Βασίλι Βερεστσάγκιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασίλι Βερεστσάγκιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Василий Васильевич Верещагин (Ρωσικά)
Γέννηση14ιουλ. / 26  Οκτωβρίου 1842γρηγ.[1][2]
Τσιριπαβιέτς[3][4][5]
Θάνατος31 Μαρτίουιουλ. / 13  Απριλίου 1904γρηγ.[1][6]
Πορτ Άρθουρ[7]
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Συνθήκες θανάτουθάνατος στη μάχη[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[8][9]
ΣπουδέςΣώμα Ναυτικών Δοκίμων
Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών (1860–1863)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[10][11][12]
συγγραφέας
στρατιωτικός[13]
history painter
genre painter
Αξιοσημείωτο έργοThe Apotheosis of War
Επηρεάστηκε απόΖαν-Λεόν Ζερόμ
Οικογένεια
ΑδέλφιαAleksandr Vereshchagin
Nikolay Vereshchagin
Sergey Vereshchagin
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βασίλι Βασίλιεβιτς Βερεστσάγκιν (ρωσικά: Васи́лий Васи́льевич Вереща́гин, 26 Οκτωβρίου 1842 - 13 Απριλίου 1904) ήταν ένας από τους πιο διάσημους Ρώσους πολεμικούς ζωγράφους και ένας από τους πρώτους Ρώσους καλλιτέχνες που αναγνωρίστηκαν ευρέως στο εξωτερικό. Η βίαιη φύση των ρεαλιστικών σκηνών του είχε ως αποτέλεσμα πολλοί πίνακες να μην εκτυπωθούν ή να εκτεθούν σε πινακοθήκες.[14]

Χρόνια μαθητείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βερεστσάγκιν γεννήθηκε στο Τσιριπαβιέτς, στο κυβερνείο Νόβγκοροντ, στη Ρωσία, το 1842 ως μέσος τριών αδελφών. Ο πατέρας του ήταν γαιοκτήμονας με ευγενή καταγωγή, ενώ η μητέρα του ήταν κοινής καταγωγής και είχε ταταρικές ρίζες.[15][16][17] Όταν ήταν οκτώ χρονών, στάλθηκε στο Τσάρσκογε Σελό για να μπει στο Σώμα Δοκίμων του Αλεξάνδρου. Τρία χρόνια αργότερα, μπήκε στο Σώμα Ναυτικών Δοκίμων στην Αγία Πετρούπολη, κάνοντας το πρώτο του ταξίδι το 1858.[15] Υπηρέτησε στη Φρεγάτα Καμτσάτκα που έπλευσε στη Δανία, τη Γαλλία και την Αίγυπτο.

Ο Βερεστσάγκιν αποφοίτησε πρώτος στη σειρά του στη ναυτική σχολή, αλλά εγκατέλειψε αμέσως τον στρατό για να ασχοληθεί σοβαρά τη μελέτη του σχεδίου. Δύο χρόνια αργότερα, το 1863, κέρδισε ένα μετάλλιο από την Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης για το έργο του Ο Οδυσσέας σκοτώνει τους μνηστήρες. Το 1864, πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε κοντά στον Ζαν-Λεόν Ζερόμ, αν και διαφωνούσε με τις μεθόδους του δασκάλου του.[15]

Ταξίδια στην Κεντρική Ασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο σαλόνι του Παρισιού του 1866, ο Βερεστσάγκιν εξέθεσε ένα σχέδιο του Ντουχομπόροι τραγουδούν τους Ψαλμούς τους. Τον επόμενο χρόνο, προσκλήθηκε να συνοδεύσει την αποστολή του στρατηγού Κονσταντίν Κάουφμαν στο Τουρκεστάν. Του απονεμήθηκε ο βαθμός του σημαιοφόρου. Ο ηρωισμός του στην πολιορκία της Σαμαρκάνδης από τις 2 έως τις 8 Ιουνίου 1868 είχε ως αποτέλεσμα την απονομή του Σταυρού του Αγίου Γεωργίου (4ης τάξης).[15] Ήταν ένας ακούραστος ταξιδιώτης, επιστρέφοντας στην Αγία Πετρούπολη στα τέλη του 1868, στο Παρίσι το 1869, πίσω στην Αγία Πετρούπολη αργότερα μέσα στο έτος και μετά πίσω στο Τουρκεστάν μέσω Σιβηρίας στα τέλη του 1869.

Το 1871, ο Βερεστσάγκιν ίδρυσε ένα ατελιέ στο Μόναχο. Πραγματοποίησε μια ατομική έκθεση με τα έργα του (αργότερα γνωστά ως «Σειρά Τουρκεστάν») στο Κρυστάλλινο Παλάτι στο Λονδίνο το 1873. Έκανε μια άλλη έκθεση των έργων του στην Αγία Πετρούπολη το 1874, όπου δύο από τους πίνακές του, η Αποθέωση του Πολέμου, αφιερωμένη «σε όλους τους κατακτητές, παρελθοντικούς, παροντικούς και μελλοντικούς», και Αφημένος Πίσω, τον πίνακα ενός ετοιμοθάνατου στρατιώτη εγκαταλελειμμένου από τους συντρόφους του,[15] απαγορεύτηκε να εκτεθούν με την αιτιολογία ότι απεικόνιζαν τον Ρώσο στρατό υπό κακό πρίσμα.

Στα τέλη του 1874, ο Βερεστσάγκιν αναχώρησε για μια εκτενή περιοδεία στα Ιμαλάια, την Ινδία και το Θιβέτ, περνώντας πάνω από δύο χρόνια ταξιδεύοντας. Επέστρεψε στο Παρίσι στα τέλη του 1876.

  • Δερβίσηδες με εορταστικές στολές (1869-1870)
    Δερβίσηδες με εορταστικές στολές (1869-1870)
  • Η Αποθέωση του Πολέμου (1871)
    Η Αποθέωση του Πολέμου (1871)
  • Πώληση ενός παιδιού-σκλάβου (1872)
    Πώληση ενός παιδιού-σκλάβου (1872)
  • Ο Μουλάς Ραχίμ και ο Μουλάς Κερίμ στο δρόμο του προς το παζάρι μαλώνουν (1873)
    Ο Μουλάς Ραχίμ και ο Μουλάς Κερίμ στο δρόμο του προς το παζάρι μαλώνουν (1873)
  • Είναι θριαμβευτές (1872)
    Είναι θριαμβευτές (1872)
  • Παρουσίαση των τροπαίων (1872)
    Παρουσίαση των τροπαίων (1872)
  • Φακίρης (1874–1876). Ένας πίνακας ενός Ινδού φακίρη
    Φακίρης (1874–1876). Ένας πίνακας ενός Ινδού φακίρη

Ρωσοτουρκικός πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την έναρξη του Ρωσοτουρκικού Πολέμου (1877–1878), ο Βερεστσάγκιν εγκατέλειψε το Παρίσι και επέστρεψε στην ενεργό υπηρεσία στον Αυτοκρατορικό Ρωσικό Στρατό. Ήταν παρών στη διάβαση του περάσματος Σίπκα και στην πολιορκία της Πλέβνα, όπου σκοτώθηκε ο αδελφός του. Τραυματίστηκε επικίνδυνα κατά τις προετοιμασίες για τη διάβαση του Δούναβη κοντά στο Ρούσττσουκ. Στο τέλος του πολέμου, ενήργησε ως γραμματέας του στρατηγού Σκόμπελεφ στον Άγιο Στέφανο.[15]

Παγκόσμια φήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον πόλεμο, ο Βερεστσάγκιν εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, όπου δημιούργησε τους πολεμικούς του πίνακες τόσο γρήγορα που κατηγορήθηκε ότι απασχολούσε βοηθούς. Τα συγκλονιστικά θέματα των εικόνων του και ο διδακτικός τους στόχος, δηλαδή η προώθηση της ειρήνης με την αναπαράσταση της φρίκης του πολέμου, προσέλκυσαν μεγάλο μέρος του κοινού που δεν ενδιαφερόταν συνήθως για την τέχνη στη σειρά εκθέσεων των πινάκων του στο Παρίσι το 1881 και στη συνέχεια στο Λονδίνο, το Βερολίνο, τη Δρέσδη, τη Βιέννη και άλλες πόλεις.

Ο δρόμος των Κρατούμενων Πολέμου (1878–1879). Μουσείο του Μπρούκλιν

Ο Βερεστσάγκιν ζωγράφισε αρκετές σκηνές αυτοκρατορικής κυριαρχίας στη Βρετανική Ινδία. Η επική απεικόνισή του του Η Κρατική Πομπή του Πρίγκιπα της Ουαλίας στο Τζαϊπούτ το 1876 λέγεται ότι είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πίνακας στον κόσμο.[18] Το 1882-1883, ταξίδεψε ξανά στην Ινδία. Προκάλεσε μεγάλη διαμάχη με τη σειρά τριών πινάκων του: πρώτον, μια Ρωμαϊκή εκτέλεση (η Σταύρωση από τους Ρωμαίους (1887) ), δεύτερον, την Καταστολή της εξέγερσης των Ινδών από τους Άγγλους και, τρίτον, της εκτέλεσης μηδενιστών στην Αγία Πετρούπολη.[15] Ο πίνακας Καταστολή της εξέγερσης των Ινδών από τους Άγγλους απεικόνιζε εκτελέσεις Σιπάι που πραγματοποιήθηκαν με το δέσιμο των θυμάτων στις κάννες των όπλων. Οι επικριτές του Βερεστσάγκιν υποστήριξαν ότι τέτοιες εκτελέσεις είχαν γίνει μόνο στην Ινδική Εξέγερση του 1857, αλλά ο πίνακας απεικόνιζε σύγχρονους στρατιώτες της δεκαετίας του 1880, υπονοώντας ότι η πρακτική ήταν τότε παρούσα. Λόγω του φωτογραφικού του στυλ, ο πίνακας φαινόταν να παρουσιάζεται ως μια αμερόληπτη καταγραφή ενός πραγματικού γεγονότος. Το 1887 ο Βερεστσάγκιν υπερασπίστηκε τον εαυτό του στο The Magazine of Art λέγοντας ότι αν γινόταν άλλη μια εξέγερση τότε οι Βρετανοί θα χρησιμοποιούσαν ξανά αυτή τη μέθοδο.[19]

Καταστολή της εξέγερσης των Ινδών από τους Άγγλους (1884)

Ένα ταξίδι στη Συρία και την Παλαιστίνη το 1884 του έδωσε ένα εξίσου συζητημένο σύνολο θεμάτων από την Καινή Διαθήκη.[15] Οι πίνακες του Βερεστσάγκιν προκάλεσαν διαμάχη σχετικά με την απεικόνιση της μορφής του Χριστού με αυτό που θεωρούνταν εκείνη την εποχή ως ένας ανάρμοστος ρεαλισμός.

Η σειρά «1812» για τη ρωσική εκστρατεία του Ναπολέοντα, για την οποία ο Βερεστσάγκιν έγραψε επίσης ένα βιβλίο, φαίνεται ότι είναι εμπνευσμένη από τον Πόλεμο και την Ειρήνη του Τολστόι και ζωγραφίστηκε το 1893 στη Μόσχα, όπου τελικά εγκαταστάθηκε ο καλλιτέχνης.[20]

Τα τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βασίλι Βερεστσάγκιν το 1902

Ο Βερεστσάγκιν βρισκόταν στην Άπω Ανατολή κατά τη διάρκεια του Πρώτου Σινοϊαπωνικού Πολέμου του 1894–1895 και ήταν μαζί με τα ρωσικά στρατεύματα στη Μαντζουρία κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης των Μπόξερ το 1900.[15] Το 1901 επισκέφτηκε τις Φιλιππίνες, το 1902 τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κούβα και το 1903 την Ιαπωνία.

Κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Ιαπωνικού Πολέμου, προσκλήθηκε από τον ναύαρχο Στεπάν Μακάροφ να τον συντροφεύσει στο θωρηκτό του Μακάροφ, Πετροπαβλόφσκ. Στις 13 Απριλίου 1904, το Πετροπαβλόφσκ χτύπησε δύο νάρκες ενώ επέστρεφε στο Πορτ Άρθουρ και βυθίστηκε, παρασέρνοντας στον θάνατο το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος, συμπεριλαμβανομένου και του ναύαρχου Μακάροφ και του Βερεστσάγκιν. Το τελευταίο έργο του Βερεστσάγκιν, μια εικόνα ενός πολεμικού συμβουλίου υπό την προεδρία του ναύαρχου Μακάροφ, ανακτήθηκε σχεδόν άθικτο.[15][21]

Πινακοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Νικητές
    Νικητές
  • Αιφνιδιασμός
    Αιφνιδιασμός
  • Μετά την Επίθεση
    Μετά την Επίθεση
  • Το πεδίο μάχης στη Σίπκα (Ο Σκόμπελεφ στη Σίπκα)
    Το πεδίο μάχης στη Σίπκα (Ο Σκόμπελεφ στη Σίπκα)
  • Ηττημένος. Μνημόσυνο
    Ηττημένος. Μνημόσυνο

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969.
  2. ↑ 2,0 2,1 210140.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119268353. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  4. ↑ www.britannica.com/biography/Vasily-Vasilyevich-Vereshchagin.
  5. ↑ rkd.nl/explore/artists/210140.
  6. ↑ n83148933.
  7. ↑ 7,0 7,1 00180501.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14960421k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20020523015. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  10. ↑ vocab.getty.edu/page/ulan/500002450.
  11. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/28036. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 117371173. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2020.
  13. ↑ Ανακτήθηκε στις 17  Ιουνίου 2019.
  14. ↑ Kowner, Historical Dictionary of the Russo-Japanese War, p. 408.
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Vereshchagin, Vassili Vassilievich» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 27 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 1021 
  16. ↑ Heather S. Sonntag, Tracing the Turkestan Series – Vasily Vereshchagin's Representations of Late-19th-century Central Asia, University of Wisconsin-Madison (2003), p. 18
  17. ↑ Vladimir Visson, Portraits of Russian Painters, V. Visson (1987), p. 72
  18. ↑ The Sunday Tribune – Spectrum – Travel at www.tribuneindia.com
  19. ↑ «Art in December: M. Verestchagin on his Critics – Art and Politics». The Magazine of Art. November 1887 – October 1888 (Cassell) 11: ix (following p. 430). 1878–1904. https://archive.org/details/magazineofart11londuoft/page/9. 
  20. ↑ Verestchagin, Vassili (1899). "1812" Napoleon I in Russia; with an Introduction by R. Whiteing. London: William Heinemann. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2018. 
  21. ↑ "State Historical Museum Opens 'The Year 1812 in the Paintings by Vasily Vereshchagin'," Art Daily, March 11, 2010; "War Lasted 18 Months... Russian Miscalculation," New York Times, August 30, 1905.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  •  Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Vereshchagin, Vassili Vassilievich» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 27 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 1021 
  • Kowner, Rotem (2006). "Historical Dictionary of the Russo-Japanese War". Scarecrow. 620pp. (ISBN 0-8108-4927-5)
  • Leonard D. Abbott, "Verestchagin, Painter of War." The Comrade (New York), vol. 1, no. 7 (April 1902), pp. 155–156.
  • Art Institute of Chicago, Works of Vassili Verestchagin: an Illustrated, descriptive catalogue and two appendixes to the catalogue Realism and Progress in Art by Verestchagin.
  • W. T. Stead, "Vassili Verestchagin: Character Sketch," Review of Reviews (London), vol. 19 (January 1899), frontispiece, 22–33.
  • Maria Chernysheva, "The Russian Gérôme? Vereshchagin as a Painter of Turkestan," RIHA Journal, September 2014.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βασίλι_Βερεστσάγκιν&oldid=10488347"