Βλάντισλαφ ο Λευκός
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Βλάντισλαφ ο Λευκός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1327[1] |
| Θάνατος | 29 Φεβρουαρίου 1388[1] Στρασβούργο[2] |
| Τόπος ταφής | Ντιζόν |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Κιστερκιανό Τάγμα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας θρησκευόμενος (καθολικισμός)[4] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Elisabeth von Groß Strelitz (από 1359)[5] |
| Γονείς | Καζίμιρ Γ΄ του Γκνιεφκόβο[6] |
| Οικογένεια | Οίκος των Πιάστ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αββάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βλάντισλαφ, πολων. Władysław (περ. 1327/3 – 29 Φεβρουαρίου 1388) από τον Οίκο των Πιαστ ήταν δούκας τού Γκνήφκοβο (1347/50-63/64) και ο τελευταίος άρρην τού κλάδου των Πιαστ-Κουγιάβια.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο μόνος γιος τού Καζιμίρ Γ΄ δούκα τού Γκνήφκοβο.
Ο πατέρας του απεβίωσε το 1347-50 και ο Βλάντισλαφ τον διαδέχθηκε ως κυβερνήτης τού Γκνήφκοβο, υποτελής τού Καζιμίρ Γ΄ τού μεγάλου, εξαδέλφου τού πατέρα του. Εξέδωσε οκτώ έγγραφα, που τον ονομάζουν Wladislaus dei gracia dux Cuyavie et dominus Gnewkovie nec non Slonensis terrarum καθώς ήταν και κυβερνήτης τού Słońsko (Σβόινσκο). Η Αυλή του είχε διοικητικό μηχανισμό και το ανάκτορό του είχε κτιστεί κατά το πρότυπο τού κάστρου Βάβελ της Κρακοβίας.
Λίγους μήνες μετά που νυμφεύθηκε, ο Καζιμίρ Γ΄ της Πολωνίας τού επέστρεψε την προγονική περιοχή τού Ινόβροκλαφ ως φέουδο. Όμως το 1362-3 ο βασιλιάς τον ανάγκασε να επιστρέψει το φέουδο. Τον επόμενο χρόνο ο Βλάντισλαφ αποφάσισε να πωλήσει τις κτήσεις του στον βασιλιά αντί 1000 φλωρινίων και άρχισε ένα μακρό προσκύνημα. Ξεκίνησε από το Μάλμπορκ, όπου συνάντησε τον Βίνριχ φον Κνίπροντε μεγάλο Μάγιστρο τού Τάγματος των Τευτόνων και τον συνόδευσε στην εκστρατεία του στη Λιθουανία. Έπειτα πήγε στην Πράγα, την Παλαιστίνη και όταν επέστρεψε, στην Αβινιόν όπου συνάντησε τον πάπα Ουρβανό Ε΄. Το 1366 εισήλθε στην Κιστερκιανή μονή τού Σιτώ και ένα έτος μετά μετακινήθηκε στην μονή Βενεδικτίνων στο Ντιζόν.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύθηκε το 1359 την Ελισάβετ των Πιαστ-Σιλεσίας, κόρη τού Αλβέρτου δούκα τού Οπόλε & Στσέλτσε. Η Ελισάβετ απεβίωσε το 1361 και ο Βλάντισλαφ, που την αγαπούσε βαθιά, γέμισε θλίψη και δεν έκανε δεύτερο γάμο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2015897071. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2015897071. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ p11469.htm#i114689. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Joachim Lelewel, Polska dzieje i rzeczy jej, 1859, Google Print, pp. 193–5.
- Jasiński Kazimierz, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Wydawnictwo: Wydawnictwo Historyczne, 2001, ISBN 83-913563-5-3.
- Władysław Biały (Gniewkowski) at poczet.com.
|