Βασίλι Στάλιν
Ο Βασίλι Ιώσιφοβιτς Στάλιν (ρωσ. Василий Иосифович Сталин, από 9 Ιανουαρίου 1962 Τζουγκασβίλι[5], 21 Μαρτίου 1921 – 19 Μαρτίου 1962) ήταν γιος του Ιωσήφ Στάλιν από τη δεύτερη σύζυγό του, Ναντέζντα Αλλιλούιεβα. Εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία όταν η Ναζιστική Γερμανία ξεκίνησε την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, το 1941. Μετά τον πόλεμο, κατείχε μερικές θέσεις διοίκησης. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1953, ο Βασίλι έχασε την εξουσία του, ανέπτυξε σοβαρό πρόβλημα με το αλκοόλ και τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή. Αργότερα του δόθηκε χάρη, αν και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του μεταξύ φυλάκισης και νοσηλείας μέχρι που πέθανε το 1962.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βασίλι γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1921, γιος του Ιωσήφ Στάλιν και της Ναντέζντα Αλλιλούιεβα. [6] Είχε έναν μεγαλύτερο ετεροθαλή αδερφό, τον Γιάκοβ Τζουγκασβίλι (γενν. 1907), από τον πρώτο γάμο του πατέρα του με την Κατό Σβανίτζε, και μια μικρότερη αδερφή, τη Σβετλάνα (γενν. 1926). [7][8] Η οικογένεια υιοθέτησε επίσης τον Αρτιόμ Σεργκέιεφ, τον γιο του Φιόντορ Σεργκέιεφ, στενού φίλου του Ιωσήφ Στάλιν. Ο Φιόντορ πέθανε σε ατύχημα τέσσερις μήνες μετά τη γέννηση του Αρτιόμ, έτσι το αγόρι μεγάλωσε στο σπίτι των Στάλιν. [9]
Καθώς η μητέρα του ενδιαφερόταν να ακολουθήσει επαγγελματική σταδιοδρομία, μια νταντά, η Αλεξάντρα Μπιτσόκοβα, προσλήφθηκε για να φροντίσει τον Βασίλι και τη Σβετλάνα. [10] Στις 9 Νοεμβρίου 1932 η μητέρα του Βασίλι αυτοκτόνησε. [11] Για να κρύψουν την αυτοκτονία, τα παιδιά είπαν ότι η Αλλιλούιεβα πέθανε από περιτονίτιδα, μια επιπλοκή της σκωληκοειδίτιδας. Θα περνούσαν 10 χρόνια μέχρι να μάθουν την αλήθεια του θανάτου της μητέρας τους. [12] Η Σβετλάνα έγραψε αργότερα ότι ο θάνατος της μητέρας τους είχε βαθιά επίδραση στον αδερφό της. Σημείωσε ότι άρχισε να πίνει αλκοόλ σε ηλικία 13 ετών και σε επεισόδια μέθης την έβριζε και της επιτίθονταν. [13][14]
Με τον πατέρα του να απουσιάζει συχνά, ο Στάλιν ήρθε κοντά στον Κάρολυ Πάουκερ, έναν Ούγγρο που εργαζόταν ως σωματοφύλακας για τον πατέρα του. Ο Πάουκερ ταξίδευε συχνά έξω από τη Σοβιετική Ένωση και έφερνε δώρα στον Βασίλι, αν και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης η ξένη υπηκοότητα και οι εκδρομές του τον έκαναν στόχο καταστολής και πυροβολήθηκε τον Αύγουστο του 1937 [15] Ο Στάλιν περνούσε χρόνο και με άλλους φρουρούς και έπινε μαζί τους. Αργότερα θα σκεφτόταν ότι ολόκληρη η ζωή του είχε «περάσει ανάμεσα σε ενήλικες, ανάμεσα σε φρουρούς» και ότι άφησε «ένα βαθύ σημάδι στο σύνολο της ιδιωτικής ζωής και του χαρακτήρα [του]».[16][17]
Στρατιωτική θητεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1933 ο Βασίλι και η αδερφή του γράφτηκαν στο 25ο Πρότυπο Σχολείο της Μόσχας, ένα εξέχον δημόσιο σχολείο. [18] Ο Βασίλι ήταν φτωχός μαθητής και η Σβετλάνα θυμόταν ότι οι δάσκαλοι συζητούσαν συχνά την κακή συμπεριφορά του με τον πατέρα του. [19] Μεταφέρθηκε εκτός σχολείου το 1937 στο Ειδικό Σχολείο Νο. 2, αν και η σχολή εκεί δεν έκανε τίποτα για να περιορίσει τη συμπεριφορά του. Ένα χρόνο αργότερα ο Βασίλι, τώρα 17 ετών, στάλθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας του Κατσίνσκ. [20] Αρχικά ήθελε να πάει σε μια σχολή πυροβολικού, αλλά καθώς ο ετεροθαλής αδερφός του Γιάκοβ ήταν ήδη εγγεγραμμένος σε μια, ο πατέρας τους δεν ήθελε και τους δύο στον ίδιο στρατιωτικό κλάδο. [21] Ο πατέρας του διέταξε το σχολείο να μην του δώσει χάρη ή ειδικά προνόμια λόγω του ονόματός του και ζήτησε να μείνει σε κανονικό στρατώνα. Ο Στάλιν τα πήγε πολύ καλά στο σχολείο, με μια αναφορά του 1939 στον πατέρα του να σημειώνει ότι ήταν «αφοσιωμένος στην υπόθεση του Κόμματος Λένιν-Στάλιν» και «ενδιαφερόταν και γνώριζε καλά ζητήματα της διεθνούς και εσωτερικής κατάστασης». [22] Ολοκλήρωσε τις σπουδές του τον Μάρτιο του 1940, με τους τελευταίους βαθμούς του να δηλώνουν ότι τα πήγε «άριστα» και του δόθηκε ο βαθμός του υπολοχαγού της αεροπορίας. [23] Στις 31 Δεκεμβρίου 1940 παντρεύτηκε την Γκαλίνα Μπουρντόνσκαγια, φοιτήτρια στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Τυπογραφικών Τεχνών της Μόσχας, επίσης 19 ετών. [23] [24]
Στις 22 Ιουνίου 1941, η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Σοβιετική Ένωση. Ο Βασίλι μετατέθηκε στο μέτωπο τον Αύγουστο του 1941 και του δόθηκε το επώνυμο Ιβανόφ σε μια προσπάθεια να κρύψει την ταυτότητά του. Ως γιος του Στάλιν, πετούσε σε μάχη σπάνια, και όταν το έκανε συνοδευόταν από σχηματισμό. Ο Βασίλι έλαβε μέρος σε 29 αποστολές μάχης και λέγεται ότι κατέρριψε δύο εχθρικά αεροσκάφη. [25] Ως γιος του σοβιετικού ηγέτη, ο Βασίλι μισούνταν από τους περισσότερους συναδέλφους του, οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν πληροφοριοδότης του πατέρα του. [26] Την άνοιξη του 1942 στάλθηκε πίσω στη Μόσχα και του δόθηκε ένας ρόλος επιθεωρώντας τις συνθήκες της αεροπορίας. [25] Μετά από ένα περιστατικό στις 4 Απριλίου 1943, όπου έριξε εκρηκτικά στον ποταμό Μόσκοβα, τραυματίζοντας τον εαυτό του και σκοτώνοντας τον μηχανικό πτήσης[27], ο Βασίλι υποβιβάστηκε, αν και μέσα σε ενάμιση χρόνο προήχθη στη διοίκηση μιας αεροπορικής μεραρχίας. Προήχθη περαιτέρω σε στρατηγό και σε ηλικία 24 ετών έγινε ο νεότερος υποστράτηγος στον Κόκκινο Στρατό. Του απονεμήθηκαν επίσης πολλά παράσημα, συμπεριλαμβανομένου του Τάγματος του Κόκκινου Μπάνερ (δύο φορές), του Τάγματος του Αλεξάντρ Νέβσκι και του Τάγματος του Σουβόροφ. Μετά τον πόλεμο μεταφέρθηκε στη Γερμανική σοβιετική ζώνη κατοχής . [28]
Προήχθη σε Υποστράτηγο το 1946, Αντιστράτηγο το 1947 και Διοικητή των Αεροπορικών Δυνάμεων της Στρατιωτικής Περιφέρειας της Μόσχας το 1948.
Μετά τον πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον πόλεμο, ο Βασίλι ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, ιδιαίτερα με το χόκεϊ επί πάγου. Βοήθησε να αναπτυχθεί μια ομάδα που θα εκπροσωπούσε την αεροπορία, ΒΒΣ Μόσχας, και όρισε τον Ανατόλι Ταράσοφ ως προπονητή για την εναρκτήρια σεζόν 1946–47 . Ωστόσο, ο Ταράσοφ μάλωσε με τον Βασίλι για παίκτες και έφυγε από την ομάδα μετά από μία σεζόν, πηγαίνοντας στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. [29] Στις 5 Ιανουαρίου 1950 ένα αεροπλάνο που μετέφερε την ΒΒΣ συνετρίβη στο Σβερντλόφσκ, σκοτώνοντας την ομάδα. [30] Ακόμα κι έτσι, η ΒΒΣ κέρδισε τρεις συνεχόμενους τίτλους Σοβιετικού Πρωταθλήματος από το 1951 έως το 1953, πριν ο Βασίλι αποχωριστεί την ομάδα μετά τον θάνατο του πατέρα του. [31]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
_%D0%98.%D0%92.%D0%94%D0%B6%D1%83%D0%B3%D0%B0%D1%88%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%B8_(%D0%A1%D1%82%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B0)_%D0%BD%D0%B0_%D0%90%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BC_%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D0%B4%D0%B1%D0%B8%D1%89%D0%B5_%D0%9A%D0%B0%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D0%B8.JPG)
Ο Β. Στάλιν πέθανε στις 19 Μαρτίου 1962, και ετάφη στο νεκροταφείο Άρσκογιε. [32] Αποκαταστάθηκε μερικώς το 1999, όταν το Στρατιωτικό Κολέγιο του Ανωτάτου Δικαστηρίου ήρε τις κατηγορίες για αντισοβιετική προπαγάνδα που χρονολογούνταν από το 1953. Το σώμα του θάφτηκε ξανά δίπλα στην τέταρτη σύζυγό του σε ένα νεκροταφείο της Μόσχας το 2002. [32]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000002481. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20030915007. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20030915007. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Nepomnyaschiy N. N., 100 великих тайн советской эпохи. — Pub.: M. Veche, 2011. — p. 340—343. — ISBN 978-5-9533-6008-1
- ↑ Service 2010
- ↑ Sullivan 2015
- ↑ Kotkin 2014
- ↑ Kun 2003
- ↑ Sullivan 2015
- ↑ Kotkin 2017
- ↑ Sullivan 2015
- ↑ Sullivan 2015
- ↑ Montefiore 2003
- ↑ Kun 2003
- ↑ Kun 2003
- ↑ Montefiore 2003
- ↑ Holmes 1999
- ↑ Holmes 1999
- ↑ Sullivan 2015
- ↑ Kun 2003
- ↑ Kotkin 2017
- ↑ 23,0 23,1 Kotkin 2017
- ↑ Kotkin 2017
- ↑ 25,0 25,1 Kun 2003
- ↑ Kun 2003
- ↑ Kun 2003
- ↑ Kun 2003
- ↑ Martin 1990
- ↑ Martin 1990
- ↑ Martin 1990
- ↑ 32,0 32,1 Lyubimova 2017
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Alliluyeva, Svetlana (1967), Twenty Letters to a Friend, London: Hutchinson, ISBN 0-060-10099-0
- Holmes, Larry E. (1999), Stalin's School: Moscow's Model School No. 25, 1931–1937, Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, ISBN 0-8229-4101-5
- Kotkin, Stephen (2014), Stalin, Volume 1: Paradoxes of Power, 1878–1928, New York City: Penguin Press, ISBN 978-1-59420-379-4
- Kotkin, Stephen (2017), Stalin, Volume 2: Waiting for Hitler, 1929–1941, New York City: Penguin Press, ISBN 978-1-59420-380-0
- Kun, Miklós (2003), Stalin: An Unknown Portrait, Budapest: Central European University Press, ISBN 963-9241-19-9
- Lyubimova, Olga (30 November 2017), "Пил и говорил всем, что сын вождя". Как жил и умер в Казани Василий Сталин, Argumenty i Fakty, https://kazan.aif.ru/society/nezadolgo_do_smerti_pomenyal_familiyu_chto_pomnyat_v_kazani_o_vasilii_stalin, ανακτήθηκε στις 25 January 2021
- Martin, Lawrence (1990), The Red Machine: The Soviet Quest to Dominate Canada's Game, Toronto: Doubleday Canada, ISBN 0-385-25272-2
- Montefiore, Simon Sebag (2003), Stalin: The Court of the Red Tsar, London: Phoenix, ISBN 978-0-7538-1766-7
- Montefiore, Simon Sebag (2007), Young Stalin, London: Phoenix, ISBN 978-0-297-85068-7
- Richardson, Rosamond (1993), The Long Shadow: Inside Stalin's Family, London: Little, Brown and Company, ISBN 0-316-90553-4
- Service, Robert (2010), Stalin: A Biography, London: Pan Books, ISBN 978-0-330-51837-6
- Sullivan, Rosemary (2015), Stalin's Daughter: The Extraordinary and Tumultuous Life of Svetlana Alliluyeva, Toronto: HarperCollins, ISBN 978-1-44341-442-5
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|