Δημήτριος Τζαμπλάκων
| Δημήτριος Τζαμπλάκων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1345 |
| Θάνατος | 14ος αιώνας[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1345 - 1367 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ευδοκία Παλαιολογίνα Τζαμπλακώνισσα |
| Γονείς | Αλέξιος Τζαμπλάκων |
| Αδέλφια | Αρσένιος Τζαμπλάκων Ασωματιανός Τζαμπλάκων |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατοπεδάρχης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δομέστικος των σχολών |
Ο Δημήτριος Τζαμπλάκων (άκμασε από το 1345 μέχρι το 1366/67) ήταν Βυζαντινός αριστοκράτης και ανώτερος στρατιωτικός αρχηγός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Τζαμπλάκωνες ήταν μία σημαντική, πλούσια κα αριστοκρατική οικογένεια, που καταγράφεται από τα μέσα του 13ου αι., όταν ένα από τα μέλη της επέτυχε τον υψηλό βαθμό του δομεστίκου των Σχολών (αρχηγού του Στρατού). Γιος αυτού ήταν ο Αλέξιος Τζαμπλάκων, πατέρας του Δημητρίου.[2][3] Ο τελευταίος είχε αδέλφια τους Ασωματιανό και Αρσένιο, που επίσης επέτυχαν υψηλά αξιώματα κατά την ίδια περίοδο.[4]
Ο Δημήτριος καταγράφεται για πρώτη φορά το 1345, έχοντας ήδη τον υψηλό στρατιωτικό βαθμό του μεγάλου στρατοπεδάρχη κατά την πολιορκία των Σερρών από τις δυνάμεις του Στεφάνου-Ούρος Δ΄ ντουσάν. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης υπό τον Μανουήλ Ασέν ήθελε να παραδώσει την πόλη στους Σέρβους, ενώ ο Τζαμπλάκων ήταν αρχηγός της νομιμόφρονης μερίδας.[3][5] Μετά την πτώση της πόλης, αποσύρθηκε στη Χριστούπολη και μαρτυρείται ακόμη στη δεκαετία του 1360.[3] Τις εκτεταμένες γαίες του στη Μακεδονία που είχε, τις δώρησε στη μονή Βατοπαιδίου του Όρους Άθω.[3]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Δημήτριος παντρεύτηκε την Ευδοκία Παλαιολογίνα και είχε αρκετά παιδιά, τα ονόματα των οποίων δεν μας είναι γνωστά. Ένα από αυτά είναι:
- κόρη, παντρεύτηκε κάποιον Νικηφόρο Λάσκαρη, που ζούσε την Χριστούπολη (Καβάλα) το 1366/67.[6]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Guilland, Rodolphe (1967). Recherches sur les institutions byzantines, Tome I (in French). Berlin: Akademie-Verlag.
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Walther, Rainer; Sturm-Schnabl, Katja; Kislinger, Ewald; Leontiadis, Ioannis; Kaplaneres, Sokrates (1976–1996). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit (in German). Vienna: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-