Αρτούρο Τοσκανίνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Αρτούρο Τοσκανίνι
Arturo Toscanini 1908.png
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Arturo Toscanini (Ιταλικά)
Γέννηση25  Μαρτίου 1867[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12]
Πάρμα[13][11]
Θάνατος16  Ιανουαρίου 1957[1][13][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12]
Μανχάταν[13] ή Riverdale[11]
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΜνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–1957)
Βασίλειο της Ιταλίας (1867–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[2]
ΣπουδέςΩδείο της Πάρμας «Αρρίγκο Μπόιτο»
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμουσικός[14]
διευθυντής ορχήστρας[14]
μουσικός διευθυντής
συνθέτης[14]
πολιτικός
Περίοδος ακμής1886
Οικογένεια
ΤέκναWally Toscanini Castelbarco
ΓονείςΚλαούντιο Τοσκανίνι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΙσόβιος Γερουσιαστής της Ιταλίας (5  Δεκεμβρίου 1949 – 7  Δεκεμβρίου 1949)
ΒραβεύσειςΒραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά (1987)
χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (1937)
αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[15]
Ιστότοπος
www.toscaninionline.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αρτούρο Τοσκανίνι (Πάρμα, Ιταλία, 1867[16] - Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 16 Ιανουαρίου 1957) ήταν Ιταλός συνθέτης και μαέστρος (διευθυντής ορχήστρας), ιδανικός ερμηνευτής του έργου του Βέρντι και του Βάγκνερ[17] και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της μουσικής. Σπούδασε στα ωδεία της Πάρμας και του Μιλάνου με ειδίκευση στο βιολοντσέλο.

Η σταδιοδρομία του ως διευθυντής ορχήστρας ξεκίνησε το 1886 και επεκτάθηκε άμεσα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Βραζιλία. Είχε το σπάνιο ταλέντο να μπορεί να διευθύνει από μνήμης (δίχως παρτιτούρα), ικανότητα που ανέπτυξε από νωρίς, λόγω ενός προβλήματος όρασης. Το 1898 ανέλαβε τη διεύθυνση της Σκάλας του Μιλάνου. Ανέδειξε πολλούς καλλιτέχνες που έκαναν εν συνεχεία μεγάλη καριέρα.

Το 1931 εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω διαφωνίας με το φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1938 αποχώρησε από φεστιβάλ στο Σάλτσμπουργκ αντιδρώντας στην προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ΄ Ράιχ. Μέσω του περιοδικού «Life» απεύθυνε αντιναζιστικό μήνυμα στις 13 Σεπτεμβρίου 1943 και κάλεσε τον αμερικανικό λαό να πιέσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ για γρήγορη επέμβαση στην Ευρώπη, της οποίας οι λαοί, όπως τόνισε, υπέφεραν από το φασισμό και το ναζισμό. Διατέλεσε επί 10 έτη διευθυντής της φιλαρμονικής ορχήστρας της Νέας Υόρκης και της συμφωνικής ορχήστρας του N.B.C. (1937–1954).

Την πρωτοχρονιά του 1957 ο Τοσκανίνι υπέστη Εγκεφαλικό επεισόδιο, συνεπεία του οποίου κατέληξε στις 16 Ιανουαρίου. Η ταφή του έγινε στο Μιλάνο. Μετά θάνατον τιμήθηκε με το Βραβείο Γκράμι για τη συνολική του προσφορά στη μουσική. Ο Τοσκανίνι έμεινε στην ιστορία και για τις εύστροφες αποστροφές του λόγου του, ενώ χαρακτηριστικό του ήταν πως υπήρξε τελειομανής μέχρι παρεξηγήσεως[18]. Είπαν για αυτόν και το έργο του ότι «Ο Τοσκανίνι είναι ένας από τους λίγους θαρραλέους εκπροσώπους του πνεύματος και του πολιτισμού στην Ευρώπη» (Ζαν Πολ Σαρτρ) και ότι «... πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση»(Τόμας Μαν).

Τη δεκαετία του 1940, η Τοσκάνη ενθάρρυνε τον νεαρό συνθέτη Γκουίντο Καντέλλι, τον οποίο είδε ως φυσικό κληρονόμο. Ωστόσο, συνέβη μια τραγωδία και ο Καντέλλι πέθανε σε ένα αεροπλάνο, λίγους μήνες πριν από το θάνατο του Τοσκανίνι, ο οποίος δεν ενημερώθηκε για το θάνατο του πρωτεάτη του.[19]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) αρχή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb139005146. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arturo-Toscanini. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (Αγγλικά) SNAC. w65t3mnr. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 1198. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 International Music Score Library Project. Category:Toscanini,_Arturo. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. toscanini-arturo. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia Catalana. 0067051.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 (Γερμανικά) Salzburgwiki. 14661.
  10. ↑ 10,0 10,1 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Miroslav Krleža Lexicographical Institute. 1999. 61897. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Archivio Storico Ricordi. 31. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000000204. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/131000. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  15. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  16. ↑ Έφη Αγραφιώτη: Αρτούρο Τοσκανίνι. Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
  17. ↑ Το Βήμα Online: Αρτούρο Τοσκανίνι Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
  18. ↑ Ο Ιταλός με την μοναδική μνήμη. Ανακτήθηκε στις 16/1/2019
  19. ↑ «CANTELLI, Guido». Enciclopedia italiana Dizionario Biografico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2021. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρτούρο_Τοσκανίνι&oldid=8933212"