Δημοφών (εξάδελφος και επίτροπος του Δημοσθένη)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Δημοφών | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Αθήνα |
| Δημότης (αρχ. Αττική) | Παιανία Πανδιονίδας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Συγγενείς | Δημοσθένης (πρωτοξάδερφος)[1] |
Ο Δημοφών ήταν Αθηναίος, και συγκεκριμένα από την Παιανία, γιος του Δήμωνα, εξάδελφος του ρήτορα Δημοσθένη και ένας από τους τρεις επιτρόπους του, όταν αυτός ήταν ανήλικος[2].
Ο πατέρας του Δημοσθένη ήταν πολύ πλούσιος, κύριος δύο μεγάλων εργαστηρίων, σε ένα από τα οποία κατασκευάζονταν όπλα και μαχαίρια. Πέθανε όταν ο Δημοσθένης ήταν μόλις επτά ετών, αφήνοντας αρκετά μεγάλη, για την εποχή εκείνη, περιουσία δεκατεσσάρων ταλάντων.
Επίτροποι ή κηδεμόνες του μικρού Δημοσθένη είχαν ορισθεί ο στενός φίλος του θανόντα πατέρα, ο Θηριππίδης, και οι ανεψιοί του Άφοβος και Δημοφών, οι οποίοι, όλοι τους, ήταν αρκετά εύποροι. Οι τρεις επίτροποι αποδείχθηκαν αφενός μεν πλεονέκτες, αφετέρου δε αμελείς στα καθήκοντά τους. Ενώ επωφελήθηκαν από όσα όριζε γι’ αυτούς η διαθήκη και εισέπρατταν την αμοιβή που δικαιούντο λόγω της ιδιότητάς τους, δεν μερίμνησαν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις που συνεπαγόταν η επιτροπεία αυτή. Διαχειρίστηκαν τελείως ασυνείδητα τα χρήματα της περιουσίας, με αποτέλεσμα να χαθεί σχεδόν όλη, ενώ, παράλληλα, παραμέλησαν και τα εργαστήρια, με αποτέλεσμα να εξανεμισθεί η αξία του. Οχυρωμένοι πίσω από τη διαθήκη, αδιαφορούσαν τελείως για τα παράπονα που εξέφραζε η μητέρα του Δημοσθένη, αλλά και για τις συστάσεις ή και την αγανάκτηση φίλων και γνωστών.
Η όλη κατάσταση, όμως, είχε και ένα ευχάριστο αποτέλεσμα: ο σφετερισμός της πατρικής κληρονομιάς αποτέλεσε την αιτία να στραφεί ο Δημοσθένης προς τη ρητορική, έχοντας ως σκοπό, τουλάχιστον αρχικώς, να κινήσει δικαστικό αγώνα κατά των επιτρόπων, κάτι που έκανε, πράγματι, μετά την ενηλικίωσή του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Johannes Kirchner: «Prosopographia Attica». (λατινική γλώσσα) Prosopographia Attica. Βερολίνο. 1901.
- ↑ [...] ὁ γὰρ πατήρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, ὡς ᾔσθετο τὴν νόσον οὐκ ἀποφευξόμενος, συγκαλέσας τούτους τρεῖς ὄντας, καὶ συμπαρακαθισάμενος Δήμωνα τὸν ἀδελφόν, τὰ σώμαθ᾽ ἡμῶν εἰς τὰς χεῖρας ἐνέθηκεν παρακαταθήκην ἐπονομάζων, τὴν μὲν ἀδελφὴν Δημοφῶντι καὶ δύο τάλαντα προῖκα διδοὺς εὐθύς, καὶ γυναῖκ᾽ αὐτῷ ταύτην ἐγγυῶν, ἐμὲ δὲ πᾶσιν κοινῇ μετὰ τῶν χρημάτων παρακατατιθέμενος, καὶ ἐπισκήπτων μισθῶσαί τε τὸν οἶκον καὶ συνδιασῷσαί μοι τὴν οὐσίαν. Δημοσθένους Κατά Αφόβου 2, παρ. 15
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (Πυρσού)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος – Λαρούς