Αντίκλινο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διάγραμμα διατομής ενός απλού αντικλίνου
Αντίκλινο κοντά στην ορεινή πόλη Εχντέν του Λιβάνου

Στην τεκτονική γεωλογία το αντίκλινο είναι ένας από τους τύπους των πτυχών (πτυχώσεων), ο οποίος έχει αψιδοειδή μορφή, με τα παλαιότερα στρώματα πετρωμάτων στην κεντρική περιοχή (τον λεγόμενο πυρήνα του αντικλίνου). Είναι ο αντίθετος τύπος πτυχής από το σύγκλινο. Το συνηθισμένο αντίκλινο είναι κυρτό προς τα επάνω. Η θέση της μέγιστης καμπυλότητας ονομάζεται κορυφή και είναι στο υψηλότερο σημείο του αντικλίνου. Οι πλευρές της πτυχής που αποκλίνουν προς τα κάτω από την κορυφή ονομάζονται σκέλη ή πτέρυγες.

Τα αντίκλινα μπορούν να αναγνωρίζονται και να ταυτοποιούνται διακρινόμενα από άλλες αντιμορφές με κριτήριο την ακολουθία των στρωμάτων πετρωμάτων, που είναι προοδευτικά αρχαιότερα προς το κέντρο της πτυχής. Αυτές και η σύγκλιση προς τα επάνω είναι οι ενδείξεις για αντίκλινο σε έναν γεωλογικό χάρτη. Εάν οι σχέσεις ηλικίας μεταξύ των διάφορων στρωμάτων είναι άγνωστες, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιίται ο όρος «αντιμορφή» (antiform).

Τα αντίκλινα δημιουργούνται συνήθως επάνω από ρήγματα κατά τη διάρκεια παραμορφώσεων του φλοιού. Η ανύψωση του πυρήνα της πτυχής προκαλεί συμπίεση των στρωμάτων και ανισότροπη διάβρωση αυτών. Η κίνηση κατά μήκος του ρήγματος συνήθως παραμορφώνει και γειτονικά στρώματα πετρωμάτων, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε μια ασύμματρη ή και ανεστραμμένη πτύχωση.[1]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Dictionary of Geological Terms (3η έκδοση). Garden City, New York: Anchor Press/Doubleday. 11 Απριλίου 1984. ISBN 978-0-385-18101-3. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 6, σελίδα 58

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Davis, George H.· Reynolds, Stephen J. (19 Ιανουαρίου 1996). Structural Geology of Rocks and Regions (2η έκδοση). Νέα Υόρκη: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-52621-6. 
  • Monroe, James S.· Wicander, Reed (8 Φεβρουαρίου 2005). The Changing Earth: Exploring Geology and Evolution (4η έκδοση). Brooks Cole. ISBN 978-0-495-01020-3. 
  • Weijermars, Ruud (1997). Structural Geology and Map Interpretation. Lectures in geoscience. Amsterdam: Alboran Science Publishing. ISBN 90-5674-001-6 – μέσω Delft University of Technology.  (ολόκληρο το βιβλίο είναι δωρεάν διαθέσιμο σε PDF)