Γιε-γιέ

Με την ονομασία γιε-γιε χαρακτηρίζεται ένα στυλ ποπ μουσικής προερχόμενο από Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Με την ονομασία γιε-γιέ χαρακτηρίζονταν και στην Ελλάδα τα μοντέρνα τραγούδια της δεκαετίας του 1960 οπως επίσης γιε-γιέδικα ή γιεγιέδικα,.

Η ονομασία αυτή φέρεται να δόθηκε από την επανάληψη της λέξης «γιε – γιε» που περιείχαν ως ρεφρέν τόσο ελληνικά μοντέρνα τότε τραγούδια όσο και τα ξένα με το αντίστοιχο "ye-ye". Την ονομασία αυτή μάλιστα λάνσαρε και ο τότε τύπος, ιδιαίτερα του μουσικού χώρου με συνέπεια ο όρος να γενικευθεί π.χ. γιεγιέδικα συγκροτήματα, γιεγιέδικες εκδηλώσεις, γιεγιέδικα κέντρα διασκέδασης κ.λπ. Γενικά η μουσική και τα τραγούδια γιε-γιέ είχαν ένα ανέμελο στυλ με κύριο περιεχόμενο τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Φέρονται ν΄ αναπτύχθηκαν αρχικά στη Γαλλία και την Ισπανία με πρώτη τη Σιλβί Βαρτάν και στη συνέχεια εξαπλώθηκε ως σύγχρονο είδος μέχρι και την Ιαπωνία.

Οι λάτρεις νεολαίοι της μοντέρνας αυτής εποχής χαρακτηρίζονταν εξ αυτού γιεγιέδες, (ενικός: γιεγιές), διατηρώντας το χαρακτηριστικό (στυλ) χτένισμα των Μπητλς, λεγόμενοι έτσι και μαλλιάδες, φορώντας εφαρμοστά ρούχα, πουκάμισα, μίνι φορέματα και καμπάνα παντελόνι.

Την γιεγιέδικη διάδοση αυτή προσπάθησαν τότε ν΄ ανακόψουν από την πλευρά του θεάματος τόσο ο ελληνικός κινηματογράφος, και οι θεατρικές επιθεωρήσεις, όσο επίσης και το τότε λαϊκό τραγούδι.
Στον ελληνικό κινηματογράφο κλασική παρέμεινε η σκωπτική σκηνή κατά των γιεγιέδικων όπου οι αδελφές Μπρόγερ τραγουδούσαν σε μοντέρνο ρυθμό το δημοτικό τραγούδι "Μαρεγιέ - Μαρεγιέ μου κανακάρη", όπου ο ηθοποιός Κώστας Βουτσάς κρατώντας ένα ψαροντούφεκο, φέροντας στο κεφάλι αναπνευστική μάσκα και φορώντας βατραχοπέδιλα προσπαθούσε να το χορέψει "γιεγιέδικα", αναγκαστικά σε στυλ κάτι μεταξύ "ταμ-ταμ" και καλαματιανoύ.

Από δε το χώρο του λαϊκού τραγουδιού σκωπτικοί στίχοι ειδικά γραμμένοι για το σκοπό αυτό είχαν αρκετά τραγούδια όπως π.χ. "Ο Βαγγέλης ο γιεγιές" κ.ά. Χαρακτηριστικότεροι απ΄ όλους ήταν οι ακόλουθοι στίχοι του τραγουδιού "Οι γιεγιέδες":

Με τους γιεγιέδες άρχισες παρέα / και δεν θα καταλήξουμε ωραία,

εγώ δεν θέλω μούσια και γενιάδες / και διώχτους πριν με βάλλεις σε μπελάδες....

Τελικά τα γιεγιέδικα και ειδικότερα τους γιεγιέδες ανέκοψαν οι πρώτες αστυνομικές διατάξεις της χούντας της 21ης Απριλίου του 1967, αντικαθιστώντας έτσι το όνομα σε μοντέρνους "ποπ" ρυθμούς και τραγούδια.

Σημείωση

• Αξίζει δε να αναφερθεί ότι την εποχή εκείνη από το ξένο ρεπερτόριο τραγουδιών στην Ελλάδα κυριαρχούσαν περισσότερο οι Ιταλοί τραγουδιστές που πολλά από τα τραγούδια τους είχαν γίνει εξαιρετικές επιτυχίες όπως τα A casa d'Irene, Sapore di sale, Teresa, Zucchero, La bambola κλπ. Μεταξύ δε αυτών ήταν οι Αντριάνο Τσελεντάνο, Τζιάνι Μοράντι, Πεπίνο ντι Κάπρι, Τζίμμυ Φοντάνα, Τόνι Πινέλλι που τραγούδησε και στην Ελλάδα, Νίκολα ντι Μπάρι, Ρίτα Παβόνε, Σέρτζιο Εντρίγκο, Πάτυ Πράβο κ.ά.
• Με την ονομασία "Τα γιε-γιέδικα" ήδη κυκλοφορούν 4 αριθμημένα CD, σπουδαίας για την Ελλάδα δισκογραφικής εταιρείας, που δημιουργήθηκε την ίδια εποχή, και που περιλαμβάνουν τις μεγαλύτερες ελληνικές και ξένες επιτυχίες της τότε περιόδου.

Πηγές

• Λεύκωμα Νο 20 Περιοδικού Μοντέρνοι Ρυθμοί (48 - 49 Φεβρουαρίου 1966)