Αχμάντ Ριφαάτ Πασάς
| Αχμάντ Ριφαάτ Πασάς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8 Δεκεμβρίου 1825 |
| Θάνατος | 15 Μαΐου 1858 |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αίγυπτος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Αιγυπτιακά Αραβικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά Αιγυπτιακά Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιμπραήμ Πασάς |
| Οικογένεια | Δυναστεία του Μεχμέτ Αλή |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αχμάντ Ριφαάτ Πασάς, αιγυπτιακά αραβικά: Ahmad Rifaat Pasha (8 Δεκεμβρίου 1825 - 15 Μαΐου 1858) ήταν μέλος της δυναστείας του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου. Ήταν γιος του Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου, και της συζύγου του Σιβακιάρ Καντίν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο κληρονομικός διάδοχος του θείου του Μεχμέτ Σαΐντ Πασά. Ωστόσο το 1858, όταν ένα ειδικό τρένο που μετέφερε τον Αχμάντ Ριφαάτ Πασά, μπήκε μέσα σε ένα πλωτό μέσο για να διασχίσει τον Νείλο στο Καφρ ελ-Ζαγιάτ[1], το τρένο ξέφυγε από το πλωτό μέσο και έπεσε στο ποτάμι, όπου πνίγηκε ο πρίγκιπας.[1]
Ο Μεχμέτ Σαΐντ επέζησε του Αχμάντ Ριφαάτ μέχρι το 1863, όταν τον διαδέχθηκε ο Ισμαήλ Πασάς, νεότερος αδελφός του Αχμάντ Ριφαάτ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι σύζυγοί του ήταν: 1.η Σαμς Χανίμ (απεβ. 1891),[2] γνωστή ως "πριγκίπισσα Αχμάντ",[3] μητέρα του:
- Ιμπραήμ Φαχμί Πασά (1847-1893),[2],
2.η Αζμραφτάρ Καντίν (απεβ. 1904), μητέρα του
- Αχμάντ Καμάλ Πασά (1857-1907),[2],
3.η Ντιλμπάρ Τζιχάν Καντίν (1900), μητέρα της
- Αϊν αλ Χαϊάτ Αχμαντ (1858-1910),[2] και
4.η ΖαΦαράν Καντίν, μία Αβυσινιανή, μητέρα:
- ενός γιου και μιας κόρης.[4]
- Ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπας Ιμπραήμ Φαχμί νυμφεύτηκε 1α.τη Νεβτζιβάν Χανίμ (γενν. το 1857). Ήταν μητέρα των γιων του:
Μια άλλη σύζυγος ήταν 1β.η πριγκίπισσα Ζαϊνάμπ Χανίμ. Ήταν κόρη του χεδίβη Ισμαήλ Πασά και της συζύγου του Τζανανιγιάρ Χανίμ. Παντρεύτηκαν το 1874, αλλά αυτή απεβ. έναν χρόνο αργότερα το 1875.
Τότε αυτός νυμφεύτηκε 1γ.τη μικρότερη εξαδέλφη της πριγκίπισσα Νιμετουλάχ Χανίμ το 1890, την κόρη του Ισμαήλ από την ερωμένη του Νεσεντίλ Καντίν. Ωστόσο, ο γάμος δεν ολοκληρώθηκε.[7][8]
- Ο νεότερος γιος του πρίγκιπας Αχμάντ Καμάλ νυμφεύτηκε 2α.με τη Ναζπαρβάρ Χανίμ, που έγινε μητέρα του:
- πρίγκιπα Γιουσούφ Καμάλ. Αυτή απεβ. το 1925.[6]
2β.Μια άλλη σύζυγος ήταν η πριγκίπισσα Τζαμίλα Φαντίλα Χανίμ, κόρη του Ισμαήλ Πασά και της ερωμένης του Μισλ Τζαχάν Καντίν. Παντρεύτηκαν το 1879.[7][8]
- Η μοναδική του κόρη, η πριγκίπισσα Αγίν αλ-Χαγιάτ Αχμάντ ήταν η πρώτη σύζυγος του σουλτάνου Χουσεΐν Καμήλ, γιού του Ισμαήλ Πασά και της ερωμένης του Νουρ Φελέκ Καντίν.[7][8]
Βλέπε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δυναστεία Μουχάμεντ Αλί
- Δένδρο οικογενείας της δυναστείας Muhammad Ali
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Hughes, Hugh (1981). Middle East Railways. Harrow: Continental Railway Circle. σελ. 17. ISBN 0-9503469-7-7.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Doumani, Beshara (2003). Family History in the Middle East: Household, Property, and Gender. SUNY Press. σελ. 270. ISBN 978-0-791-48707-5.
- ↑ Chennells, E. (1893). Recollections of an Egyptian Princess. William Blackwood. σελ. 274.
- ↑ Walz, T.· Cuno, K.M. (2010). Race and Slavery in the Middle East: Histories of Trans-Saharan Africans in Nineteenth-century Egypt, Sudan, and the Ottoman Mediterranean. American University in Cairo Press. σελ. 54. ISBN 978-977-416-398-2.
- ↑ Brookes, D.S. (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. σελ. 255. ISBN 978-0-292-78335-5.
- ↑ 6,0 6,1 Catalogue of the Abbas Hilmi II Papers. Durham University Library. 2020. σελίδες 321, 323.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Cuno, K.M. (2015). Modernizing Marriage: Family, Ideology, and Law in Nineteenth- and Early Twentieth-Century Egypt. Gender and Globalization. Syracuse University Press. σελ. 37. ISBN 978-0-8156-5316-5.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Doumani, B. (2003). Family History in the Middle East: Household, Property, and Gender. Family History in the Middle East: Household, Property, and Gender. State University of New York Press. σελ. 270. ISBN 978-0-7914-5679-8.