Αρνόβιος ο Νεότερος
| Αρνόβιος ο Νεότερος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας Βόρεια Αφρική |
| Θάνατος | 455 ή 5ος αιώνας Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχός |
| Περίοδος ακμής | 4ος αιώνας |
Ο Αρνόβιος ο Νεότερος ήταν μοναχός και εκκλησιαστικός συγγραφέας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πιθανώς διέφυγε από την εισβολή των Βανδάλων στη Βόρεια Αφρική.
Έζησε στη Ρώμη μετά το 432 και πέθανε μετά το 455. Στην παλαιότερη βιβλιογραφία αναφέρεται ως επίσκοπος ή πρεσβύτερος από τη Γαλατία.[2]
Ο συγκεκριμένος δεν ταυτίζεται με τον Αρνόβιο τον Πρεσβύτερο.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έργο του έχει μελετηθεί ελάχιστα.
Έγραψε Υπόμνημα στους Ψαλμούς (Commentarii in Psalmos), πιθανόν στην Αφρική πριν το 428. Αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από τον Έρασμο του Ρότερνταμ το 1522 (ο οποίος το απέδωσε στον Αρνόβιο τον Πρεσβύτερο)[3] και το οποίο χρησιμοποιεί τυπολογική ερμηνεία για να συσχετίσει το κείμενο, ιδίως τις μεσσιανικές προφητείες, με τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης.
Επίσης συνέγραψε μία πραγματεία κατά του Μονοφυσιτισμού (Conflictus Arnobii et Serapionis) το 449-451[3]. Σε αυτή την πραγματεία υποστηρίζει τον Αυγουστίνο Ιππώνος και εκφράζεται κατά του Πελαγιανισμού.
Σε αυτόν αποδίδεται από τον G. Morin επιπλέον ένα κείμενο με ονομασία Praedestinatus (Προορισμένος). Το χειρόγραφο αυτό ανακαλύφθηκε το 1643 από τον Ιησουίτη Ζ. Σερμόντ στον καθεδρικό ναό της Ρενς. Στο συγκεκριμένο έργο ο Αρνόβιος εκθέτει ημιπελαγιανικές απόψεις, σε αντίθεση με τις απόψεις του κειμένου του Conflictus Arnobii et Serapionis (Σύγκρουση Αρνοβίου με τον Σεραπίωνα), και στρέφεται κατά της διδασκαλίας των συγγραμμάτων του Αυγουστίνου Ιππώνος περί θείας Χάριτος και θείου προορισμού[3]. Δεδομένου ότι το ερμηνευτικό του σχόλιο στους Ψαλμούς στρεφόταν επίσης κατά του Αυγουστίνου, η κοινή συγγραφή των τριών έργων αμφισβητείται. Σύμφωνα όμως με τον Morin, ο Αρνόβιος αρχικά είχε πελαγιανικές απόψεις, αλλά τις απέρριψε, όταν έγινε εμφανής η καταδίκη της αίρεσης αυτής στη Ρώμη.
Είναι πιθανό να έγραψε και κάποια σύντομα σχόλια στα Ευαγγέλια (Expositiunculae in Evangelium).
Ο Morin του αποδίδει επίσης ένα έργο με τίτλο Libellus ad Gregoriam (απευθυνόμενο σε μία Ρωμαία κυρία που ζούσε στο αυτοκρατορικό ανάκτορο στον Παλατινό Λόφο της Ρώμης).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ «Arnobius (priest)». 1911 Encyclopædia Britannica Volume 2. https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Arnobius_(priest).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Ancient Christian Commentary on Scripture, Old Testament volume VII, edited by Craig A. Blaising and Carmen S. Harden
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Arnobii Iunioris opera omnia. Brepolis 1992.
- H. A. Kayser: Die Schriften des sogenannten Arnobius junior, dogmengeschichtlich und literarisch untersucht. 1912.
- G. Morin: Étude d’ensemble sur Arnobe le Jeune. In: Revue bénédictine, Band 28, 1911, S. 154–190.
- Marianne Djuth: Arnobius the younger. In: Robert Benedetto (Hrsg.): The New Westminster Dictionary of Church History. Band 1, Westminster John Knox Press, Louisville/London 2008, S. 51 (online).
- Karla Pollmann: Arnobius der Jüngere. In: Religion in Geschichte und Gegenwart (RGG). 4. Auflage. Mohr-Siebeck, Tübingen 1998–2005. (Anfang des Artikels online)
|