Αϊμέρυ Γ΄ του Ναρμπόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αϊμέρυ Γ΄ του Ναρμπόν
Γενικές πληροφορίες
ΘάνατοςΦεβρουάριος 1239
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφεουδάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςGuillema of Castellvell (1202–1208)
Marguerite de Marly
ΤέκναAmalric I of Narbonne
Ermengarde of Narbonne
ΓονείςΠέδρο Μανρίκε δε Λάρα και Σάντσα της Ναβάρρας
ΑδέλφιαRodrigo Perez Manrique de Lara (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
ΟικογένειαΟίκος της Λάρα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαviscount of Narbonne (1202–1239)
Επιγραφή στο αβαείο της Ουέρτα, που επαινεί τον ιδρυτή της, Πέδρο Μανρίκε, και καταγράφει το τέλος του το 1202. Ο Αϊμέρυ επισκέφτηκε το μοναστήρι εκείνη τη χρονιά για να επιβεβαιώσει τις επιχορηγήσεις του πατέρα του σε αυτό. Η επιγραφή μπορεί να είχε στηθεί κατά την επίσκεψή του.

Ο Αϊμέρυ (Αϊμέρικ) Γ΄ (απεβ. Φεβρουάριος 1239), γνωστός στα ισπανικά ως Aimerico Pérez de Lara, ήταν ο υποκόμης του Ναρμπόν από το 1194 μέχρι το τέλος του. Ήταν μέλος του Οίκου της Λάρα. Καθ 'όλη τη διάρκεια της βασιλείας του έπρεπε να διεκδικήσει ανταγωνιστικές αξιώσεις επικυριαρχίας επάνω του και μέχρι το 1223 η βασιλεία του κυριαρχήθηκε από τον Οσιτανικό Πόλεμο. Συμμετείχε χωρίς ενθουσιασμό στο πλευρό των σταυροφόρων, αλλά διατήρησε την υποκομητεία του, την οποία μεταβίβασε στον γιο του.

Ο Αϊμέρυ και ο πατέρας του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την παραίτηση της υποκόμισσας Ερμενγάρδης το 1192, ο ανιψιός και κληρονόμος της, Πέδρο Μανρίκε δε Λάρα, ένας ευγενής από την Καστίλη, ταξίδεψε στο Nαρμπόν (Νarbonne) για να λάβει την υποκομητεία και στη συνέχεια να την παραχωρήσει στον δεύτερο γιο του, Aϊμέρυ, μαζί με την επικυριαρχία επί της υποκομητείας Μπεζιέρ (1194). Μόνο το κάστρο του Μονπεσά και η γύρω περιοχή του προοριζόταν για τον Πέδρο ως βάση βόρεια των Πυρηναίων. Ο Αϊμέρυ αναγνώρισε αμέσως την επικυριαρχία του Ραϋμόνδου Ε' κόμη της Τουλούζης και έλαβε τον φόρο υποτέλειας των δικών του υποτελών. [1]

Σταυροφορίες στη νότια Γαλλία και την Ισπανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εντύπωση του σύγχρονου καλλιτέχνη από την Πολιορκία της Τουλούζης, στην οποία ήταν παρών ο Έιμερι.

Αποκατάσταση της ειρήνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Antonio Sánchez de Mora, La nobleza castellana en la plena Edad Media: el linaje de Lara (SS. XI–XIII), Doctoral Thesis (University of Seville, 2003), 344. For the medieval concepts of suzerainty, homage, fealty, fiefs and vassalage, see feudalism.