Ανρί Λε Τοννελιέ ντε Μπρετέιγ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανρί Λε Τοννελιέ ντε Μπρετέιγ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Henry Le Tonnelier de Breteuil (Γαλλικά)
Γέννηση17  Σεπτεμβρίου 1847[1][2][3]
9ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού ή Παρίσι
Θάνατος4  Νοεμβρίου 1916[1][2]
Μέγαρο ντε Μπρετέιγ
ΚατοικίαChâteau de Breteuil
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
ΣπουδέςΕιδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωση των Δεξιών
Οικογένεια
ΓονείςAlexandre Le Tonnelier de Breteuil και Charlotte Fould
ΟικογένειαLe Tonnelier de Breteuil
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςλοχαγός/Γαλλικός Στρατός ξηράς
Πόλεμοι/μάχεςΓαλλοπρωσικός πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβουλευτής των Άνω Πυρηναίων (1877–1892)
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (7  Φεβρουαρίου 1871)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ανρί Λε Τοννελιέ (γαλλικά: Henry Le Tonnelier), όγδοος μαρκήσιος ντε Μπρετέιγ, ήταν Γάλλος πολιτικός γεννημένος στις 17 Σεπτεμβρίου 1847 και αποβιώσας στις 4 Νοεμβρίου 1916, στο Παρίσι. Προσωπικός φίλος του Βασιλέα της Αγγλίας, Εδουάρδου Ζ΄, ήταν ένας εκ των πρωτεργατών της Αντάντ Κορντιάλ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πορτραίτο του Ανρί σε παιδική ηλικία, μαζί με τον αδερφό του και την μητέρα του, από τον Ντυμπύφ.

Μεγαλύτερος υιός του μαρκήσιου Αλεξάντρ ντε Μπρετέιγ (υιού του Ασίλ Λε Τοννελιέ ντε Μπρετέιγ), υπασπιστής του Υπουργού Πολέμου, και της Σαρλότ-Αμελί Φουλντ (κόρης του Ασίλ Φουλντ), ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του, ξεκινώντας, αρχικά, στρατιωτική σταδιοδρομία μετά την αποφοίτησή του από τη Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ, ως ανθυπολοχαγός στο 5ο Σύνταγμα Ουσάρων. Το 1870, ήταν μέλος της 5ης ίλης του 5ου Συντάγματος Ουσάρων[4], προτού αποσπαστεί ως υπασπιστής του Στρατηγού Μπραώ: ορίστηκε ως λοχαγός και έλαβε την Λεγεώνα της Τιμής κατά την διάρκεια του Γαλλοπρωσικού Πολέμου του 1870, προτού παραιτηθεί.

Εκλεγμένος ως μοναρχικός βουλευτής των Άνω Πυρηναίων το 1877, αποτέλεσε εκπρόσωπο του Κόμη του Παρισιού στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Ωστόσο, παραιτήθηκε το 1892, καθώς ο τελευταίος αρνείτο, παρά τις συμβουλές του Πάπα, να δηλώσει πίστη στη Δημοκρατία. Παρά την προσωπική του πολιτική ιδεολογία, υπήρξε φίλος των Λεόν Γκαμπετά και Ζωρζ Κλεμανσώ.

Κήρυκας μιας ενωμένης Ευρώπης απέναντι στη Γερμανία, αφιέρωσε όλες του τις προσπάθειες για τη δημιουργία της Τριπλής Αντάντ, εκμεταλλευόμενος τις προσωπικές σχέσεις του με τη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας και την αυτοκρατορική οικογένεια της Ρωσίας. Στα τέλη της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, είχε καταστεί φίλος, μεταξύ άλλων, του Πρίγκιπα της Ουαλίας, μελλοντικού Εδουάρδου Ζ΄, του οποίου αποτελούσε συχνά καλεσμένος στο Σάντριγχαμ και το Γουίντσορ, στον οποίο και γνώρισε τον Γκαμπετά το 1881.

Η Αντάντ Κορντιάλ μεταξύ της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας το 1904, καθώς και η Τριπλή Αντάντ το 1907, αποτέλεσαν το επιστέγασμα των γαλλικών διπλωματικών προσπαθειών.

Παντρεύτηκε, αρχικά, την Κονστάνς ντε Καστελμπαζάκ, κόρη του ιπποκόμου της Αυτοκράτειρας Ευγενίας και εγγονής του Στρατηγού ντε Καστελμπαζάκ[5], με την οποία απέκτησε μια κόρη. Έχοντας χηρεύσει το 1886[6], παντρεύτηκε εκ νέου, αυτή την φορά με την Αμερικανίδα Μάρσελιτ Γκάρνερ το 1891, κουνιάδα του Σερ Ουίλιαμ Γκόρντον-Κάμμινγκ, με την οποία απέκτησε δύο υιούς (εκ των οποίων ο ένας παντρεύτηκε την ηθοποιό Μούσια Μπιέλινκο). Η περιουσία της, του επέτρεψε να προχωρήσει σε εργασίες στο Κάστρο του Μπρετέιγ, καθώς και στην ανέγερση, από τον Ερνέστ Σανσόν, το 1902, ιδιωτικού μεγάρου (γνωστού, σήμερα, ως Μέγαρο ντε Μπρετέιγ, το οποίο φιλοξενεί την Πρεσβεία της Ιρλανδίας), ευρισκόμενου επί του αριθμού 12 της Λεωφόρου Φος, στο ύψος της Οδού Ρυντ, στο οποίο και μετακόμισε από την οικία του, η οποία ευρισκόταν επί του αριθμού 28 της Οδού Φραγκίσκου Α΄. Το 1912, φιλοξένησε εντός του ιδιωτικού μεγάρου του τον νεαρό Πρίγκιπα της Ουαλίας, μελλοντικό Εδουάρδο Η΄, κατά τη διάρκεια της πολύμηνης διαμονής του στο Παρίσι.

Απεβίωσε το 1916, εντός του Μεγάρου ντε Μπρετέιγ, πνευματικά καταρρακωμένος από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος κατέστρεψε τα όνειρά του για μια διπλωματική ισορροπία σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Γελοιογραφία του Ανρί ντε Μπρετέιγ από τον Πεπέν, εντός του Le Grelot, στις 28 Αυγούστου 1892.

Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, για τον Μαρσέλ Προυστ, για το πρόσωπο του Μαρκήσιου ντε Μπρεωτέ, ο οποίος «συναναστρεφόταν μόνο με εξοχότητες, ωστόσο τις απαξιούσε και δεν ονειρευόταν παρά μόνο να ζήσει εντός των μουσείων»[7].

Έγραφε ένα Ημερολόγιο, το οποίο βρέθηκε εντός των οικογενειακών αρχείων από τον υιό του και εκδόθηκε, ως προς το τμήμα το οποίο αφορούσε τις ημερομηνίες μεταξύ 1886 και 1889, από τον εγγονό του, Ανρί-Φρανσουά, τον Φεβρουάριο του 2007[8].

Ήταν μέλος της επιτροπής της Εταιρείας της Ιππασίας μετ' εμποδίων της Γαλλίας.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Journal secret (1886-1889), Παρίσι, Mercure de France, συλλογή « Le temps retrouvé », 2007

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12593098f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γαλλικά) Sycomore. www.assemblee-nationale.fr/sycomore/index.asp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1621/55. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Castillon de Saint Victor, Historique du 5e Hussards, Paris, 1898
  5. ↑ Το Journal της εκδόθηκε από τον Ερίκ Μανσιόν-Ριγκώ (Journal de Constance de Castelbajac, marquise de Breteuil - 1885-1886, Paris, Perrin, 2003 – (ISBN 2-262-02055-8)).
  6. ↑ Η μαρκησία ντε Μπρετέιγ απεβίωσε από φθίση.
  7. ↑ Ο Hannibal de Breauté φέρει τα ίδια αρχικά, HB, με τον Henry de Breteuil.
  8. ↑ Σχετικό σχόλιο στο μπλογκ του François-Xavier Brunet, "Le cours des choses".

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεπτομέρειες έκδοσης Βικηθήκη


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανρί_Λε_Τοννελιέ_ντε_Μπρετέιγ&oldid=10387367"