Αντονίνα Ζουμπκόβα
| Αντονίνα Ζουμπκόβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Οκτωβρίου 1920 Semion |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1950 Μόσχα |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο Βεγκάνκοβο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Σχολή Μηχανικής και Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Μόσχας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αεροπόρος |
| Εργοδότης | Ακαδημία Μηχανικών Πολεμικής Αεροπορίας Ζουκόφσκι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | λοχαγός/Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία |
| Πόλεμοι/μάχες | Ανατολικό μέτωπο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου τάγμα του Λένιν τάγμα του Ερυθρού Αστέρα Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης μετάλλιο για την Άμυνα του Καυκάσου μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αντονίνα Λεόντιεβνα Ζουμπκόβα (ρωσικά: Антонина Леонтьевна Зубкова, 12 Οκτωβρίου 1920 — 13 Νοεμβρίου 1950) ήταν Σοβιετική (Ρωσίδα) πλοηγός βομβαρδιστικών αεροσκαφών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανήκε στο 125ο Αεροπορικό Σύνταγμα Βομβαρδιστικών Κάθετης Εφόρμησης της Φρουράς, το οποίο αποτελούνταν από γυναικεία πληρώματα και της απονεμήθηκε η ύψιστη τιμητική διάκριση της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ζουμπκόβα γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1920 στο χωριό Σεμιόν του Κυβερνείου του Ριαζάν της νεοσύστατης τότε Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Αφού ολοκλήρωσε την έβδομη τάξη του σχολείου στο χωριό της το 1935 μετακόμισε στο Κοραμπλίνο, όπου παρέμεινε μέχρι την αποφοίτησή της από τη δέκατη τάξη του σχολείου το 1938. και στη συνέχεια εισήχθη στη Σχολή Μηχανικής και Μαθηματικών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, όπου αναδείχθηκε ως μία από τις καλύτερες φοιτήτριες.[1]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Όταν ήταν στο τέταρτο έτος των σπουδών της στο πανεπιστήμιο, η Ζουμπκόβα αναγκάστηκε να διακόψει την φοίτησή της εξαιτίας της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση. Αρχικά εργάστηκε στην κατασκευή αμυντικών κολλημάτων και έκανε νυχτερινές σκοπιές ως παρατηρήτρια στην αεράμυνα. Στη συνέχεια πληροφορήθηκε ότι η Μαρίνα Ράσκοβα στρατολογούσε γυναίκες για ρόλους στη πολεμική αεροπορία. Η Ράσκοβα συναντήθηκε με τη Ζούμπκοβα και θεώρησε ότι θα ήταν κατάλληλη ως πλοηγός για τα βομβαρδιστικά λόγω του υπόβαθρού της στα μαθηματκά και έτσι έγινε δεκτή στην τον Οκτώβριο του 1941 στην ομάδα που συγκροτούσε η Ράσκοβα. Στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε στην Σχολή της Αεροπορίας «Ένγκελς» στο Σαράτοφ και εντυπωσιάστηκε πολύ από την πρώτη εκπαιδευτική πτήση της, καθώς δεν είχε ξαναμπεί ποτέ σε αεροπλάνο.[2] Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της ως πλοηγός τον Φεβρουάριο του 1942, ανέλαβε επικεφαλής επικοινωνιών του 587ου Συντάγματος Βομβαρδιστικών, το οποίο στάλθηκε στο μέτωπο τον Ιανουάριο του 1943. Αργότερα το συγκεκριμένο Σύνταγμα μετονομάστηκε σε 125ο Αεροπορικό Σύνταγμα Βομβαρδιστικών Κάθετης Εφόρμησης της Φρουράς. Αρκετούς μήνες αφότου έγινε επικεφαλής επικοινωνιών η Ζουμπκόβα άλλαξε ρόλο και ανέλαβε καθήκοντα πλοηγού στα βομβαρδιστικά. Αφού πραγματοποίησε τις πρώτες δώδεκα εξόδους της από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 1943, έλαβε την πρώτη της πολεμική διάκριση -συγκεκριμένα το Τάγμα του Ερυθρού Αστέρα. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής με πιλότο τη Ναντέζντα Φεντουτσένκο στις 26 Μαΐου 1943 το βομβαρδιστικό τους, τύπου Pe-2, χτυπήθηκε πάνω από το Κρασνοντάρ με συνέπεια να τραυματιστεί σοβαρά η πιλότος στο πίσω μέρος του κεφαλιού.[1] Η Ζουμπκόβα κατάφερε να προσγειώσει το αεροπλάνο.[1]
Το 1944 η Ζουμπκόβα προήχθη σε πλοηγό Μοίρας και στα μέσα Μαρτίου 1945 έγινε Ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης, επειδή πραγματοποίησε 56 εξόδους με αποτέλεσμα την καταστροφή τριών αποθηκών πυρομαχικών, τριών τρένων, δώδεκα αρμάτων μάχης, πενήντα οχημάτων και πέντε πολυβολείων. Εκτός από τα καθήκοντά της ως πλοηγού, η Ζουμπκόβα έβγαζε φωτογραφίες υψηλής ποιότητας που έδειχναν τα αποτελέσματα των βομβαρδισμών και συνέβαλλαν στην αναγνώριση και στην σύνταξη ακριβών αναφορών για τη σύνθεση και τις θέσεις των εχθρικών στρατευμάτων.[3] Οι φωτογραφίες αυτές επαινέθηκαν από τους ανώτερους της για τις χρήσιμες πληροφορίες που παρείχαν.[3] Mέχρι το τέλος του πολέμου είχε συμπληρώσει 68 εξόδους συνολικά.[4]
Μεταπολεμική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τέθηκε σε εφεδρεία τον Σεπτέμβριο του 1945 και επέστρεψε στις σπουδές της στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, ολοκληρώνοντας τις το 1948. Στη συνέχψεια ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Μηχανικής. Αυτοκτόνησε στις 13 Νοεμβρίου 1950 και τάφηκε στο νεκροταφείο Βαγκάνκοβο της Μόσχας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 67.
- ↑ Cottam 1998, σελ. 144-145.
- ↑ 3,0 3,1 Cottam 1998, σελ. 147.
- ↑ Simonov & Chudinova 2017, σελ. 68.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cottam, Kazimiera (1998). Women in War and Resistance: Selected Biographies of Soviet Women Soldiers. Newburyport, MA: Focus Publishing/R. Pullins Co. ISBN 1-58510-160-5.
- Simonov, Andrey· Chudinova, Svetlana (2017). Женщины - Герои Советского Союза и России [Women – Heroes of the Soviet Union and Russia]. Moscow: Russian Knights Foundation and Museum of Technology Vadim Zadorozhny. ISBN 9785990960701. OCLC 1019634607.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Antonina Zubkova στο Wikimedia Commons
