Βίντσας Μπαλίτσκας
| Βίντσας Μπαλίτσκας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11 Μαΐου 1904 ή 11 Ιουνίου 1904[1] Virbalis |
| Θάνατος | 16 Δεκεμβρίου 1996[1] Λονδίνο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Stefanija Gervinaite[2] |
| Τέκνα | Rita Briget Balickaite[3] |
Ο Βίντσας Μπαλίτσκας (11 Μαΐου 1904 – 19 Δεκεμβρίου 1996) ήταν Λιθουανός διπλωμάτης. Ήταν εκπρόσωπος της Λιθουανίας στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1967 έως το 1993. Αποσπάστηκε στο Λονδίνο το 1938, συνέχισε να εκπροσωπεί τη Λιθουανία του μεσοπολέμου παρά τη σοβιετική κατοχή το 1940, διατηρώντας έτσι την κρατική συνέχεια της Λιθουανίας.
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού παρακολούθησε ένα γυμνάσιο στο Βιλκαβίσκις,[4]συνέχισε τις σπουδές του στην Εμπορική Σχολή της Βιέννης, αποφοιτώντας το 1929. [5] Από το 1929 έως το 1931 εργάστηκε στο τμήμα πληροφοριών και στατιστικών της Τράπεζας της Λιθουανίας. Το 1931 εντάχθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών και διηύθυνε το οικονομικό τμήμα των ELTA, του επίσημου πρακτορείου ειδήσεων της Λιθουανίας. Το 1935 έγινε αναπληρωτής διευθυντής του οικονομικού τμήματος του Υπουργείου Εξωτερικών.[4]
Το 1938, ο Μπαλίτσκας διορίστηκε στη Λιθουανική Πρεσβεία στο Λονδίνο ως σύμβουλος σε θέματα οικονομίας και εμπορίου.[5] Μετά τη σοβιετική κατοχή της Λιθουανίας το 1940, το Ηνωμένο Βασίλειο συνέχισε να αναγνωρίζει τους διπλωμάτες, που διορίστηκαν από τις προπολεμικές κυβερνήσεις τους καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.[6] Αυτοί οι διπλωμάτες συνέχισαν να περιλαμβάνονται στη Διπλωματική Λίστα του Λονδίνου, με τον τίτλο: "δεν περιλαμβάνονται πλέον στον κατάλογο, αλλά εξακολουθούν να γίνονται αποδεκτοί από την Κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλειότητας ότι απολαμβάνουν προσωπικά ορισμένες διπλωματικές ευγένειες". Ωστόσο, διατήρησαν σχετικά χαμηλό προφίλ δεδομένης της επισφαλούς φύσης της θέσης τους και δεν σχημάτισαν εξόριστη κυβέρνηση κατά την περίοδο της σοβιετικής κυριαρχίας της Λιθουανίας.[6] Στα μεταπολεμικά χρόνια, η αποστολή συνεργάστηκε με τους Λιθουανούς πρόσφυγες οργανώνοντας βοήθεια και βοηθώντας με διαβατήρια και άλλα έγγραφα.[4] Μέχρι το 1988, η πρεσβεία εξακολουθούσε να εκδίδει λιθουανικά διαβατήρια σε ναυτικούς.[6]
Το 1967, μετά το θάνατο του Μπρόνιους Καζίς Μπαλούτις, ο οποίος υπηρέτησε ως έκτακτος απεσταλμένος της Λιθουανίας και πληρεξούσιος υπουργός στο Λονδίνο από το 1934, ο Μπαλίτσκας έγινε επιτετραμμένος. [5] Το κτήριο της λιθουανικής πρεσβείας στο 17 Essex Villas αφέθηκε στο «Λαό της Λιθουανίας» αλλά επισήμως καταγράφηκε στο όνομα του Μπαλίτσκας, έτσι ώστε οι Σοβιετικοί να μην μπορούν να το κατάσχουν σε περίπτωση, που το Ηνωμένο Βασίλειο ανακαλούσε την αναγνώριση της προπολεμικής Λιθουανίας. Με τα χρόνια, ο Μπαλίτσκας μετέτρεψε την διπλωματική αποστολή σε προσωπική κατοικία.[7] Ο Μπαλίτσκας συμμετείχε ενεργά στην πολιτιστική ζωή της λιθουανικής κοινότητας στο Λονδίνο, ιδιαίτερα στις δραστηριότητες του Λιθουανικού Συνδέσμου στη Μεγάλη Βρετανία.[5]
Η Λιθουανία κήρυξε την ανεξαρτησία της τον Μάρτιο του 1990 και αναγνωρίστηκε de jure από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 27 Αυγούστου 1991. Οι επίσημες διπλωματικές σχέσεις αποκαταστάθηκαν στις 4 Σεπτεμβρίου 1991.[8] Παρά τις αντιρρήσεις της λιθουανικής κοινότητας στο Λονδίνο,[7]ο Μπαλίτσκας επιλέχθηκε ως ο πρώτος Πρέσβης της Λιθουανίας στις 23 Οκτωβρίου 1991.[9] Ο Μπαλίτσκας είχε ευάλωτη υγεία, δεν μιλούσε άπταιστα αγγλικά παρά τα χρόνια, που πέρασε στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν απρόθυμος να συμμετάσχει σε διάφορες εκδηλώσεις, που υποστήριζαν την ανεξαρτησία της Λιθουανίας. Αντιμετώπισε το κτήριο της διπλωματικής αποστολής ως την προσωπική του κατοικία και επέτρεψε στη νέα πρεσβεία να χρησιμοποιεί μόνο τη σοφίτα.[7] Επέδωσε επίσημα τα διαπιστευτήριά του στη βασίλισσα Ελισάβετ Β' στις 8 Ιουλίου 1992. [10] Τον Ιούνιο του 1993, του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Διοικητή του Τάγματος του Μεγάλου Δούκα της Λιθουανίας Γκεντιμίνας. Λόγω της ολοένα και πιο κακής υγείας,[7] ο Μπαλίτσκας αποσύρθηκε επίσημα ως πρεσβευτής στις 7 Ιουλίου 1993,[9] αν και συνέχισε να είναι ο επίτιμος σύμβουλος της πρεσβείας μέχρι τον θάνατό του τον Δεκέμβριο του 1996.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p60747.htm#i607464.
- ↑ p60747.htm#i607464. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Vincas Balickas». The Times 65,767: σελ. 19. 21 December 1996. https://archive.org/details/NewsUK1996UKEnglish/Dec%2021%201996%2C%20The%20Times%2C%20%2365767%2C%20UK%20%28en%29/page/n17/mode/2up.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Vincas Balickas». Visuotinė lietuvių enciklopedija. Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras. 29 September 2020. https://www.vle.lt/straipsnis/vincas-balickas/.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «Mission accomplished». Embassy Magazine. 1 February 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-05-22. https://web.archive.org/web/20220522074302/https://embassymagazine.com/mission-accomplished/. Ανακτήθηκε στις 7 May 2021.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Ashbourne, Alexandra Elizabeth Godfrey (1997). Lithuania: The Rebirth of a Nation, 1991-1994 (PhD thesis). University of St Andrews. σελίδες 313–317.
- ↑ Embassy of the Republic of Lithuania to the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland (10 August 2008). «With United Kingdom». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-03-07. https://web.archive.org/web/20220307191643/https://uk.mfa.lt/uk/en/welcome-to-lithuania/lithuania-and-united-kingdom/with-united-kingdom. Ανακτήθηκε στις 7 May 2021.
- ↑ 9,0 9,1 Petraitytė, Asta (2008). «Lietuvos Respublikos pasiuntinybė Didžiojoje Britanijoje 1919-2006 metais». Στο: Dapkutė, Daiva. Didžiosios Britanijos lietuvių bendruomenė: praeitis, dabartis, ateitis (στα Λιθουανικά). Verus aurea. σελίδες 163–164. ISBN 978-9955-34-169-7.
- ↑ «Baltic Ambassador Presents Credentials 54 Years After Arrival». Deseret News. 9 Ιουλίου 1992. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021.
