Γκουρού Ντατ Σοντχί
| Γκουρού Ντατ Σοντχί | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guru Dutt Sondhi (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 10 Δεκεμβρίου 1890 Νταράμσαλα |
| Θάνατος | 20 Νοεμβρίου 1966 Sabathu |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ινδία (από 1950) Dominion of India |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Κρατικό Κολεγιακό Πανεπιστήμιο της Λαχόρης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στέλεχος αθλητισμού προπονητής |
Ο Γκουρού Ντατ Σοντχί (χίντι: गुरु दत्त सोंधी, Guru Dutt Sondhi) (10 Δεκεμβρίου 1890 - 20 Νοεμβρίου 1966)[1] ήταν Ινδός διαχειριστής αθλημάτων, διευθυντής της ινδικής Ολυμπιακής ομάδας σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες, ιδρυτής των Αγώνων Δυτικής Ασίας και ιδρυτής της Ομοσπονδίας Ασιατικών Αγώνων, που διοργάνωσε τους πρώτους Ασιατικούς Αγώνες.[2] Τη στιγμή των εναρκτήριων Ασιατικών Αγώνων στο Νέο Δελχί, ήταν γραμματέας της Ινδικής Ολυμπιακής Ομοσπονδίας.
Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκουρού Ντατ Σοντχί γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1890 στη Λαχόρη του Πακιστάν, τότε ως Βρετανικές Ινδίες, από μια οικογένεια Κάτρι Παντζάμπι. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος στο Τζαλαντάρ του Παντζάμπ. Σπούδασε στο Κρατικό Κολεγιακό Πανεπιστήμιο της Λαχόρης από το 1905 έως το 1911 και στη συνέχεια στο Κολέγιο Τρίνιτι του Κέιμπριτζ στην Αγγλία από το 1911 έως το 1914. Ενδιαφερόταν για τον αθλητισμό. Κατά τη διάρκεια του έτους σπουδών του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο, ήταν ο πρωταθλητής στο αγώνισμα αντοχής μισού μιλίου του Πανεπιστημίου του Παντζάμπ το 1911. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας χόκεϋ επί χόρτου του Κολεγίου Τρίνιτι.
Έπειτα, έγινε ο πρώτος Ινδός διευθυντής του Κρατικού Κολεγιακού Πανεπιστημίου της Λαχόρης, από το 1939 έως το 1945. Μετά τη διχοτόμηση της Ινδίας, έγινε μέλος του Πανεπιστημίου Παντζάμπ στην Τσαντίγκαρ και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις ως διαχειριστής αθλημάτων. Πίστευε ότι το υγιές σώμα είναι απαραίτητο για ένα υγιές μυαλό.[3]
Διαχειριστής Αθλημάτων και Πανεπιστημίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκουρού Ντατ Σοντχί υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις:
- Διευθυντής της Ολυμπιακής ομάδας της Ινδίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928, του 1932 και του 1936.
- Πρώτος Ινδός γραμματέας της Ινδικής Ολυμπιακής Ομοσπονδίας από το 1927
- Πρόεδρος της Ολυμπιακής Ένωσης του Παντζάμπ από το 1924.[4]
- Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παντζάμπ στη Λαχόρη
- Διευθυντής του Κρατικού Κολεγιακού Πανεπιστημίου της Λαχόρης, 1939–45.[5] Όταν η θητεία του έληξε το 1945, έγινε αθλητικός σύμβουλος της κυβέρνησης της Ινδίας.[6]
- Ο πρώτος Πρόεδρος της Ινδικής Ομοσπονδίας Στίβου (1946–50) και Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χόκεϋ επί χόρτου το 1946.
- Ιδρυτής των Ασιατικών Αγώνων του 1951.
- Μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), 1932 μέχρι θανάτου.[7][1]
Οι πρώτοι Ασιατικοί Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιδέα για τα ασιατικά αθλήματα, η οποία πηγαίνει πίσω στους Αγώνες Δυτικής Ασίας (1934) και στους Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής (1913-1934), αναγεννήθηκε λίγο πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης για τις Ασιατικές Σχέσεις που πραγματοποιήθηκε υπό την ηγεσία του Τζαβαχαρλάλ Νεχρού λίγο πριν από την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947. Η ιδέα έγινε πραγματικότητα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948 στο Λονδίνο, όταν ο Γκουρού Ντατ Σοντχί, ο Χόρχε Μπ. Βάργκας (από τις Φιλιππίνες) και άλλοι, κάλεσαν μια συνάντηση για να σχηματίσουν την Ομοσπονδία Ασιατικών Αγώνων (ΟΑΑ). Αντιπρόσωποι της Ανατολικής Ασίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας, σκεπτόμενοι για την αναδημιουργία των Αγώνων Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής, τελικά αποφάσισαν να συμμετάσχουν στη συνάντηση και να πραγματοποιηθούν οι πρώτοι Ασιατικοί Αγώνες στη Σαγκάη. Αυτό δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω του κινεζικού εμφύλιου πολέμου, που σήμαινε ότι ο Σοντχί αργότερα συμφώνησε να φιλοξενηθεί η διοργάνωση στην Ινδία. Μετά από αυτό, η ΟΑΑ επισημοποιήθηκε στην Πατιάλα του Δελχί στις 12–13 Φεβρουαρίου 1949 και οι εκπρόσωποι συνέταξαν και αποδέχθηκαν το σύνταγμα. Τα μέλη του χάρτη που σχημάτισαν την ομοσπονδία ήταν το Αφγανιστάν, η Βιρμανία, η Κεϋλάνη (τώρα Σρι Λάνκα), οι Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (τώρα Ινδονησία), η Ινδία, το Νεπάλ, το Πακιστάν, οι Φιλιππίνες και η Ταϊλάνδη, ενώ ο Ιρανός υποψήφιος δεν μπορούσε να παρευρεθεί.[2]
Οι εκπρόσωποι αποφάσισαν επίσης να διοργανώνονται οι Ασιατικοί Αγώνες κάθε τέσσερα χρόνια, ανάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε μια μεταγενέστερη συνάντηση, κατά τη διάρκεια των Πρώτων Ασιατικών Αγώνων, συμφώνησαν για το απλό σύνθημα που σχεδιάστηκε και προτάθηκε από τον Σοντχί: «Πάντα προς τα Εμπρός». Η επίσημη σημαία, εμπνευσμένη από τη σημαία που είχε σχεδιάσει ο Σοντχί για τους Αγώνες Δυτικής Ασίας, αποτελείται από έναν κόκκινο ήλιο που αντιπροσωπεύει το πάντα λαμπερό και ζεστό πνεύμα του ασιατικού λαού.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 The Olympic Movement in Mourning Αρχειοθετήθηκε 2017-02-18 στο Wayback Machine., 1966
- ↑ 2,0 2,1 Στέφαν Χέμπνερ, Pan-Asian Sports and the Emergence of Modern Asia, 1913-1974. Singapore: NUS Press, 2016, κεφάλαιο 3 (για τους Πρώτους Ασιατικούς Αγώνες); Στέφαν Χέμπνερ, “Guru Dutt Sondhi (1890-1966): Indian IOC Member and Visionary of Asian Integration through Sport.” In: Education about Asia Αρχειοθετήθηκε 2018-07-13 στο Wayback Machine. 21,2 (2016), 29-34.
- ↑ Φαν Χονγκ, "Sport, Nationalism and Orientalism: The Asian Games"
- ↑ Στέφαν Χέμπνερ, Pan-Asian Sports and the Emergence of Modern Asia, 1913-1974. Singapore: NUS Press, 2016, κεφάλαιο 3 (για τους Πρώτους Ασιατικούς Αγώνες).
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Members of the IOC do, in theory, not represent countries but are ambassadors from the IOC to the sports associations of their countries
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστορία του Ολυμπιακού Συμβουλίου της Ασίας Αρχειοθετήθηκε 2018-06-03 στο Wayback Machine.
- Οι Πρώτοι Ασιατικοί Αγώνες (Νέο Δελχί 1951) Αρχειοθετήθηκε 2017-07-03 στο Wayback Machine.