Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Wilhelm Heinrich von Nassau-Saarbrücken (Γερμανικά)
Γέννηση6  Μαρτίου 1718[1]
Ούζινγκεν[2]
Θάνατος24  Ιουλίου 1768[1]
Σααρμπρύκεν[3]
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Τόπος ταφήςΣλόσκιρχε (Σααρμπρύκεν)
ΘρησκείαΚαλβινισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Στρασβούργου
Πανεπιστήμιο της Γενεύης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςCountess Sophie Christine of Erbach-Erbach
ΤέκναΛουδοβίκος του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν
Άννα Καρολίνα του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν
Princess Wilhelmine Henriette of Nassau-Saarbrücken[4]
ΓονείςΓουλιέλμος Ερρίκος του Νάσσαου-Ούζινγκεν και Καρλόττα Αμαλία του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ
ΑδέλφιαΚάρολος του Νάσσαου-Ούζινγκεν
ΟικογένειαΟίκος του Νάσσαου
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαντιστράτηγος
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος της Αυστριακής διαδοχής και Επταετής Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςOrder of Military Merit
Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γουλιέλμος Ερρίκος, γερμ. Wilhelm Heinrich (6 Μαρτίου 1718 - 24 Ιουλίου 1768) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν πρίγκιπας του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν (1735-1768).

Ήταν ο δευτερότοκος (επιζών) γιος του Γουλιέλμου Ερρίκου, πρίγκιπα του Νάσσαου-Ούζινγκεν και της Καρλόττας Αμαλίας, κόρης του Ερρίκου, κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Κάρολος.

Γεννήθηκε 20 ημέρες αφότου απεβίωσε ο πατέρας του, έτσι η μητέρα του ανέλαβε επίτροπος, ως το 1738 που κι εκείνη απεβίωσε. Έδωσε στους γιους της ολοκληρωμένη εκπαίδευση και τους ανέθρεψε στην Καλβινιστική πίστη. Το 1730-31 εγγράφτηκαν στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και πιθανώς αργότερα και στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, δημοφιλές στους Μεταρρυθμιστές. Έκανε τη Μεγάλη Περιήγηση της Ευρώπης και επισκέφτηκε την Αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας. Από το 1738 ανέλαβε επίτροπος ο μεγαλύτερος αδελφός του Κάρολος, ώσπου στα 22 του θεωρήθηκε ενήλικος.

Το 1728 απεβίωσε ο εξάδελφος του πατέρα τους, Φρειδερίκος Λουδοβίκος, κόμης του Νάσσαου-Ότβαϊλερ & Σααρμπρύκεν. Δεν είχε άρρενα τέκνα και ήταν ο τελευταίος του κλάδου του, έτσι τον κληρονόμησαν. Το 1735 ο Κάρολος κράτησε τις πατρικές κτήσεις Ούζινγκεν, Βίζμπαντεν και Ίντσταϊν (όλα στη δεξιά όχθη του Ρήνου) για τον εαυτό του και παραχώρησε το Σααρμπρύκεν (στην αριστερή όχθη) στον Γουλιέλμο Ερρίκο. Το Σααρμπρύκεν με έκταση 22 τετραγωνικά μίλια και 22.000 κατοίκους ήταν το μικρότερο πριγκιπάτο της Ευρώπης.

Πολιτική και Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1741 συμμετείχε με το σύνταγμά του στον Πόλεμο για την Αυστριακή Διαδοχή (1740-48). Το επόμενο έτος επισκέφτηκε τη Φραγκφούρτη για τη στέψη του Καρόλου Ζ΄ των Βίττελσμπαχ ως βασιλιά της Γερμανίας. Εκεί πώλησε το σύνταγμά του στον λαντγράβο της Έσσης-Ντάρμστατ, ενώ γνώρισε και τη μέλλουσα σύζυγό του Σοφία.

Έλαβε μέρος στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763) με δικό του σώμα στρατού. Είχε στενούς δεσμούς με τη γειτονική Γαλλία και συχνά ταξίδευε στο Παρίσι, όπου -κατά τη συνήθεια της εποχής- του απονέμονταν στρατιωτικές τιμές, όπως ο τίτλος του στρατάρχη.

Αναμόρφωσε τη διοίκηση και τη δικαιοσύνη. Τις διαχώρισε από τη διακυβέρνηση και εξέδωσε νόμους σύμφωνα με τις αρχές της Πεφωτισμένης Δεσποτείας της εποχής του. Η οικονομία του ήταν καμεραλιστική (γραφειοκρατική) κατά τα πρότυπα της εποχής. Τυποποίησε τους φόρους και έφτιαξε κτηματολόγιο στα πρότυπα του αυστριακού. Προώθησε σύγχρονες αγροτικές μεθόδους, όπως η καλλιέργεια της πατάτας και ο έλεγχος των παρασίτων. Ασχολήθηκε με την εξόρυξη άνθρακα και τη χύτευση του σιδήρου. Κρατικοποίησε τα ορυχεία και μίσθωσε τα σιδηρουργεία σε επιχειρηματίες, όπως ο Σερφ Μπέερ. Έθεσε τις βάσεις για την αρχή μιας βιομηχανοποιημένης οικονομίας, που οδήγησε αργότερα στη υψηλή εκβιομηχάνιση της περιοχής του Σάαρλαντ. Τα αυξημένα έσοδά του δαπανήθηκαν σε μεγάλες οικοδομικές δραστηριότητες.

Επέκταση της πόλης Σααρμπρύκεν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουλιέλμος Ερρίκος και άλλοι ευγενείς μετακόμισαν από το Ούζινγκεν στο Σααρμπρύκεν και άρχισαν την ανάπτυξη της πρωτεύουσας. Η πόλη, που είχε ζημιωθεί από τον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-48) και τον Πόλεμο των Επανενώσεων (γαλλ. Guerre des Réunions, 1683-84), επανασχεδιάστηκε και επεκτάθηκε σε μπαρόκ ρυθμό από τον αρχιτέκτονα Φρίντριχ Γιοάχιμ Στένγκελ. Το ανάκτορο του Σααρμπρύκεν, ο ναός του Λουδοβίκου και η βασιλική του Αγ. Ιωάννη είναι αξιοσημείωτα κτήρια της εποχής, ενώ έκτισε αρκετά ακόμα παλάτια και μέγαρα. Στην πόλη κυριαρχούν ακόμη τα κτήριά του και η μνήμη του είναι παρούσα, άφησε όμως ένα τεράστιο χρέος στον γιο του Λουδοβίκο.

Η πεφωτισμένη δεσποτεία του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι μονάρχες της εποχής του δοκίμασαν τις δυνατότητες και τα όρια της Πεφωτισμένης Δεσποτείας. Σύμφωνα με τις αρχές της, έκανε νομικές μεταρρυθμίσεις, έδωσε οικονομικά κίνητρα και έδειξε θρησκευτική ανεκτικότητα. Από την άλλη ήταν ο ηγεμόνας που απαγόρευε τους υπηκόους του από τη διακυβέρνηση, ρύθμισε λεπτομέρειες της ζωής τους με πληθώρα διατάξεων και κατέπνιξε σκληρά κοινωνικές αντιδράσεις.

Νυμφεύτηκε το 1742 τη Σοφία, κόρη του Γεωργίου-Γουλιέλμου, κόμη του Έρμπαχ και είχε τέκνα:

  • Λουδοβίκος 1745-1794, πρίγκιπας του Νάσσαου-Σααρμπρύκεν.
  • Άννα-Καρολίνα 1751-1824, παντρεύτηκε πρώτα τον Φρειδερίκο-Ερρίκο δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ και έπειτα τον Φρειδερίκο Κάρολο Φερδινάνδο δούκα του Μπράουνσβαϊγκ-Μπέβερν.
  • Βιλελμίνη-Ερριέττα 1752-1829, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο-Αρμάνδο ντε Σελιέρ, μαρκήσιο του Σουακούρ-Φεκιέρ.
  • Winfried Dotzauer: Fürst Wilhelm Heinrich von Nassau-Saarbrücken, in: Richard van Dülmen and Reinhard Klimmt (eds.): Saarländische Geschichte. Eine Anthologie, St. Ingbert, 1995, S. 87-94
  • Michael Jung: Zwischen Ackerbau und Fürstenhof. Saarbrücker und St. Johanner Bürgertum im 18. Jahrhundert, St. Ingbert, 1994
  • Klaus Ries: Obrigkeit und Untertanen. Stadt- und Landproteste in Nassau-Saarbrücken im Zeitalter des Reformabsolutismus, Saarbrücken, 1997
  • Müller-Blattau, Wendelin: Zarte Liebe fesselt mich. Das Liederbuch der Fürstin Sophie Erdmuthe von Nassau-Saarbrücken = Veröffentlichungen des Instituts für Landeskunde im Saarland, vol. 39, partial edition with adaptations by Ludwig Harig, separate facsimile mini-volume, Saarbrücken, 2001, ISBN 978-3-923877-39-3, p. 111

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]