Αρτούρο Τοσκανίνι
| Αρτούρο Τοσκανίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Arturo Toscanini (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 25 Μαρτίου 1867[1][2][3] Πάρμα[4][5] |
| Θάνατος | 16 Ιανουαρίου 1957[1][4][2] Μανχάταν[4] ή Riverdale[5] |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1957) Βασίλειο της Ιταλίας (1867–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ιταλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] |
| Σπουδές | Ωδείο της Πάρμας «Αρρίγκο Μπόιτο» |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικός[6] διευθυντής ορχήστρας[6] μουσικός διευθυντής συνθέτης[6] πολιτικός |
| Περίοδος ακμής | 1886 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Wally Toscanini Castelbarco Walter Toscanini Ουάντα Τοσκανίνι Ουάντα Τοσκανίνι[7] |
| Γονείς | Κλαούντιο Τοσκανίνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ισόβιος Γερουσιαστής της Ιταλίας (5 Δεκεμβρίου 1949 – 7 Δεκεμβρίου 1949) |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Grammy Συνολικής Προσφοράς (1987) χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (1937) αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αρτούρο Τοσκανίνι (Πάρμα, Ιταλία, 1867[9] - Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 16 Ιανουαρίου 1957) ήταν Ιταλός συνθέτης και μαέστρος (διευθυντής ορχήστρας), ιδανικός ερμηνευτής του έργου του Βέρντι και του Βάγκνερ[10] και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της μουσικής. Σπούδασε στα ωδεία της Πάρμας και του Μιλάνου με ειδίκευση στο βιολοντσέλο.
Η σταδιοδρομία του ως διευθυντής ορχήστρας ξεκίνησε το 1886 και επεκτάθηκε άμεσα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Βραζιλία. Είχε το σπάνιο ταλέντο να μπορεί να διευθύνει από μνήμης (δίχως παρτιτούρα), ικανότητα που ανέπτυξε από νωρίς, λόγω ενός προβλήματος όρασης. Το 1898 ανέλαβε τη διεύθυνση της Σκάλας του Μιλάνου. Ανέδειξε πολλούς καλλιτέχνες που έκαναν εν συνεχεία μεγάλη καριέρα.
Το 1931 εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω διαφωνίας με το φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1938 αποχώρησε από φεστιβάλ στο Σάλτσμπουργκ αντιδρώντας στην προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ΄ Ράιχ. Μέσω του περιοδικού «Life» απεύθυνε αντιναζιστικό μήνυμα στις 13 Σεπτεμβρίου 1943 και κάλεσε τον αμερικανικό λαό να πιέσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ για γρήγορη επέμβαση στην Ευρώπη, της οποίας οι λαοί, όπως τόνισε, υπέφεραν από το φασισμό και το ναζισμό. Διατέλεσε επί 10 έτη διευθυντής της φιλαρμονικής ορχήστρας της Νέας Υόρκης και της συμφωνικής ορχήστρας του N.B.C. (1937–1954).
Την πρωτοχρονιά του 1957 ο Τοσκανίνι υπέστη Εγκεφαλικό επεισόδιο, συνεπεία του οποίου κατέληξε στις 16 Ιανουαρίου. Η ταφή του έγινε στο Μιλάνο. Μετά θάνατον τιμήθηκε με το Βραβείο Γκράμι για τη συνολική του προσφορά στη μουσική. Ο Τοσκανίνι έμεινε στην ιστορία και για τις εύστροφες αποστροφές του λόγου του, ενώ χαρακτηριστικό του ήταν πως υπήρξε τελειομανής μέχρι παρεξηγήσεως[11]. Είπαν για αυτόν και το έργο του ότι «Ο Τοσκανίνι είναι ένας από τους λίγους θαρραλέους εκπροσώπους του πνεύματος και του πολιτισμού στην Ευρώπη» (Ζαν Πολ Σαρτρ) και ότι «... πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση»(Τόμας Μαν).
Τη δεκαετία του 1940, η Τοσκάνη ενθάρρυνε τον νεαρό συνθέτη Γκουίντο Καντέλλι, τον οποίο είδε ως φυσικό κληρονόμο. Ωστόσο, συνέβη μια τραγωδία και ο Καντέλλι πέθανε σε ένα αεροπλάνο, λίγους μήνες πριν από το θάνατο του Τοσκανίνι, ο οποίος δεν ενημερώθηκε για το θάνατο του πρωτεάτη του.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb139005146. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arturo-Toscanini. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 31. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /131000. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ Έφη Αγραφιώτη: Αρτούρο Τοσκανίνι. Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
- ↑ Το Βήμα Online: Αρτούρο Τοσκανίνι Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
- ↑ «Ο Ιταλός με την μοναδική μνήμη. Ανακτήθηκε στις 16/1/2019». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «CANTELLI, Guido». Enciclopedia italiana Dizionario Biografico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2021.