Δίψακος ο δασικός

Δίψακος ο δασικός
	; Δίψακος ο δασικός (Dipsacus fullonum), Νταμούχαρη Πηλίου, Μαγνησία
Συστηματική ταξινόμηση
Σύστημα: κατά Cronquist
Βασίλειο:	Φυτά (Plantae);
Συνομοταξία:	Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta);
Ομοταξία:	Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida);
Υφομοταξία:	Αστερίδες (Asteridae);
Τάξη:	Διψακώδη (Dipsacales);
Οικογένεια:	Αιγοφυλλοειδή (Caprifoliaceae);
Γένος:	Δίψακος (Dipsacus);
Διώνυμο
	Dipsacus fullonum; L.

Ο δίψακος ο δασικός (Dipsacus fullonum παλαιότερα Dipsacus sylvestris), με κοινή ονομασία νεράγκαθο ανήκει στην οικογένεια Dipsacaceae (Διψακώδη). Είναι είδος με κεντροευρωπαϊκή-μεσογειακή κατανομή, που απαντά στην ηπειρωτική Ελλάδα σε άκρες δρόμων, χαλάσματα και χώρους απορριμάτων, μεταξύ 0-1400 μ.^[1] Ο δίψακος από την αρχαιότητα τράβηξε το ενδιαφέρον εξαιτίας των μικρών κυπελοειδών κοιλοτήτων που σχηματίζονται στη βάση των φύλλων. Επίσης, το όνομα «δίψακος» είναι το αρχαίο όνομα της ασθένειας του διαβήτη, ένα σύμπτωμα του οποίου, είναι η δίψα. Η σύνδεση του φυτού με τη δίψα έχει να κάνει με τις κοιλότητες στη βάση των φύλλων, όπου συγκεντρώνεται και παραμένει μια ποσότητα του νερού της βροχής για να ξεδιψάνε οι κουρασμένοι ταξιδιώτες. Η σημασία των κοιλοτήτων μπορεί να είναι προστατευτική επειδή ίσως εμποδίζει κάποια έντομα όπως οι αφίδες να ανέβουν στο στέλεχος. Ο Δαρβίνος συνέδεσε την ύπαρξη των κοιλοτήτων με φαινόμενο σαρκοφαγίας και ένα πρόσφατο πείραμα έδειξε μεγαλύτερη ανάπτυξη εάν προστεθούν νεκρά έντομα σε αυτές τις κοιλότητες. Ο Δίψακος ο δασικός χαρακτηρίζεται από τα καμπυλωτά βράκτια που αγκαλιάζουν και φτάνουν πάνω από την ταξιανθία και τα πριονωτά-σεγαριστά ως ακέραια φύλλα του βλαστού. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο και τα άνθη είναι χρώματος ροζ.