Βίλα Καρρέ

Βίλα Καρρέ
Είδος	μονοκατοικία
Διεύθυνση	1, chemin du Saint-Sacrement
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°46′12″N 1°51′15″E
Διοικητική υπαγωγή	Μπαζός-σουρ-Γκιγιόν
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1959
Αρχιτέκτονας	Άλβαρ Άαλτο
Προστασία	κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1996)
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 48°46′12″N 1°51′15″E / 48.76991944°N 1.854205556°E / 48.76991944; 1.854205556

Η Βίλα Καρρέ (Villa Carre, 1959) είναι κτίσμα έργο του Φινλανδού αρχιτέκτονα Αλβάρ Αάλτο για λογαριασμό του εμπόρου τέχνης Λουί Καρρέ (Louis Carré).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φθινόπωρο του 1956, ο έμπορος έργων τέχνης Λουί Καρρέ και η σύζυγός του ζήτησαν από τον Αλβάρ Αάλτο να τους σχεδιάσει μία κατοικία σε ένα οικόπεδο στην κορυφή ενός λόφου, κοντά στο χωριό Bazoches-sur-Guyonne με θέα το τοπίο του Δάσους Ραμπουιγιέ. Το σπίτι θα έπρεπε να διαθέτει χώρο για την έκθεση των έργων τέχνης, αλλά να αποφευχθεί η ομοιότητα με μία γκαλερί. Του ζητήθηκε, επίσης, να σχεδιάσει και τον περιβάλλοντα χώρο, καθώς και τα έπιπλα και τον γενικότερο εξοπλισμό του σπιτιού.

Η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1959. Μετά το θάνατο του Λουί Καρρέ το 1977, στη βίλα κατοικούσε η σύζυγός του Όλγα μέχρι το 2002 και πλέον βρίσκεται στην ιδιοκτησία του Φινλανδικού Πολιτιστικού Ιδρύματος, ενώ από το καλοκαίρι του 2007 είναι επισκέψιμο έναντι αντιτίμου, για όποιον το επιθυμεί.

Αρχιτεκτονική της Βίλας Καρρέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συνολικό εμβαδόν της κατοικίας είναι 450 τετραγωνικά μέτρα. Η είσοδος στο κτίριο γίνεται μέσω ενός ευρύχωρου χωλ, το οποίο συνδέει τους κύριους με τους δευτερεύοντες χώρους. Σε αυτό ο Aalto έχει τοποθετήσει 2 μεγάλα panels, τα οποία μπορούν να υποδεχτούν τα έργα τέχνης του ιδιοκτήτη. Έτσι, λειτουργεί ως ένας εκθεσιακός, ημιδημόσιος χώρος που σε οδηγεί στους υπόλοιπους χώρους της βίλας. Ένα ενιαίο ξύλινο πάτωμα συνδέει το χωλ αρμονικά με το σαλόνι, του οποίου η θέα πλαισιώνεται από ένα μεγάλο άνοιγμα. Στο πλάι βρίσκονται τα 2 ξεχωριστά δωμάτια του ζευγαριού, τα οποία οδηγούν σε μία εξωτερική αυλή. Στην άλλη μεριά του κτιρίου βρίσκονται η κουζίνα, η τραπεζαρία, το γραφείο και ένας ξενώνας. Μία σκάλα στο χώρο της κουζίνας οδηγεί στον όροφο, όπου βρίσκονται τα δωμάτια του προσωπικού.

Στον περιβάλλοντα χώρο, ο αρχιτέκτονας τονίζει την τοπογραφία δημιουργώντας φυσικά σκαλοπάτια και ένα μικρό κοίλο θέατρο, ενώ μέσα στην πλαγιά κρύβεται το γκαράζ. Μια πισίνα ολοκληρώνει την εικόνα του φυσικού περιβάλλοντος τοπίου.

Το πάνω μέρος των εξωτερικών τοίχων αποτελείται από βαμμένα λευκά τούβλα και μάρμαρο, ενώ το κάτω μέρος από γκρι ασβεστόλιθο. Ξύλο έχει χρησιμοποιηθεί για την καμπύλη εσωτερική οροφή, αλλά και επιμέρους σε άλλα σημεία.

Αρχιτεκτονική Τομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τομή του κτιρίου. Το δάπεδο του ισογείου ακολουθεί την τοπογραφία του οικοπέδου, δηλαδή ουσιαστικά καθορίζεται από το ίδιο το φυσικό τοπίο. Καθοριστικό στοιχείο της σύνθεσης των κύριων χώρων αποτελεί η εσωτερική οροφή, καθώς και αυτή ακολουθεί κατ' αντιστοιχία την κλίση του εδάφους και με την πλαστικότητα της μορφής της διατρέχει κατα μήκος το κτίριο και ενοποιεί τους κοινόχρηστους χώρους. Με την κίνηση αυτή, ο Aalto κρύβει τα δωμάτια προσωπικού που βρίσκονται στον όροφο, εκμεταλλευόμενος τη διαφορά ύψους που δημιουργείται με τη στέγη.

Η οροφή της κατοικίας είναι κεκλιμένη δίνοντας την αίσθηση του λόφου, στον οποίο βρίσκεται το κτήριο, αλλά και στοχεύοντας στο μοναδικό, ίσως, σημείο της κοντινής περιοχής, στο οποίο η θέα από το σαλόνι είχε ενδιαφέρον. Σήμερα αυτή η θέα κόβεται από ψηλά δέντρα που έχουν φυτευτεί στην περιοχή.