Αλεσσάντρο Αντονέλλι
Αλεσσάντρο Αντονέλλι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Alessandro Antonelli (Ιταλικά) |
Γέννηση | 14 Ιουλίου 1798[1][2][3] Γκέμμε |
Θάνατος | 18 Οκτωβρίου 1888[1][2] Τορίνο |
Τόπος ταφής | Ματζόρα |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1888) Βασίλειο της Σαρδηνίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
Εκπαίδευση | laurea |
Σπουδές | Πολυτεχνείο του Τορίνο Accademia Albertina[4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[5] πολιτικός |
Αξιοσημείωτο έργο | Novara Cathedral Casa Scaccabarozzi |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (Φεβρουάριος 1849 – Μάρτιος 1849)[6] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλεσσάντρο Αντονέλλι (Alessandro Antonelli, 14 Ιουλίου 1798 – 18 Οκτωβρίου 1888) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, που γεννήθηκε στην κωμόπολη Γκέμμε του Πεδεμοντίου.[7] Τα γνωστότερα έργα του Αντονέλλι είναι η ομώνυμη Μόλε Αντονελλιάνα (1863-1889) στο Τορίνο, ο Καθεδρικός Ναός της Νοβάρα και η Βασιλική του Αγίου Γκαουντέντσιο, επίσης στη Νοβάρα.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /331138. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6mp6sdg. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Antonelli, Alessandro» 12 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ storia
.camera .it /deputato /alessandro-antonelli-17980714. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2019. - ↑ CASELLI, Cresentino (1875). Il Tempio israelitico in Torino. Architettura del prof. cav. Alessandro Antonelli. Dissertazione (στα Ιταλικά). σελίδες 57–60.
- ↑ Corradi, Massimo; Filemio, Valentina; Trenetti, Massimo (Ιούλιος 2009). «Antonelli's Dome for San Gaudenzio: Geometry and Statics». Nexus Network Journal 11 (2): 243-256. doi: . ISSN 1590-5896.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το λήμμα «Αντονέλλι Αλέξανδρος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 6, σελ. 135
|