Γλαύκος Ι (κότερο)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Ναυπηγείο | Ναύσταθμος Πόρου |
| Έναρξη ναυπήγησης | 1834 |
| Έξοδα κατασκευής | 50.584 δρχ. |
| Παροπλισμός | 1871 |
| Δίδυμα σκάφη | Ναυτίλος |
| Χρήση | Κότερο |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 170 τόνοι |
| Μήκος | 75 πόδια |
| Πλάτος | 22 πόδια |
| Βύθισμα | 12,5 πόδια |
| Πρόωση | Ιστιοφόρο |
| Πλήρωμα | 4 Αξιωματικοί, 6 Υπαξιωματικοί και 27 Ναύτες |
| Οπλισμός | 4 Καρρονάδες των 18 λιβρών |
Το ΒΠ "ΓΛΑΥΚΟΣ" ήταν πολεμικός κέρκουρος ιστιοφόρο του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού. Ναυπηγήθηκε το 1834 στο Ναύσταθμο του Πόρου, με κόστος κατασκευής 50.584 δρχ. Του ιδίου τύπου πλοίο αδελφό πλοίο ήταν ο ‘Ναυτίλος’.
Στα γεγονότα της επιβολής Συντάγματος στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 ο ΓΛΑΥΚΟΣ ναυλοχούσε στη Χαλκίδα, θεωρήθηκε τότε ότι ήταν το μόνο ελληνικό πολεμικό πλοίο του οποίου το πλήρωμα δεν συμμερίστηκε τη Συνταγματική (Πολιτειακή) μεταβολή. Τότε συνέβησαν τα ακόλουθα έκτροπα:
Το πλήρωμα του συναυλοχούντος εκεί πολεμικού ΚΟΧΡΑΝ υπό τον Κυβερνήτη του, Υποπλοίαρχο Π. Μπούφη, χωρίς να φέρεται ότι έλαβε σχετική διαταγή, επωφελούμενος την έξοδο των αξιωματικών του ΓΛΑΥΚΟΥ στη ξηρά προκειμένου να επικοινωνήσουν με Αθήνα, και βοηθούμενος από τη στρατιωτική φρουρά της Χαλκίδας, της οποίας ζήτησε τη βοήθεια, επεχείρησε την κατάληψη του ΓΛΑΥΚΟΥ.
Τότε κάποιοι του πληρώματος έστρεψαν τα πυροβόλα κατά του πλοίου ΚΟΧΡΑΝ αλλά και της πόλης απειλώντας εμφύλια σύγκρουση. Τελικά όμως μετά από αυτοσυγκράτηση αυτών, το πλοίο παραδόθηκε αναίμακτα στους καταληψίες – ο δε Κυβερνήτης του ΓΛΑΥΚΟΥ Ν. Χατζηανδρέου, αντικαταστάθηκε προκειμένου να τεθεί τέλος στο επεισόδιο.
Το 1849 ο ΓΛΑΥΚΟΣ ανέλαβε περιπολίες στις ακτές της Μικράς Ασίας και τις ανατολικές Κυκλάδες καταδιώκοντας την πειρατεία. Το 1855 ορίσθηκε μόνιμη ακταιωρός στον Πειραιά και τον Σαρωνικό Κόλπο.
Το 1863 ανέλαβε περιπολίες στο Λακωνικό κόλπο, αρχικά για καταδίωξη της εκδηλούμενης εκεί πειρατείας και στη συνέχεια κατέπλευσε στο Γύθειο όπου δια του οπλισμού του παρεμπόδισε την κατάληψη της πόλης από τους Λάκωνες στασιαστές.
Το 1871 παροπλίσθηκε λόγω παλαιότητας, και το 1878 διαλύθηκε και εκποιήθηκε στον Πειραιά ως άχρηστο υλικό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ. Η΄, σελ.558