Αϊσέ Μπιρκάν
| Αϊσέ Μπιρκάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1954 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος |
Η Αϊσέ Μπιρκάν (γεννημένη το 1954) είναι Τουρκάλα ακτιβίστρια και συγγραφέας. Σε νεαρή ηλικία ανέλαβε την διοργάνωση δράσεων στην Τουρκία, αλλά αποτέλεσε στόχο από τις αρχές και αναγκάστηκε να διαφύγει στην Αγγλία, όπου το έργο της επικεντρώθηκε στα δικαιώματα των προσφύγων. Το δοκίμιό της "Μαύρο και Τουρκικό" εμφανίζεται στην ανθολογία Κόρες της Αφρικής του 1992.[1]
Νεαρή ηλικία και ακτιβισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μπιρκάν γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας. [1][2] Ο παππούς της είχε αγοραστεί ως σκλάβος από έναν Τούρκο προσκυνητή στη Μέκκα, ο οποίος τον έφερε πίσω στην Τουρκία, τον ελευθέρωσε και τον υιοθέτησε, ανατρέφοντας τον ως ένα από τα παιδιά του. Η μητέρα της ήταν από την μοναδική μαύρη οικογένεια στο χωριό της, οπου εκεί της ανέφεραν για έναν άντρα που ήταν επίσης από τη μοναδική μαύρη οικογένεια στο χωριό του και έτρεξε να τον παντρευτεί.[3] Ο πατέρας της Μπιρκάν ήταν αυτοδίδακτος και ενθάρρυνε τα παιδιά του, συμπεριλαμβανομένων των κόρων του, να συνεχίσουν την εκπαίδευση.[2]
Άρχισε να σπούδαζει κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης το 1971, ωστόσο δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της, καθώς οι δεξιοί φοιτητές ανέλαβαν το τμήμα.[2][3]
Ως φοιτήτρια, η Μπιρκάν ασχολήθηκε με τη σοσιαλιστική πολιτική και τον ακτιβισμό των δικαιωμάτων των γυναικών. Το 1975, έγινε συντάκτρια της εφημερίδας Νέοι Σοσιαλιστές. Την ίδια χρονιά, βοήθησε στον Οργανισμό Προοδευτικών Γυναικών, με επικεφαλής την Μπερία Όνγκερ.[3] Εργάστηκε για την οργάνωση στην Προύσα, όπου υπήρχε υψηλή συγκέντρωση γυναικών εργαζομένων στην κλωστοϋφαντουργία.[4] Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της Τουρκικής Ένωσης Ειρήνης.[2][3]
Κυβερνητική καταστολή και αυτο-εξορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Οργανισμός Προοδευτικών Γυναικών απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση μετά από τέσσερα χρόνια λειτουργίας.[4] Η ίδια η Μπιρκάν έγινε στόχος για τις αρχές και το 1979 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης για το πολιτικό της έργο. Αντ 'αυτού κρυβόταν, χρησιμοποιώντας ψεύτικες ταυτότητες και μετακόμιζε αρκετά συχνά.
Κατά τη διάρκεια μιας περαιτέρω καταστολής εναντίον των αντιφρονούντων το 1983, έφυγε ως αυτο-εξόριστη στην Αγγλία. Μόνο μετά από πέντε χρόνια πίεσης στην τουρκική κυβέρνηση επιτράπηκε στο νεαρό γιο της να μείνει μαζί της στο Λονδίνο.[2][4] Αφότου εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, η Μπιρκάν συνέχισε τον ακτιβισμό της, στρέφοντας τα δικαιώματα και την υποστήριξη των προσφύγων. Βοήθησε στην ίδρυση του τουρκικού κοινοτικού κέντρου στο Λονδίνο. Έχει επίσης συνεργαστεί με την Hackney Refugee Training Consortium και το Γυναικείο Κέντρο Ιμέτσε, καθώς και στην εκπαίδευση προσέγγισης με τον Γυναικείο Σύλλογο Προσφύγων.[3][5][6][7]
Κατάφερε τελικά να ολοκληρώσει το πτυχίο της στην κοινωνιολογία αφού επέστρεψε στο κολέγιο στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1989.[2] [4] Η Μπιρκάν έχει επίσης εργαστεί ως δημοσιογράφος και συγγραφέας.[2] Το δοκίμιο της "Μαύρο και Τουρκικό" εμφανίστηκε στην ανθολογία Κόρες της Αφρικής το 1992.[1][8][9]
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1975, παντρεύτηκε έναν Κουρδό συνάδελφο της ακτιβιστή. Το ζευγάρι έχει έναν γιο.[2][10][11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Tales of Travel, Daughters of Africa». Institute of Contemporary Arts. 9 Οκτωβρίου 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 The radicalism handbook : radical activists, groups, and movements of the twentieth century. Button, John, 1949-. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. 1995. ISBN 0-87436-838-3. OCLC 32389942.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Madden, Annette. (2000). In her footsteps : 101 remarkable Black women from the Queen of Sheba to Queen Latifah. Berkeley, Calif.: Conari Press. ISBN 1-57324-553-4. OCLC 44713176.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Black and A Turk: Ayse Bircan, Part VII». Turkish Digest. 2007-08-26. ISSN 1554-8414.
- ↑ «Annual report 2011-12» (PDF). Imece Women's Centre. 2011–2012.
- ↑ «Advice and Guidance on Education and Training». Refugee Women's Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Association, Refugee Women's (2003). «Empowering and Assisting Refugee Women». Feminist Review 73 (73): 123–125. doi:. ISSN 0141-7789. https://www.jstor.org/stable/1395998.
- ↑ Daughters of Africa : an international anthology of words and writings by women of African descent from the ancient Egyptian to the present. Busby, Margaret. London: Jonathan Cape. 1992. ISBN 0-224-03592-4. OCLC 26935986.
- ↑ Dickson, E. Jane (1992-10-11). «Testament of Truth». The Times (London).
- ↑ The legacy of Efua Sutherland : Pan-African cultural activism. Adams, Anne V.,, Sutherland-Addy, Esi. Banbury. 2007. ISBN 978-0-9547023-1-1. OCLC 165409714.
- ↑ Africa Forum Volumes I-II. Africa Leadership Forum. 1991.
