Αρτούρο Τοσκανίνι
| Αρτούρο Τοσκανίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα |
Arturo Toscanini (Ιταλικά) |
| Γέννηση |
25 Μαρτίου 1867[1][2][3][4][5][6] Πάρμα[7] |
| Θάνατος |
16 Ιανουαρίου 1957[1][7][2][3][4][5][6] Μανχάταν[7] |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου |
| Χώρα πολιτογράφησης |
Ιταλία (1946–1957) Βασίλειο της Ιταλίας (1867–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] |
| Σπουδές | Ωδείο της Πάρμας «Αρρίγκο Μπόιτο» |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα |
μουσικός μαέστρος μουσικός διευθυντής συνθέτης πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κλαούντιο Τοσκανίνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ισόβιος Γερουσιαστής της Ιταλίας (5 Δεκεμβρίου 1949 – 7 Δεκεμβρίου 1949) |
| Βραβεύσεις |
Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά (1987) χρυσό μεττάλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (1937) |
| Ιστοσελίδα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Αρτούρο Τοσκανίνι (Πάρμα, Ιταλία, 1867[8] - Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 16 Ιανουαρίου 1957) ήταν Ιταλός συνθέτης και μαέστρος (διευθυντής ορχήστρας), ιδανικός ερμηνευτής του έργου του Βέρντι και του Βάγκνερ[9] και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο της μουσικής. Σπούδασε στα ωδεία της Πάρμας και του Μιλάνου με ειδίκευση στο όργανο βιολοντσέλο. Η σταδιοδρομία του ως διευθυντής ορχήστρας ξεκίνησε το 1886 και επεκτάθηκε άμεσα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Βραζιλία. Είχε το σπάνιο ταλέντο να μπορεί να διευθύνει από μνήμης (δίχως παρτιτούρα), ικανότητα που ανέπτυξε από νωρίς, λόγω ενός προβλήματος όρασης. Το 1898 ανέλαβε τη διεύθυνση της Σκάλας του Μιλάνου. Ανέδειξε πολλούς καλλιτέχνες που έκαναν εν-συνεχεία, μεγάλη καριέρα . Το 1931 εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω διαφωνίας με το φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1938 αποχώρησε από φεστιβάλ στο Ζάλτσμπουργκ αντιδρώντας για την προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ' Ράιχ. Μέσω του περιοδικού «Life» απεύθυνε αντιναζιστικό μήνυμα στις 13 Σεπτεμβρίου 1943 και κάλεσε τον Αμερικανικό λαό να πιέσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ για γρήγορη επέμβαση στην Ευρώπη, της οποίας οι λαοί, όπως τόνισε, υπέφεραν από το φασισμό και το ναζισμό. Διετέλεσε επί 10 έτη διευθυντής της φιλαρμονικής ορχήστρας της Νέας Υόρκης και της συμφωνικής ορχήστρας του N.B.C. (1937 – 1954). Έχει ενταφιασθεί στο Μιλάνο. Ο Τοσκανίνι έμεινε στην ιστορία και για τις εύστροφες αποστροφές του λόγου του, ενώ χαρακτηριστικό του ήταν πως υπήρξε τελειομανής έως και παρεξηγήσεως[10]. Είπαν για αυτόν και το έργο του ότι «Ο Τοσκανίνι είναι ένας από τους λίγους θαρραλέους εκπροσώπους του πνεύματος και του πολιτισμού στην Ευρώπη» (Ζαν Πολ Σαρτρ) και ότι «... πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση» (Τόμας Μαν).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb139005146. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arturo-Toscanini. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 (Αγγλικά) SNAC. w65t3mnr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 1198. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 International Music Score Library Project. Category:Toscanini,_Arturo. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Great Russian Entsiklopedia, JSC. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Έφη Αγραφιώτη: Αρτούρο Τοσκανίνι. Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
- ↑ Το Βήμα Online: Αρτούρο Τοσκανίνι Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
- ↑ Ο Ιταλός με την μοναδική μνήμη. Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
|
