Ασιατικοί Αγώνες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Ασιατικοί Αγώνες, επίσης γνωστοί ως Ασιάδα,[1] είναι ηπειρωτική πολυαθλητική διοργάνωση που πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια μεταξύ αθλητών από όλη την Ασία. Οι Αγώνες διοργανώνονταν από την Ομοσπονδία Ασιατικών Αγώνων (ΟΑΑ) από τους πρώτους αγώνες στο Νέο Δελχί της Ινδίας, μέχρι τους Αγώνες του 1978. Από τους Αγώνες του 1982, διοργανώνονται από το Ολυμπιακό Συμβούλιο της Ασίας (ΟΣΑ), μετά τη διάλυση της Ομοσπονδίας Ασιατικών Αγώνων.[2] Οι Αγώνες αναγνωρίζονται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) και αναφέρονται ως η δεύτερη μεγαλύτερη πολυαθλητική διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.[3][4]

Εννέα έθνη έχουν φιλοξενήσει τους Ασιατικούς Αγώνες. Σαράντα έξι έθνη έχουν συμμετάσχει στους Αγώνες, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, το οποίο αποκλείστηκε από τους Αγώνες μετά την τελευταία του συμμετοχή το 1974.

Οι πιο πρόσφατοι Αγώνες πραγματοποιήθηκαν στην Τζακάρτα και στο Παλεμπάνγκ της Ινδονησίας από τις 18 Αυγούστου έως τις 2 Σεπτεμβρίου 2018. Οι επόμενοι αγώνες προγραμματίστηκαν να διεξαχθούν στο Χανγκτσόου της Κίνας από τις 10 έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2022. Από το 2010, οι οικοδέσποινες πόλεις διαχειρίζονται τόσο τους Ασιατικούς Αγώνες όσο και τους Παρασιατικούς Αγώνες, μία διοργάνωση για αθλητές με φυσικές αναπηρίες για να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Οι Παρασιατικοί Αγώνες διεξάγονται αμέσως μετά τους Ασιατικούς Αγώνες, αλλά ο αποκλεισμός των Παρασιατικών Αγώνων από το συμβόλαιο της οικοδέσποινας πόλεως των Ασιατικών Αγώνων, σήμαινε ότι και οι δύο διοργανώσεις διεξάγονται ανεξάρτητα η μία από την άλλη.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν τη δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής υπήρξαν πριν από τους Ασιατικούς Αγώνες, όπου τέθηκε το θέμα για πρώτη φορά το 1912 για μια τοποθεσία που καθορίστηκε μεταξύ της Ιαπωνίας, των Φιλιππίνων και της Κίνας. Οι εναρκτήριοι Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής πραγματοποιήθηκαν στη Μανίλα το 1913 με 6 συμμετέχουσες χώρες. Πραγματοποιήθηκαν δέκα Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής μέχρι το 1934. Ο Β΄ Σινοϊαπωνικός πόλεμος το 1934 και η επιμονή της Ιαπωνίας να συμπεριλάβει την Αυτοκρατορία Μαντσουκούο ως ανταγωνιστικό έθνος στους Αγώνες, έφερε την Κίνα να ανακοινώσει την απόσυρσή της από τη συμμετοχή. Οι Αγώνες Πρωταθλήματος Άπω Ανατολής που είχαν προγραμματιστεί για το 1938 ακυρώθηκαν και η διοργάνωση καταργήθηκε.[5]

Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυριαρχία ήρθε σε αρκετές περιοχές της Ασίας. Πολλές από αυτές τις χώρες προσπάθησαν να επιδείξουν ασιατικές ικανότητες χωρίς βία. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησε μια συζήτηση μεταξύ της Κίνας και των Φιλιππίνων για να αποκατασταθεί η ιδέα των Αγώνων της Άπω Ανατολής. Ο Γκουρού Ντατ Σοντχί, εκπρόσωπος της Ινδίας στην Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, πίστευε ότι η αναβίωση των Αγώνων της Άπω Ανατολής θα έδειχνε επαρκώς το πνεύμα της ενότητας και του επιπέδου των επιτευγμάτων που έλαβαν χώρα στα ασιατικά αθλήματα. Πρότεινε την ιδέα μίας νέας διοργάνωσης - που ήταν οι Ασιατικοί Αγώνες. Η Ασιατική Αθλητική Ομοσπονδία τελικά θα σχηματιζόταν. Συγκροτήθηκε μια προπαρασκευαστική επιτροπή για τη σύνταξη του χάρτη αυτού του νέου οργάνου. Στις 13 Φεβρουαρίου 1949, η Ασιατική Αθλητική Ομοσπονδία εγκαινιάστηκε επίσημα στο Νέο Δελχί και ανακοινώθηκε ως η πρώτη οικοδέσποινα πόλη για τους Αγώνες του 1950.[6][7]

Κρίση, αναδιοργάνωση, επέκταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η τελετή έναρξης των πρώτων Ασιατικών Αγώνων.

Το 1962, οι Αγώνες επλήγησαν από πολλές κρίσεις. Η χώρα υποδοχής, Ινδονησία, αρνήθηκε να επιτρέψει τη συμμετοχή του Ισραήλ και της Ταϊβάν λόγω πολιτικών και θρησκευτικών ζητημάτων. Η ΔΟΕ θα τερμάτιζε τη χορηγία της στους Αγώνες και την ένταξη της Ινδονησίας στην ΔΟΕ.[8] Η Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΑΣΠ),[9] η Διεθνής Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) και η Διεθνής Ομοσπονδία Άρσης Βαρών (IWF), αφαίρεσαν επίσης την αναγνώριση τους για τους Αγώνες.[10][11]

Η Νότια Κορέα απέσυρε το σχέδιό της να φιλοξενήσει τους Ασιατικούς Αγώνες του 1970 λόγω κρίσης εθνικής ασφάλειας, με τον κύριο λόγο να οφειλόταν σε οικονομική κρίση. Η προηγούμενη οικοδέσποινα, η Ταϊλάνδη, θα φιλοξενούσε τους Αγώνες στην Μπανγκόκ, χρησιμοποιώντας χρήματα που μεταφέρθηκαν από τη Νότια Κορέα.[12] Ζητήθηκε από την Ιαπωνία να τους φιλοξενήσει, αλλά απέρριψε την ευκαιρία καθώς είχε ήδη δεσμευτεί για το Expo '70 στην Όσακα.[13] Αυτή η έκδοση σηματοδότησε την εναρκτήρια τηλεοπτική μετάδοση των Αγώνων, παγκοσμίως.[14] Στην Τεχεράνη, το 1974, οι Αγώνες αναγνώρισαν επίσημα τη συμμετοχή της Κίνας, της Βόρειας Κορέας και της Μογγολίας. Επιτράπηκε στο Ισραήλ να συμμετάσχει παρά την αντίθεση από τον αραβικό κόσμο, ενώ η Ταϊβάν επετράπη να συνεχίσει να συμμετέχει (ως «Κινεζική Ταϊπέι») αν και το καθεστώς της καταργήθηκε σε γενική συνέλευση στις 16 Νοεμβρίου 1973 από την Ομοσπονδία Αγώνων.[15]

Πριν από τους Αγώνες του 1978, το Πακιστάν απέσυρε το σχέδιό του να φιλοξενήσει τους Αγώνες του 1975 λόγω οικονομικής κρίσης και πολιτικών ζητημάτων.[16] Η Ταϊλάνδη προσφέρθηκε να του φιλοξενήσει και οι Αγώνες πραγματοποιήθηκαν στην Μπανγκόκ. Όπως το 1962, η συμμετοχή της Ταϊβάν και του Ισραήλ απορρίφθηκε από την Ομοσπονδίας Αγώνων, εν μέσω πολιτικών ζητημάτων και φόβων για την ασφάλεια.[17] Αρκετά κυβερνητικά όργανα διαμαρτυρήθηκαν για την απαγόρευση. Η IAAF απείλησε να αποκλείσει τους συμμετέχοντες αθλητές από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980.[18] Αρκετά έθνη αποσύρθηκαν πριν από την έναρξη των Αγώνων.[19]

Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές στην Ασία να αναθεωρήσουν το σύνταγμα της Ομοσπονδίας Ασιατικών Αγώνων. Το Ολυμπιακό Συμβούλιο της Ασίας ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1981, εξαιρουμένου του Ισραήλ.[20] Η Ινδία είχε προγραμματιστεί να φιλοξενήσει τους Αγώνες του 1982 και το ΟΣΑ αποφάσισε να μην εγκαταλείψει το παλιό πρόγραμμα της ΟΑΑ. Η ΟΣΑ άρχισε επίσημα να επιβλέπει τους Αγώνες το 1986.[21] Στους επόμενους Αγώνες, η Ταϊβάν (Δημοκρατία της Κίνας) έγινε δεκτή ξανά, υπό την πίεση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας να συμμετάσχει ως Κινεζική Ταϊπέι.[22]

Το 1994, οι Αγώνες περιελάμβαναν την πρώτη συμμετοχή των πρώην δημοκρατιών της Σοβιετικής Ένωσης: Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν. Ήταν οι πρώτοι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν σε μια οικοδέσποινα χώρα εκτός της πρωτεύουσας.[23] Ωστόσο, το Ιράκ αποκλείστηκε από τους Αγώνες λόγω του πολέμου του Περσικού Κόλπου του 1990. Η Βόρεια Κορέα μποϊκόταρε τους αγώνες λόγω πολιτικών ζητημάτων. Προκλήθηκε φθορά κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων από το θάνατο του Ναρεσκουμάρ Αντικαρί, του αρχηγού της αντιπροσωπείας του Νεπάλ.[24]

Οι Αγώνες του 1998 σηματοδότησαν την τέταρτη φορά που πραγματοποιήθηκαν οι Αγώνες στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης Η τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου. Οι προηγούμενες τρεις είχαν πραγματοποιηθεί στις 9 Δεκεμβρίου. Ο Βασιλιάς Πουμιπόν Αντουνιαντέτ άνοιξε τους Αγώνες. Η τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου (την ίδια ημερομηνία με όλους τους προηγούμενους Αγώνες που φιλοξένησε η Ταϊλάνδη).

Σύμβολα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κίνημα Ασιατικών Αγώνων χρησιμοποιεί σύμβολα για να αντιπροσωπεύσει τα ιδανικά που περιλαμβάνονται στον χάρτη των Ασιατικών Αγώνων. Το σύνθημα των Ασιατικών Αγώνων είναι το «Ever Onward» («Πάντα προς τα Εμπρός») το οποίο σχεδιάστηκε και προτάθηκε από τον Γκουρού Ντατ Σοντχί κατά τη δημιουργία της Ομοσπονδίας Ασιατικών Αγώνων το 1949. Το σύμβολο των Ασιατικών Αγώνων είναι ένας λαμπερός ήλιος με κόκκινο χρώμα με 16 ακτίνες και ένας λευκός κύκλος στη μέση του δίσκου του που αντιπροσωπεύει το πάντα λαμπερό και ζεστό πνεύμα του ασιατικού λαού.

Μασκότ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τους Ασιατικούς Αγώνες του 1982 στο Νέο Δελχί της Ινδίας, οι Ασιατικοί Αγώνες είχαν μια μασκότ, συνήθως ένα ζώο που προέρχεται από την περιοχή ή περιστασιακά ανθρώπινες μορφές που αντιπροσωπεύουν την πολιτιστική κληρονομιά.

Συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Και τα 45 μέλη του Ολυμπιακού Συμβουλίου της Ασίας (ΟΣΑ) έχουν δικαίωμα συμμετοχής στους Αγώνες.

Σύμφωνα με τη συμμετοχή στο ΟΣΑ, το διηπειρωτικό Καζακστάν συμμετέχει στους Ασιατικούς Αγώνες, αλλά η Αίγυπτος όχι, η οποία συμμετέχει στους Αφρικανικούς Αγώνες. Διάφορες χώρες που συμμετέχουν στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες και όχι στους Ασιατικούς Αγώνες βρίσκονται εν μέρει ή πλήρως στην Ασία: Τουρκία, Ρωσία (τα κύρια μέρη της στην Ασία), Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία (σχεδόν εντελώς στην Ασία), Κύπρος, Αρμενία, Ισραήλ (πλήρως στην Ασία).

Στην ιστορία, 46 Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές (ΕΟΕ) έχουν στείλει αθλητές στους Αγώνες. Το Ισραήλ έχει αποκλειστεί από τους Αγώνες από το 1976, ο λόγος που αναφέρεται οφείλεται σε λόγους ασφαλείας.[25] Το Ισραήλ ζήτησε να συμμετάσχει στους Αγώνες του 1982, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε από τους διοργανωτές λόγω της σφαγής του Μονάχου.[26] Το Ισραήλ είναι πλέον μέλος των Ευρωπαϊκών Ολυμπιακών Επιτροπών (ΕΟΕ) και συμμετέχει στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες.

Η Ταϊβάν, η Παλαιστίνη, το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο συμμετέχουν στους Ασιατικούς Αγώνες σύμφωνα με τη συμμετοχή τους στο ΟΣΑ. Λόγω της συνεχούς διφορούμενης πολιτικής κατάστασής της, η Ταϊβάν συμμετέχει στους Αγώνες υπό τη σημαία της Κινεζικής Ταϊπέι από το 1990. Το Μακό επιτρέπεται να αγωνιστεί στους Ασιατικούς Αγώνες, παρόλο που δεν αναγνωρίζεται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το 2007, ο Πρόεδρος του ΟΣΑ, Σεΐχης Αχμέντ Αλ-Φαχάντ Αλ-Αχμέντ Αλ-Σαμπάχ, απέρριψε την πρόταση να επιτραπεί στην Αυστραλία να συμμετάσχει στους αγώνες. Δήλωσε ότι ενώ η Αυστραλία θα πρόσθετε αξία στους Ασιατικούς Αγώνες, θα ήταν άδικο για τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές Ωκεανίας (ΕΟΕΩ).[27] Όντας μέλος της ΕΟΕΩ, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία συμμετέχουν στους Ειρηνικούς Αγώνες από το 2015. Αυτή η πρόταση ξεκίνησε αναθερμάνθηκε το 2017 μετά τη συμμετοχή της Αυστραλίας στους Ασιατικούς Χειμερινούς Αγώνες του 2017, καθώς βρίσκονται σε συζητήσεις για να γίνει πλήρες μέλος των Ασιατικών Αγώνων από το 2022 ή το 2026.[28] Ωστόσο, η Αυστραλιανή Ολυμπιακή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα επιτραπεί στην Αυστραλία ένα μικρό σώμα αθλητών για τους Αγώνες του 2022, αρκεί η πρόκριση για τα αγωνίσματα Ολυμπιακών Αγώνων, όπως η καλαθοσφαίριση και η πετοσφαίριση, να είναι μέσω των προκριματικών της Ασίας.[29]

Μόνο επτά χώρες, ονομαστικά η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, οι Φιλιππίνες, η Σρι Λάνκα, η Σιγκαπούρη και η Ταϊλάνδη έχουν αγωνιστεί σε όλες τις εκδόσεις των αγώνων.

Κατάλογος Ασιατικών Αγώνων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αθλήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο μέσος όρος για των εκδηλώσεων των Ασιατικών Αγώνων είναι σχεδόν 260 εκδηλώσεις με 24 αθλήματα ανά έκδοση. Πενήντα ένα αθλήματα, που εκτείνονται σε 39 διαφορετικούς κλάδους και σχεδόν 400 εκδηλώσεις, έχουν συμμετάσχει στο πρόγραμμα Ασιατικών Αγώνων σε ένα σημείο ή άλλο, συμπεριλαμβανομένων των Αγώνων του 2018 στην Ινδονησία. Η έκδοση με τον μεγαλύτερο αριθμός εκδηλώσεων ήταν οι Αγώνες του 2010, όπου διεξήχθησαν 476 εκδηλώσεις σε 42 αθλήματα. Ο αριθμός των εκδηλώσεων ποικίλλει ανάλογα με την έκδοση και τις απαιτήσεις της τοπικής οργανωτικής επιτροπής, μαζί με εκείνες της χώρας υποδοχής. Το 2011, καθιερώθηκε ότι το πρόγραμμα των Αγώνων θα σέβεται τις ενδεχόμενες αλλαγές στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Μαζί με αυτό, οκτώ εξαιρετικά δημοφιλή αθλήματα στην Ασία συμμετέχουν στο πρόγραμμα, καθώς και έως και 7 που επιλέγονται από την τοπική οργάνωση.[30][31]

Αγωνίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αριθμός μεταλλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις 46 Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές που συμμετείχαν σε όλη την ιστορία των Αγώνων, 43 έθνη έχουν κερδίσει τουλάχιστον ένα μετάλλιο στη διοργάνωση, αφήνοντας τρία έθνη: Μπουτάν, Μαλδίβες και Ανατολικό Τιμόρ, χωρίς να έχουν κερδίσει μετάλλιο. 38 έθνη έχουν κερδίσει τουλάχιστον ένα χρυσό μετάλλιο (μόνο η Ιαπωνία και η Ινδία το έχουν κάνει σε κάθε διοργάνωση), ενώ η Ιαπωνία και η Κίνα έγιναν τα μόνα δύο έθνη στην ιστορία που εμφανίστηκαν ως γενικοί πρωταθλητές.[32]

ΘέσηΧώραΧρυσάΑργυράΧάλκιναΣύνολο
1 Κίνα (CHN)14739947203187
2 Ιαπωνία (JPN)103210379853054
3 Νότια Κορέα (KOR)7456638272235
4 Ιράν (IRI)179181197557
5 Ινδία (IND)155201316672
6 Καζακστάν (KAZ)155158244557
7 Ταϊλάνδη (THA)132175279586
8 Βόρεια Κορέα (PRK)110144179433
9 Κινεζική Ταϊπέι (TPE)99144276519
10 Ινδονησία (INA)91120235446
Σύνολο (10 χώρες)41713817425812246

Βραβείο Πολυτιμότερου Αθλητή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βραβείο Πολυτιμότερου Αθλητή εισήχθη στους Αγώνες του 1998 στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Παρακάτω είναι η λίστα των νικητών:

Έτος Αθλητής Αθλημα Παρ.
1998 Κότζι Ιτό Στίβος [33]
2002 Κόσουκε Κιτατζίμα Κολύμβηση
2006 Παρκ Τάε-χουάν Κολύμβηση [34]
2010 Λιν Νταν Αντιπτέριση [35]
2014 Κόσουκε Χαγκίνο Κολύμβηση [36]
2018 Ρίκακο Ίκεϊ Κολύμβηση [37]

Εκατονταετής Εκδήλωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 8 Νοεμβρίου 2012, το ΟΣΑ αποφάσισε στη 31η Γενική Συνέλευση στο Μακάο να δημιουργήσει μια ειδική πολυαθλητική εκδήλωση με την ονομασία Asian Games Centennial Festival για τον εορτασμό της 100ης επετείου των Ανατολικών Αγώνων (αργότερα έγιναν Αγώνες Πρωταθλήματος της Άπω Ανατολής) [38] Το ΟΣΑ απένειμε στις Φιλιππίνες τα δικαιώματα φιλοξενίας, καθώς ήταν και οι οικοδεσπότες 100 χρόνια πριν. Η εκδήλωση είχε αρχικά προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο νησί Μπορακάι του Μαλέι στην Ακλάν στις 27 έως 29 Νοεμβρίου 2013, αλλά λόγω των γεγονότων με τον τυφώνα Χαϊγιάν, μεταφέρθηκε τον Ιανουάριο του 2014.[39]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. China's Great Leap: The Beijing Games and Olympian Human Rights Challenges. Seven Stories. 4 Ιανουαρίου 2011. σελ. 51. ISBN 9781583228432. asian games also known as asiad. 
  2. «OCA History». OCA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2010. 
  3. «Asian Games Taps Three-Time Olympic Sportscaster For New Sports Radio Talk Show». Sports Biz Asia. 8 February 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 November 2010. https://web.archive.org/web/20101127010308/http://www.sportsbizasia.com/news/events/asian-games-taps-threetime-olympic-sportscaster-sports-radio-talk-show/. Ανακτήθηκε στις 8 September 2010. 
  4. «Fully renovated basketball arena ready for Asian Games». Sports City. 22 July 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 June 2010. https://web.archive.org/web/20100613080957/http://sports-city.org/news_details.php?news_id=8819&idCategory=56. Ανακτήθηκε στις 8 September 2010. 
  5. «Far Eastern Championship Games». Olympic Council of Asia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2014. 
  6. «亚运会是从什么时候开始举办的,每几年举办一次?». wangchao.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2010. 
  7. «亚运会的前世今生:前身远东运动会 中国成绩优异». Sina. 4 August 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 December 2011. https://web.archive.org/web/20111202111615/http://sports.sina.com.cn/o/2010-08-04/04065133499.shtml. Ανακτήθηκε στις 14 August 2010. 
  8. «Track: Asian Games Dropped By Olympics». Daytona Beach. 23 August 1962. https://news.google.com/newspapers?id=q3cjAAAAIBAJ&pg=738,3903294&dq=1962+asian+games. Ανακτήθηκε στις 14 August 2010. 
  9. «第4届 1962年雅加达亚运会». data.sports.163.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2010. 
  10. «Penalty Dealt to Indonesia». Spokane Daily Chronicles. 13 September 1962. https://news.google.com/newspapers?id=kMESAAAAIBAJ&pg=4386,3223549&dq=1962+asian+games+iaaf. Ανακτήθηκε στις 14 August 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  11. «Warning». The Age. 30 August 1962. https://news.google.com/newspapers?id=al8RAAAAIBAJ&pg=1306,4815390&dq=1962+asian+games+weightlifting. Ανακτήθηκε στις 14 August 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  12. «第六届 1970年曼谷亚运会». Data.sports.163.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2010. 
  13. «Thailand's Sporting Spirit». Pattaya Mail Sports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2010. 
  14. «第六届 1970年曼谷亚运会». data.sports.163. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2010. 
  15. «第七届 1974年德黑兰亚运会». data.sports.163.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2010. 
  16. «第8届 1978年曼谷亚运会». Data.sports.163.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2010. 
  17. «Asian Games Federation says no to Israel». Anchorage Daily News. 3 June 1978. https://news.google.com/newspapers?id=v7seAAAAIBAJ&pg=1934,684691&dq=1978+asian+games. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  18. «New Israeli rejection forces Asian athletes to risk Olympic hope». The Montreal Gazette. 22 November 1978. https://news.google.com/newspapers?id=WwMuAAAAIBAJ&pg=2171,3744052&dq=1978+asian+games. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. 
  19. «Indonesia, Hong Kong protest ban on Israel». St. Petersburg Times. 4 December 1978. https://news.google.com/newspapers?id=kP0NAAAAIBAJ&pg=6027,3304995&dq=1978+asian+games. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  20. «Israelis facing Asian ban». Ottawa Citizen. 10 December 1981. https://news.google.com/newspapers?id=Rr4yAAAAIBAJ&pg=2948,6887134&dq=asian+games+federation. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. 
  21. «Olympics». The Montreal Gazette. 28 November 1981. https://news.google.com/newspapers?id=ukIwAAAAIBAJ&pg=1683,4438561&dq=asian+games+federation. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. 
  22. «China welcomes Taiwan's AG trip». Manila Standard. 16 July 1988. https://news.google.com/newspapers?id=_mYVAAAAIBAJ&pg=5130,1232701&dq=chinese+taipei+asian+games. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. 
  23. «第12届 1994年广岛亚运会». data.sports.163.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2010. 
  24. «Let the Games Begin». New Straits Times. 3 October 1994. https://news.google.com/newspapers?id=QpsWAAAAIBAJ&pg=1694,953978&dq=1994+asian+games+kazakhstan. Ανακτήθηκε στις 9 October 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  25. «Asian Games ban Israel». St. Petersburg Times. 26 July 1976. https://news.google.com/newspapers?id=lR8MAAAAIBAJ&pg=2486,2066961&dq=israel+asian+games. Ανακτήθηκε στις 29 July 2007. [νεκρός σύνδεσμος]
  26. «Israel not invited to Asian Games». Lakeland Ledger. 26 May 1982. https://news.google.com/newspapers?id=YJAsAAAAIBAJ&pg=5458,3706701&dq=israel+asian+games. Ανακτήθηκε στις 29 July 2007. [νεκρός σύνδεσμος]
  27. «No place for Australia in Asian Games». The Sydney Morning Herald. 2007-04-17. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 September 2015. https://web.archive.org/web/20150924203541/http://www.smh.com.au/news/sport/no-place-for-australia-in-asian-games/2007/04/17/1176696841249.html. Ανακτήθηκε στις 2010-07-29. 
  28. Harper, Tony (21 February 2017). «Australia in discussions to take part in Asian Games from 2022». Fox Sports (Foxsports.com.au). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 May 2017. https://web.archive.org/web/20170504235915/http://www.foxsports.com.au/more-sports/australia-in-discussions-to-take-part-in-asian-games-from-2022/news-story/a251a754c0abb39edc1106999334884b. Ανακτήθηκε στις 6 August 2017. 
  29. «Oceania nations allowed small quota of athletes at 2022 Asian Games». The Indian Express. Reuters (Indianexpress.com). 21 September 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 September 2017. https://web.archive.org/web/20170924052810/http://indianexpress.com/article/sports/sport-others/oceania-nations-allowed-small-quota-of-athletes-at-2022-asian-games-4854135/. Ανακτήθηκε στις 24 September 2017. 
  30. «Incheon 2014 issues delayed». Olympic Council of Asia. 2010-11-13. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-27. https://web.archive.org/web/20110727140834/http://www.ocasia.org/News/IndexNewsRM.aspx?redirect=1492. Ανακτήθηκε στις 2010-11-14. 
  31. «Incheon Asian Games to Feature 36 Sports». The Chosun Ilbo. 2010-12-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 September 2018. https://web.archive.org/web/20180929194211/http://english.chosun.com/site/data/html_dir/2010/12/10/2010121000806.html. Ανακτήθηκε στις 2010-12-10. 
  32. «Asian Summer Games Medal Count». Ocasia.org. Olympic Council of Asia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2018. 
  33. «Outstanding Japanese athletes in Asian Games». gz2010.cn. 21 January 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 September 2017. https://web.archive.org/web/20170909142049/http://www.gz2010.cn/10/0121/16/5TIKEDL4007802FM.html. Ανακτήθηκε στις 8 May 2011. 
  34. «S Korean Swimmer Park Named MVP». China.org.cn. 16 December 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 February 2011. https://web.archive.org/web/20110220162457/http://china.org.cn/english/sports/192727.htm. Ανακτήθηκε στις 8 May 2011. 
  35. «Lin Dan voted Asian Games MVP». Jakarta Post. 28 November 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 January 2011. https://web.archive.org/web/20110101063116/http://www.thejakartapost.com/news/2010/11/28/lin-dan-voted-asian-games-mvp.html. Ανακτήθηκε στις 8 May 2011. 
  36. «Samsung MVP Award: 2014 MVP is Kosuke Hagino of Japan». The Korea Herald. 4 October 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 October 2014. https://web.archive.org/web/20141004063730/http://www.koreaherald.com/view.php?ud=20141004000133. Ανακτήθηκε στις 4 October 2014. 
  37. «Teenage swimmer Ikee named 2018 Asian Games' "Most Valuable Player" as event draws to a close». inside the games. 2 September 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 September 2018. https://web.archive.org/web/20180902151722/https://www.insidethegames.biz/articles/1069493/teenage-swimmer-ikee-named-2018-asian-games-most-valuable-player-as-event-draws-to-a-close. Ανακτήθηκε στις 2 September 2018. 
  38. «OCA General Assembly opens in Macau». OCA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2012. 
  39. «Philippines to host 2013 Centennial Asian Games». Inquirer Sports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]