Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλ-Μουταουακίλ Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλ-Μουταουακίλ Α΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14ος αιώνας
Θάνατος9  Ιανουαρίου 1406
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΤέκναΑλ-Καΐμ
Αλ-Μουταντίντ Β΄
Αλ-Μουσταντζίντ
Αλ-Μουστακφί Β΄
Αλ-Μουσταΐν
Γιακούμπ ιμπν Μουχαμάντ
ΓονείςΑλ-Μουταντίντ Α΄
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑββασίδης χαλίφης

Ο αλ-Μουταβακίλ Α ́, αραβικά: المتوكل على الله الأول‎‎ (απεβ. στις 9 Ιανουαρίου 1406) ήταν ο 7ος χαλίφης του Καΐρου για το Μαμελουκικό σουλτανάτο μεταξύ 1362 και 1383, και στη συνέχεια 1389 και 1406.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν χαλίφης κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σουλτάνου Χαλάς Μανσούρ Μοχαμέντ το 764 και την ακόλουθη τού εξαδέλφου του Ασράφ Σααμπάν μπιν Χουσεΐν μπιν Νασέρ μπιν Καλαβούν. Το 767, οι Φράγκοι και ο βασιλιάς της Κύπρου κατέλαβαν την Αλεξάνδρεια. Οι Σταυροφορίες δεν τελείωσαν με την απέλαση των Σταυροφόρων από την Άκρα το 690 και την ολοκλήρωσή τους από όλη την Εγγύς Ανατολή κατά τις ημέρες του Ασράφ Σαλάχ αλ-Ντιν Χαλίλ ιμπν αλ-Μανσούρ Καλαβούν. Τους εκτόπισαν από το νησί Αρβάτ σε 702 ημέρες. Αλλά οι Σταυροφορίες συνεχίστηκαν, επειδή πολλοί από τους Σταυροφόρους είχαν καταφύγει στο νησί της Κύπρου, μετά την έξωσή τους από την Εγγύς Ανατολή, και πήραν αυτό το νησί ως βάση, και επιτίθονταν στα εδάφη των Μουσουλμάνων, όποτε έβρισκαν την ευκαιρία. Η οικογένεια Λουζινιάν, η οποία κυβερνούσε το νησί εκείνη την εποχή, ως αποστολή, είχε αναλάβει αυτή την αποστολήη. Το 760 ο Πέτρος Α΄ της Κύπρου, επισκέφθηκε τη Δυτική Ευρώπη, και κάλεσε τον πάπα και τους βασιλείς της Ευρώπης να τον βοηθήσουν να διεξάγει έναν πόλεμο εναντίον των Μουσουλμάνων. Έλαβε κάποια υποστήριξη, και με εκείνους που ήρθαν ως Σταυροφόροι βάδισε και κατέλαβε την Αλεξάνδρεια.

Το 778 ο Αλ-Ασράφ Σααμπάν σκοτώθηκε και τον διαδέχθηκε ως σουλτάνος ο γιος του αλ-Μανσούρ Αλί. Έμεινε στην εξουσία μέχρι το τέλος του το 783. Τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Σαλέχ Χατζί για έναν χρόνο και μετά έπαυσε. Ως σουλτάνος ανέλαβε ο Αλ-Ζαχέρ Μπαρκούκ, ο πρώτος από τους Κιρκάσιους Μαμελούκους. Ο αλ-Μουταβακίλ Α΄ διατάχθηκε να βγει στην πόλη του Κουζ από τον πρίγκιπα του Ασακίρ Αϊμπάκ αλ-Μπαντρί, ήρθε στον Ζακαρία ιμπν αλ-Χαλίφα τον πιστό, και του έδωσε το αξίωμα χωρίς καμία πίστη ή ομοφωνία. Ο Χαλίφα ταξίδεψε στο Κους, και επέστρεψε στο σπίτι του. Πέντε ημέρες αργότερα επέστρεψε στο αξίωμά του και απέσυρε τον Ζακαρία. Το αξίωμα το είχε μόνο δεκαπέντε ημέρες, τις είκοσι πρώτες της άνοιξης του 779 ΕΕ.

Το 785 ο σουλτάνος Μπαρκούκ συνέλαβε τον αλ-Μουταβακίλ Α ́ και τον φυλάκισε στο Καλάτ αλ-Τζαμπάλ, τον απομάκρυνε από το αξίωμά του, και όρισε χαλίφη τον Μουχαμάντ ιμπν αλ-Βαθίκ Β΄. Αυτός έμεινε στο αξίωμα για τρία χρόνια. Ο αλ-Μουταβακίλ Α΄ δεν το αποδέχτηκε, και ο Ζαχαρία ζήτησε τον αδελφό τού Βαθίκ Β΄, Αλ-Μουστασίμ (Κάιρο). Ο αλ-Βαθίκ Β¨ κάθισε στον θρόνο για δεκαπέντε ημέρες χωρίς πώληση το έτος 779 ΕΕ. Ο αλ-Μουστασίμ έμεινε στο αξίωμα τού χαλίφη μέχρι το 791 ΕΕ και εκτοπίστηκε από το αξίωμα. Ο αλ-Μουταβακίλ συνέχισε το αξίωμα μέχρι το 808 ΕΕ. Τον μήνα Τζουμαντά αλ-Αχιράχ (791) ο σουλτάνος Μπαρκούκ συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Καράκ. Ο σουλτάν αλ-Σαλίχ Χατζί επέστρεψε στο σουλτανάτο. Άλλαξε το τίτλο του από αλ-Σαλίχ σε αλ-Μανσούρ, και παρέμεινε ως σουλτάνος για οκτώ μήνες. Ο αλ-Μανσούρ Χατζί απεβίωσε τον μήνα Σαφάρ το 792 ΕΕ, και έτσι τερματίστηκε η εξουσία των Μαμελούκων Καλαβάν. Η κυριαρχία πέρασε στους Κιρκάσιους Μαμελούκους.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Garcin, Jean-Claude (1967). "Histoire, opposition, politique et piétisme traditionaliste dans le Ḥusn al Muḥādarat de Suyûti" [History, opposition, politics and traditionalistic pietism in Suyuti's Ḥusn al Muḥādarat] (PDF). Annales Islamologiques (in French). 7. Institut Français d'Archéologie Orientale: 33–90. doi:10.3406/anisl.1967.909. S2CID 259055409. Archived from the original (PDF, 14.62 MB) on 2011-07-24.
  • Holt, P. M. (1984). "Some Observations on the 'Abbāsid Caliphate of Cairo". Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 47 (3). University of London: 501–507. doi:10.1017/s0041977x00113710. JSTOR 618882. S2CID 161092185.