Γκανγκέσα Ουπαντγιάγια
| Γκανγκέσα Ουπαντγιάγια | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαθηματικός φιλόσοφος |
Ο Γκανγκέσα Ουπαντγιάγια (σανσκριτικά: गंगेश उपाध्याय, Gaṅgeśa Upādhyāya, έζησε στα τέλη του 14ου αιώνα) ήταν Ινδός μαθηματικός και φιλόσοφος από το βασίλειο της Μιθίλα. Ίδρυσε τη σχολή Νάβια-Νιάγια ("Νέα Λογική"). Το Ταττβατσινταμάνι (Το Στολίδι της Σκέψης σχετικά με τη Φύση των Πραγμάτων), επίσης γνωστό ως Πραμανατσινταμάνι (Το Στολίδι της Σκέψης σχετικά με τη Μέση Έγκυρη Γνώση), είναι το βασικό κείμενο για όλες τις νεότερες εξελίξεις. Ο λογικιστές αυτής της σχολής ενδιαφέρονταν κυρίως για τον καθορισμό των όρων και των εννοιών που σχετίζονται με μη-δυαδικές λογικές κατηγορίες.
Ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γκανγκέσα γεννήθηκε στο χωριό Κάριον στις όχθες του ποταμού Καμάλα, 19 χλμ νότια-ανατολικά της Νταρμπάνγκα σε μια οικογένεια Βραχμάνων. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν αναλφάβητος στα πρώτα του χρόνια, αλλά αργότερα απέκτησε τη γνώση της λογικής ως δώρο από τη θεά Κάλι.[1] Ο γιος του Βαρντχαμάνα Ουπαντγιάγια ήταν επίσης επιφανής φιλόσοφος της σχολής Νιάγια. Πέρα από αυτό, δεν υπάρχουν άλλες γνωστές λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή του.
Ταττβατσινταμάνι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ιδρυτικό κείμενο της Νάβια-Νιάγια - χωρίζεται σε τέσσερα χάντα (βιβλία): το Πρατιακσαχάντα (βιβλίο για την αντίληψη), το Ανουμαναχάντα (βιβλίο για το συμπέρασμα), το Ουπαμαναχάντα (βιβλίο για τη σύγκριση) και το Σαμπνταχάντα (βιβλίο για την προφορική μαρτυρία). Το πρώτο βιβλίο ανοίγει με ένα χαιρετισμό για τον Σίβα.[2]
Το Ταττβατσινταμάνι είναι μια συστηματική αναφορά επιστημολογίας, λογικής και φιλοσοφίας της γραμματικής. Άλλα θέματα, όπως οι αποδείξεις του Θεού, αντιμετωπίζονται συμπτωματικά.
Ο Γκανγκέσα αναφέρεται σε δικές του διδασκαλίες ως Νέα Νιάγια. Ο όρος Νέα Νιάγια δεν πρέπει να εκληφθεί ως κάποια μεγάλη πρωτοτυπία στη θεωρία του Γκανγκέσα, αλλά ως μια πρωτοτυπία της μεθόδου. Το έργο διαφέρει από τις παλαιότερες Νιάγια στο ότι δέχεται πολλά δόγματα της σχολής Βαϊσεσίκα, και στη διευθέτησή του για διδασκαλίες της Νιάγια σε τέσσερις κατηγορίες και όχι κάτω από 16 υποκείμενα (παντάρθα) της Παλιάς Νιάγια.
Η καινότητα της μεθόδου του Γκανγκέσα είναι η καινότητα του στυλ και της οργάνωσης. Είναι πολύ πιο ακριβής, πιο προσεκτική στον ορισμό των δικών της όρων, από ό, τι οι προκάτοχοί του. Αυτές οι αρετές του έργου είναι υπεύθυνες για το γεγονός ότι ίσως η μισή λογοτεχνία της Νάβια-Νιάγια βασίζεται είτε απευθείας στο Ταττβατσινταμάνι ή σε ένα σχόλιο σχετικά με το Ταττβατσινταμάνι.[3]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Vidyabhusana, Satis Chandra (1920). A History of Indian Logic: Ancient, Mediaeval and Modern Schools (στα Αγγλικά). Delhi: Motilal Banarsidass. σελίδες 405–6. ISBN 9788120805651.
- ↑ Vidyabhusana, Satis Chandra (1920). A History of Indian Logic: Ancient, Mediaeval and Modern Schools (στα Αγγλικά). Delhi: Motilal Banarsidass. σελ. 407. ISBN 9788120805651.
- ↑ Ingalls, Daniel Henry Holmes (1951). Materials for the Study of Navya-nyāya Logic (στα Αγγλικά). Delhi: Motilal Banarsidass. σελίδες 5–6. ISBN 9788120803848.