Δημοσιογραφικό απόρρητο
Ο όρος δημοσιογραφικό απόρρητο χρησιμοποιείται στη δημοσιογραφία και "συνίσταται στο δικαίωμα και την υποχρέωση που έχει ο δημοσιογράφος να αρνηθεί, ακόμα και ενώπιον δικαστικών αρχών, την αποκάλυψη των πηγών του, δηλαδή την ταυτοποίηση της προέλευσης της πληροφόρησης και των στοιχείων που έχει λάβει για ζητήματα τα οποία, είτε ήδη έχει είτε διατίθεται να γνωστοποιήσει στο κοινό"[1].
Το νομικό καθεστώς που διέπει το δημοσιογραφικό απόρρητο διαφέρει ανά χώρα. Ενδεικτικά, στη Σουηδία, στην Αυστρία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στην Αγγλία, στη Μαυριτανία, στις Φιλιππίνες, όπως και σε άλλες χώρες η εμπιστευτικότητα των δημοσιογραφικών πηγών προστατεύεται νομικά[2], ενώ σε άλλες χώρες όπου δεν προβλέπεται ρητά, η προστασία τούτη έχει κατοχυρωθεί από τη σχετική νομολογία περί του δικαιώματος της ελευθερίας του τύπου[3]. Θεωρείται εσωτερική μορφή υποστήριξης, αλλά και διαφύλαξης, της σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ δημοσιογράφου και πληροφοριοδότη, προκειμένου έτσι εκ των πληροφοριών να ασκηθεί ο ελεγκτικός ρόλος του τύπου[4].
Το 2000, οδηγία του Συμβουλίου της Ευρώπης, προέτρεπε τα κράτη μέλη να ενσωματώσουν στη νομοθεσία τους ρητή αναγνώριση του δημοσιογραφικού απορρήτου, θέτοντας παράλληλα και όρια στο δικαίωμα της εμπιστευτικότητας των δημοσιογραφικών πηγών[5]. Στην Ευρώπη το δημοσιογραφικό απόρρητο έχει θεμελιωθεί αρχικά με την απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Goodwin και έχει περαιτέρω ενισχυθεί από μεταγενέστερες αποφάσεις[6] Στην Αμερική, το δημοσιογραφικό απόρρητο έχει αναγνωριστεί από τη Δια-Αμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[7]. Επίσης το δημοσιογραφικό απόρρητο τυγχάνει ευρείας αναγνώρισης και σε επίπεδο γενικού διεθνούς δικαίου[6]. Σημαντικότατα δε, τα ελληνικά δικαστήρια, ακολουθώντας τον ίδιο συλλογισμό με εκείνον του ΕΔΔΑ, έχουν αναγνωρίσει το δημοσιογραφικό απόρρητο μέσα από την ένταξη του στην ελευθερία της έκφρασης και του τύπου, όπως αυτή κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και τις λοιπές διεθνείς συμβάσεις[8].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αλέξανδρος-Ι. Καργόπουλος, Το δημοσιογραφικό απόρρητο. Θεμελίωση του δικαιώματος και προϋποθέσεις εφαρμογής και κάμψης., Δίκαιο Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνίας (ΔιΜΕΕ), 2008/2.158, σελ. 158
- ↑ βλ. σχετ. Αλέξανδρος-Ι. Καργόπουλος(2008), ό.π., σελ. 164 επ., Peter Humphreys, Mass Media and Media Policy in Western Europe, Manchester University Press, 1996, σελ. 57
- ↑ Αλέξανδρος-Ι. Καργόπουλος (2008), ό.π., σελ. 164 επ.
- ↑ Χ. Σατλάνης, Στοιχεία Δικαίου τ. 2ος
- ↑ «Recommendation No. R (2000)7». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2007.
- ↑ 6,0 6,1 βλ. σχετ. Αλέξανδρος-Ι. Καργόπουλος (2008), ό.π., σελ. 161επ.
- ↑ «Inter-American Declaration of Principles on Freedom of Expression». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2008.
- ↑ βλ. σχετ. ΠλημΑθ 1054/1976 ΠοινΧρ ΚΣΤ΄(1976) 667 επ.,ΠλημΑθ 4092/1999 ΠοινΧρ ΜΘ΄(1999) 1057 επ., ΠλημΗρακ 60/1999 ΠοινΧρ ΝΑ΄(2001) 1107 επ., οι οποίες αναφέρονται στον Αλέξανδρο-Ι. Καργόπουλο (2008), ό.π., σελ. 168,