Γιάνα Γιαζόβα
| Γιάνα Γιαζόβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Μαΐου 1912[1] Λομ |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 1974 Σόφια |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Ψευδώνυμο | Liuba Gantcheva |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά[3] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Σόφιας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ποιήτρια |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Γιάνα Γιαζόβα (βουλγ.: Яна Язова (1912 - 1974), πραγματικό όνομα Λιούμπα Τοντόροβα Γκαντσέβα (Люба Тодорова Ганчева) ήταν Βουλγάρα διανοούμενη και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στο Λομ το 1912.[4] Σπούδασε Σλαβική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας από όπου αποφοίτησε το 1935. Ήδη είχε εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή το 1931. Ως διανοούμενη έσπασε αρκετά ταμπού σχετικά με το ρόλο της γυναίκας διανοούμενης στην προπολεμική Βουλγαρία, ταξιδεύοντας σε αρκετές χώρες όπως στην Τουρκία, την Ελλάδα, τη Γιουγκοσλαβία, τη Συρία, την Αίγυπτο, τη Γερμανία και αλλού, με τη χρηματική υποστήριξη γυναικείων οργανώσεων ή της Διεθνούς Ένωσης Συγγραφέων. Μαζί με το μέντορα και εραστή της Αλεξάντερ Μπαλαμπάνοφ, διάσημο κλασικιστή και εκδότη εξέδωσαν το παιδικό περιοδικό Μπλοκ τα έτη 1942-3. Το 1943 παντρεύτηκε με άλλον άντρα χωρίς όμως να διακόψει τη σχέση της με τον Μπαλαμπάνοφ. Μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία, η Γιαζόβα πιέστηκε να αποκηρύξει τα προηγούμενα γραπτά της και να ακολουθήσει την επίσημη κρατική κατεύθυνση για την τέχνη. Η Γιαζόβα όμως δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με αυτήν την πίεση και από το 1952 αποτραβήχτηκε από την κοινωνία, γράφοντας έργα που εκδόθηκαν μετά το θάνατό της. Τον Αύγουστο του 1974 βρέθηκε δολοφονημένη στην κατοικία της χωρίς να γίνει δυνατόν να εξακριβωθεί η ακριβής ημερομηνία θανάτου της, ούτε να εξιχνιαστεί ποτέ η δολοφονία της. [5]
Ασχολήθηκε με τη συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων. Το 1940 εξέδωσε το ιστορικό θεατρικό έργο ο Τελευταίος των Παγανιστών και το μυθιστόρημα ο Καπετάνιος, που ήταν το πρώτο έργο στα βουλγάρικα σχετικά με το θέμα της διακίνησης ναρκωτικών. Και τα δυο έργα έγιναν δημοφιλή. Τα πιο αξιόλογα έργα της δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της. Στο ιστορικό μυθιστόρημα Αλέξανδρος ο Μακεδὀνας περιγράφει με αυθεντικότητα την εποχή και τις ιστορικές τοποθεσίες που είχε επισκεφτεί και η ίδια. Στα χρόνια της απομόνωσης της συνέγραψε την ιστορική τριλογία Βαλκάνια με θέμα τη Βουλγαρική Εθνική Αναγέννηση του 19ου αιώνα.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb131767206. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb131767206. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Ιστοσελίδα του δήμου του Λομ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 Liliana V. Simeonova, Women and Medieval Scholarship in Bulgaria στο Women Medievalists and the Academy, Jane Chance (ed,) University of Wisconsin Press 2005. σελ. 502–503.
|