Αντόνιο Νέγκρι
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αντόνιο Νέγκρι | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1 Αυγούστου 1933 Πάντοβα, Ιταλία |
| Περίοδος | Σύγχρονη φιλοσοφία |
| Περιοχή | Δυτική φιλοσοφία |
| Σχολή | Αυτονομισμός, μαρξισμός |
| Κύρια Ενδιαφέροντα | Πολιτική φιλοσοφία, πάλη των τάξεων, παγκοσμιοποίηση, κοινά, βιοπολιτική |
| Αξιοσημείωτες Ιδέες | Φιλοσοφία της παγκοσμιοποίησης, θεωρία της Αυτοκρατορίας, συνταγματική ισχύς, άυλη εργασία, εναλλακτικός μοντερνισμός, άρνηση στην εργασία |
| Επιδράσεις | Μπαρούχ Σπινόζα, Μισέλ Φουκώ, Ζιλ Ντελέζ, Φελίξ Γκουαταρί, Ζακ Ντεριντά, Καρλ Μαρξ, Καρλ Σμιτ, Τόμας Χομπς, Νικολό Μακιαβέλι, Λουί Αλτουσέρ |
| Επηρέασε | Μάικλ Χάρντ, Ρίτσαρντ Τ. Φ. Ντέι, Λεοπολντίνα Φορτουνάτι, Ούγκο Τσάβες |
Ο Αντόνιο Νέγκρι (γνωστος και ως Toni Negri, γεννημένος στην Πάδοβα, 1 Αυγούστου 1933 είναι Ιταλός συγγραφέας, καθηγητής και πολιτικός επιστήμονας. Είναι ο σπουδαιότερος θεωρητικός του ρεύματος της Αυτονομίας και του αντάρτικου πόλεων που κυριάρχησε στη ριζοσπαστική ιταλική αριστερά τη δεκαετία του 1970. Υπήρξε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα και ήταν ένας από τους ιδρυτές του εργατιστικού κινήματος στην Ιταλία. Τα γραμμένα από κοινού με τον Michael Hardt έργα του "Αυτοκρατορία" και "Πλήθος", έχουν μεγάλο θεωρητικό και πολιτικό ενδιαφέρον σαν ανάλυση των κοινωνικών κινημάτων της εποχής μας και εκφράζουν την άκρα αριστερά και την αριστερή τρομοκρατία.
Την 7 Απριλίου 1979, συνελήφθη ως εγκέφαλος και ηθικός αυτουργός των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Η σύλληψή του οφειλόταν στην υπόθεση ότι η ηγεσία της οργάνωσης Potere Operaio μετεξελίχθηκε σε παράνομο καθοδηγητικό κέντρο της τρομοκρατίας. Ο Νέγκρι φυλακίστηκε και παρέμεινε επί τεσσεράμισι χρόνια προφυλακισμένος παρά την πρώτη αθώωσή του το 1980.
Το 1983, εκλέχθηκε βουλευτής αλλά μετά από τέσσερις μήνες του έγινε άρση της ασυλίας του και αποφάσισε να καταφύγει στη Γαλλία. Για τα δεκατέσσερα επόμενα χρόνια, ο Νέγκρι δούλεψε στο Παρίσι με το περιοδικό "Futur Anterieur", και διδάσκοντας στο Διεθνές Κολέγιο Φιλοσοφίας, καθώς και στο Παρίσι 8. Συμμετείχε σε σεμινάρια και ερευνητικά προγράμματα υπουργείων και δημόσιων οργανισμών στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών. Το 1997, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιταλία όπου εκκρεμούσαν καταδίκες εις βάρος του.
Βιβλιογραφία στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (1986) Από το κόκκινο στο πράσινο, (κείμενα των Φελίξ Γκουαταρί και Αντόνιο Νέγκρι), Εκδόσεις: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
- (2002) Αυτοκρατορία (κείμενα των Αντόνιο Νέγκρι και Μάικλ Χαρντ), Εκδόσεις: SCRIPTA
- (2008) Από τον εργάτη μάζα στον κοινωνικό εργάτη, Εκδότης : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
- (2011) Πλήθος (κείμενα των Αντόνιο Νέγκρι και Μάικλ Χαρντ), Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια
- (2012) Να πάρουμε τη σκυτάλη (κείμενα των Αντόνιο Νέγκρι και Μάικλ Χαρντ), Εκδόσεις: Βιβλιόραμα
- (2018) Καιρός για Επανάσταση, Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια
- (2019) Τα κίτρινα γιλέκα, Εκδόσεις: Ελευθεριακή Κουλτούρα
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εξουσία και επανάσταση: διάλογος στην εφημερίδα «Il Manifesto»
- Ποδόσφαιρο και ταξική πάλη: μια συνέντευξη του Τόνι Νέγκρι
|