόσο ο Μίτσαμ όσο και ο Ράιαν, αναφέρονταν αργότερα με αρνητικά λόγια για την ταινία. Ο πρώτος θεωρούσε ότι οποιοσδήποτε άλλος θα μπορούσε να έχει αναλάβει το ρόλο του Κίλεϊ, ενώ ο δεύτερος θεωρούσε ότι ο ρόλος του αιμοσταγούς Μοντγκόμερι τον τυποποίησε στο να αναλαμβάνει τη σκιαγράφηση μιας σειράς σκληρών ανδρών. Αντίθετα ο ρόλος της Τζίνι ήταν ο αγαπημένος της Γκράχαμ.

Έχοντας προϋπολογισμό 678.000 δολαρίων[10], η ταινία έκανε εισπράξεις της τάξεως των 2.5 εκατομμυρίων δολαρίων[11].

Η ταινία έλαβε 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, κατηγορία στην οποία ηττήθηκε από την ταινία Συμφωνία Κυρίων[7]. Ο Ρόμπερτ Ράιαν έλαβε την πρώτη και μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Η Γκλόρια Γκράχαμ έλαβε κι εκείνη υποψηφιότητα για Όσκαρ χάνοντας από την Σελέστ Χολμ, νικήτρια για την ταινία Συμφωνία Κυρίων. Ο Έντουαρντ Ντμίτρικ, ένας από τους μεγάλους σκηνοθέτες της περιόδου εκείνης, στο χώρο του νουάρ και όχι μόνο, είχε την ατυχία να πέσει θύμα του κυνηγιού των μαγισσών της λαίλαπας του μακαρθισμού την ίδια χρονιά. Βρέθηκε στη μαύρη λίστα του Χόλιγουντ και χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα χρόνια ώστε να μπορέσει να γυρίσει ταινία υψηλού προϋπολογισμού. Η συνεργασία του με τον Στάνλεϊ Κρέιμερ στις αρχές της δεκαετίας του '50 τον έφερε και πάλι στα πράγματα.

Υποψηφιότητα:

  • Καλύτερης Ταινίας - Άντριαν Σκοτ
  • Σκηνοθεσίας - Έντουαρντ Ντμίτρικ
  • Β' Ανδρικού Ρόλου - Ρόμπερτ Ράιαν
  • Β' Γυναικείου Ρόλου - Γκλόρια Γκράχαμ
  • Διασκευασμένου Σεναρίου - Τζον Πάξτον
  1. www.imdb.com/title/tt0039286/. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 www.filmaffinity.com/en/film743699.html. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2016.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=1094.html. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2016.
  4. Crowther, Bosley. «Crossfire». NY Times. http://movies.nytimes.com/movie/11620/Crossfire/overview. Ανακτήθηκε στις 2011-05-05. 
  5. Variety film review; June 25, 1947, p. 8.
  6. Harrison's Reports film review; June 28, 1947, p. 102.
  7. 7,0 7,1 Staff. «1947 Academy Awards, Winners and History». AMC Filmsite. American Movie Classics Company LLC. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2010. 
  8. Daniel, Douglass K. (2011). Tough as Nails: The Life and Films of Richard Brooks Univ. of Wisconsin Press. p. 34
  9. A detailed account of adapting The Brick Foxhole for the screen and the producers' battles with the censors is in James Naremore (1998). More Than Night: Film Noir in its Context. Berkeley: University of California Press. pp. 114-123. ISBN 9780520212947 OCLC 803190089
  10. Scott Eyman, Lion of Hollywood: The Life and Legend of Louis B. Mayer, Robson, 2005 p 420
  11. "Top Grossers of 1947", Variety, 7 January 1948 p 63

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]