Γκασπάρο Αντζολίνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκασπάρο Αντζολίνι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση9  Φεβρουαρίου 1731[1][2][3]
Φλωρεντία[4][5]
Θάνατος6  Φεβρουαρίου 1803[1][2][3]
Μιλάνο[6][5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[7][8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχορογράφος[5]
συνθέτης[9]
χορευτής
χορευτής μπαλέτου[10]
ballet master
ballet teacher
Εργοδότηςmanager of La Scala
Περίοδος ακμής1752 - 1791
Οικογένεια
ΤέκναPietro Angiolini[11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκασπάρο Αντζολίνι (Gasparo Angiolini, 7 Φεβρουαρίου 1731 – 6 Φεβρουαρίου 1803) ήταν Ιταλός χορευτής, χορογράφος και μουσικοσυνθέτης από τη Φλωρεντία.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Ντομένικο Μαρία Γκασπάρο Αντζολίνι (Domenico Maria Gasparo Angiolini) και ήταν γιος του Φραντσέσκο Αντζολίνι και της Μαρία Μανταλένα Τόρτσι. Ο Αντζολίνι έγινε περισσότερο γνωστός από την αντιπαλότητά του με τον Γάλλο διευθυντή μπαλέτου Ζαν-Ζωρζ Νοβέρ.[12]

Ο Γκασπάρο Αντζολίνι διεύθυνε το μπαλέτο στο Αυτοκρατορικό Θέατρο της Βιέννης, έχοντας αναλάβει τη θέση το 1758 και συνεργαζόμενος στενά με τον Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ σε έργα όπως το μπαλέτο (χορόδραμα) Δον Ζουάν (1761) και την όπερα Ορφέας και Ευριδίκη (1762). Σε αμφότερα τα έργα ο χορός λεγόταν ότι επέμενε στην «κυριαρχία του δραματικού στοιχείου». Εκτός από τη συνεργασία του με τον Γκλουκ, ο Αντζολίνι συνέθεσε δική του μουσική για πολλά από τα χοροδράματά του.

Αργότερα, το 1766, ο Αντζολίνι διαδέχθηκε τον Φραντς Χίλβερντινχ (Franz Hilverding, 1710-1768) στη διεύθυνση του Αυτοκρατορικού Θεάτρου της Αγίας Πετρουπόλεως της Ρωσίας. Αμφότεροι οι Χίλβερντινχ και Αντζολίνι πιστώνονται με την εισαγωγή του μπαλέτου παντομίμας[13] στη Ρωσία. Αντιστοίχως, ο Αντζολίνι επεχείρησε να εισαγάγει στοιχεία από τον ρωσικό πολιτισμό στο δικό του έργο, με τη χρήση τραγουδιών, δημοτικών χορών και ρωσικών θεμάτων.

Το 1772 και το 1773 ο Αντζολίνι εργάσθηκε στο Θέατρο Σαν Μπενεντέττο της Βενετίας. Το 1778 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο για να διευθύνει το θέατρο της Σκάλας. Στην πόλη αυτή τελείωσε τη σταδιοδρομία του και εκεί απεβίωσε.

Ως χορογράφος, ο Αντζολίνι ενδιαφερόταν για τις δραματουργικές δυνατότητες του χορού. Ως προς τις απόψεις του, υπήρξε ένας από τους πρώτους που εξέφρασαν μια έννοια του ιταλικού εθνικισμού και μίλησε για τη «θλιβερή κατάσταση που επικρατούσε», δηλαδή η Γερμανία και η Ρωσία να λειτουργούν καλύτερα πολιτιστικά ιδρύματα από την Ιταλία.

Η σύζυγός του ήταν η μπαλαρίνα Μαρί Τερέζ Φολιάτσι (Marie Thérèse Foliazzi, 1733-1792). Η Μαρί Τερέζ είχε κινήσει το ερωτικό ενδιαφέρον του Τζάκομο Καζανόβα, ο οποίος παραδέχεται στα απομνημονεύματά του ότι είχε κλέψει το πορτρέτο της.

Ο γιος του ή ανεψιός του, Πιέτρο Αντζολίνι, έγινε επίσης χορευτής και χορογράφος, ενώ η κόρη του Γκασπάρο, η Φορτουνάτα Αντζολίνι (Fortunata Angiolini, 1776-1817), και ο παρτενέρ της Αρμάν Βεστρίς χόρεψαν στη Λισαβόνα και στο Λονδίνο με μεγάλη επιτυχία.

Ο Γκασπάρο Αντζολίνι υπήρξε δάσκαλος χορού του Ιταλοδανού χορευτή, χορογράφου και διευθυντή μπαλέτου Βιντσέντσο Γκαλεόττι.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb104617964. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gasparo-Angiolini. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 20  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 15537. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb104617964. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ CONOR.SI. 212617827.
  9. ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 81436.
  10. ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 15537.
  11. ↑ www.treccani.it/enciclopedia/gasparo-angiolini_(Dizionario-Biografico)/.
  12. ↑ Arianna Béatrice Fabbricatore: La Querelle des Pantomimes: Danse, culture et société dans l’Europe des Lumières, Presses universitaires de Rennes, Rennes 2017 (471 σελ.)
  13. ↑ Arianna Béatrice Fabbricatore: «Gasparo Angiolini et la réforme morale de la danse italienne» στο Danse et morale, σειρά European Drama and Performance Studies, νο. 8, Classiques Garnier, Παρίσι 2017, σσ. 143-162

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Angiolini, Gasparo» στην Encyclopædia Britannica, 2007. Encyclopædia Britannica Online. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2007.
  • Christopher Duggan: The Force of Destiny: A History of Italy Since 1796, Houghton Mifflin Company, Βοστώνη 2008, σσ. 4-5
  • Au, Susan: [1] Ballet and Modern Dance, β΄ έκδοση, Thames & Hudson, Λονδίνο 2002, σσ. 34, 36, 38, 61


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκασπάρο_Αντζολίνι&oldid=9662974"